Πρίν 3 χρόνια γύρισα από την επαρχία όπου είχα πάει για να σπουδάσω και όταν ήρθα η ζωή μου ήρθε όλη τούμπα.
Είμαι 24 χρονών και δεν πάω έξω για ποτό για καφέ γιατί βαριέμαι το ότι πρέπει να ετοιμαστώ 1 ώρα πρίν να φτάσω στο μαγαζί μία ώρα πριν για να μην μου πάρουν το τραπέζι να πληρώσω πάρκινκ ή ταξί και στο γυρισμό να προσέχω μην με σκοτώσει ή να μην σκοτώσω κανέναν στην παραλιακή ή σε κάποιον άλλο δρόμο επειδή θα είμαι/είναι τύφλα. Όσο ήμουν εκεί όλα ήταν απλά όλα ήταν δίπλα μου η διασκέδαση μου ήταν απλή και φτηνή. Δεν χρειαζόταν να ντυθώ το κορίτσι του NEXT TOP MONTEL για να είμαι μην κάνω «μπαμ» και να ξεχωρίζω από τους άλλους.
Αφού γύρισα στην Αθήνα έπρεπε να βρώ δουλεία και βρήκα , έπρεπε να πάρω το μετρό τον ηλεκτρικό να περπατήσω και 10 λεπτά για να φτάσω στη δουλεία μου…. Όταν λειτουργούσαν όταν δεν λειτουργούσαν ταξί. Το μισό μου μισθό στο ταξί.
Μετά βρήκα δουλεία στο κέντρο της Αθήνας , εκεί ο κακός χαμός και πανικός , απεργίες διαδηλώσεις, σπασμένα, καμένα μαγαζιά και μέχρι να σου φύγει ο βραχνάς από τα δακρυγόνα ερχόντουσαν τα επόμενα. Με όλα αυτά το μαγαζί έκλεισε και ακόμα μου χρωστάει γιατι που να τα βρεί να με πληρώσει?
Τώρα άλλαξα δουλειά, τώρα χρησιμοποιώ το αυτοκίνητο κολλημένη στην κίνηση το μεσημέρι μέχρι να φτάσω άσε την τιμή τις βενζίνης.
Σκεπτόμενη όλα αυτά αποφάσισα να φύγω και εγώ και να πάω στην επαρχεία . όλοι το λέτε αλλά κανείς δεν το κάνει και καλά κάνετε γιατί τώρα που θα φύγω δεν θέλω να σας ξανασυναντήσω μπροστά μου Αθηναίους . τώρα καταλαβαίνω γιατί όσο σπούδαζα οι φίλοι μου με λέγανε στην αρχή πρωτευουσιάνα και δεν με θέλανε , αλλά τώρα ξέρω.
Ξέρω ότι ο παππούς μου και η γιαγιά μου που είναι στο χωριό μου στέλνουν αυγά κότες ντομάτες και λεμόνια και αρνί για να φάω όχι γιατί είναι ωραία τα χωριάτικα (που είναι ) αλλά γιατί εγώ σπαταλάω τα λεφτά μου αλλού και δεν μου φτάνουν ούτε για το φαί μου.
Μην κρύβεστε πίσω από την αλήθεια και ας μη πεί έστω και ένας ότι τα 3 χρόνια που περιέγραψα στην Αθήνα δεν είναι η δική του καθημερινότητα.
Θα φύγω το αποφάσισα καλύτερα εκεί το ενοίκιο είναι φθηνό, θα δουλεύω 9-5 και θα λείπω από το σπίτι μου 8:45 με 5:15 θα φτιάξω το κήπο μου και θα ασχολούμαι με αυτόν και με την οικογένεια μου και μακάρι να με αξιώσει ο θεός να κάνω και πολλά παιδιά να μην κάνω ένα και να το σκέφτομαι αν θα έχω να το ταίσω.
Εγώ την πήρα την απόφαση μου γιατί δεν αντέχω άλλο εδώ πέρα. Οι γονείς κάποτε ήρθαν εδώ για μια καλύτερη ζωή και έχουν γίνει υποχείρια ανθρώπων που τους βλέπουν σαν μηχανές και δεν μπορούν να αντιδράσουν γιατί έχουν εμένα και τον αδερφό μου πίσω που πρέπει να μεγαλώσουν, να σπουδάσουν να μην τους λείψει τίποτα. Αντί για καλύτερη ζωή βάλανε και εμάς στο ίδιο τρυπάκι να είμαστε μηχανές. Δεν τους κατηγορώ όμως κουτσά στραβά τα βγάλαν πέρα και μας σπούδασαν και μας έκαναν άτομα με κρίση και σοβαρά. Και αυτοί όταν βγουν στη σύνταξη το ίδιο θέλουν να κάνουν να φύγουν και θα χαρώ να τους έχω πάλι κοντά μου…
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
