Από κοινού, οι δύο παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις αντιπροσωπεύουν το 45% του στρατιωτικού προϋπολογισμού της Γηραιάς Ηπείρου, το 55% των επιχειρησιακών τους δυνάμεων και το 70% του τομέα στρατιωτικής έρευνας και τεχνολογίας. Με τις συνέργειες που δημιουργούνται, καθεμιά τους υπολογίζει πως θα εξοικονομήσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Τα κόκαλα του Ναπολέοντα, του Νέλσον, του Ερρίκου Ε΄ και της Ζαν ντ΄ Αρκ, αλλά και εκατομμυρίων αγγλογάλλων στρατιωτών και αμάχων που πέθαναν με βίαιο τρόπο στο πέρασμα των αιώνων για την τιμή- και το χρήμα- των δύο ευρωπαϊκών πάλαι ποτέ «ιμπέριουμ» μπορούν να τρίζουν όσο θέλουν. Αυτό που μετράει περισσότερο για Λονδίνο και Παρίσι σε αυτή τη φάση είναι τα δισεκατομμύρια στερλινών και ευρώ που θα περικόψουν στα πενήντα χρόνια- ευκταίας- διάρκειας της νέας «Εntente Εxtra-ordinaire». Της... «παράξενης συνεννόησης», δηλαδή, όπως την αποκάλεσαν οι «Τimes» του Λονδίνου, παραφράζοντας την «Εγκάρδια συνεννόηση» (Εntente Cordiale) του Α Δ Παγκοσμίου Πολέμου.
www.tovima.gr
Γιατί «παράξενης»; Διότι, όπως ήδη ψιθυρίζεται και στις δύο πλευρές του Στενού του Γιβραλτάρ, πρόκειται για συμμαχία φιλόδοξη αλλά θνησιγενή: σύμφωνα με τον καθηγητή της London School of Εconomics Γκουίν Πρινς αποτελεί «θρίαμβο της ελπίδας επί της εμπειρίας», αφού «αρχίζει πανηγυρικά, αλλά δεν βλέπω με ποιο τρόπο δεν θα τελειώσει με δάκρυα». Και άλλες φορές, λέει, ακούσαμε μεγάλα λόγια για στενή στρατιωτική συνεργασία των δύο κρατών, όπως παλαιότερα μεταξύ των Γάλλων και των Γερμανών- αλλά το αποτέλεσμα ήταν... «μηδέν εις το πηλίκον». Αναφέρει χαρακτηριστικά τις αντίστοιχες κορόνες των Τόνι Μπλερ και Ζακ Σιράκ, πριν από μια δεκαετία, που ατόνησαν όταν η Γαλλία διαφώνησε με την εισβολή στο Ιράκ το 2003, σε αντίθεση με τους Βρετανούς, οι οποίοι (ξανά)ακολούθησαν πιστά τις ΗΠΑ.
Στην κοινή συνέντευξη Τύπου των δύο ηγετών μόνο ο Νικ Ρόμπινσον του ΒΒC τόλμησε να χαλάσει την εορταστική διάθεση με μια «προβοκατόρικη» ερώτηση: «Τι θα γίνει αν μελλοντικά οι Αργεντινοί επιχειρήσουν να ανακαταλάβουν τα νησιά Φόκλαντ και οι Γάλλοι διαφωνήσουν στην αποστολή του αεροπλανοφόρου “Σαρλ ντε Γκολ” στον Νότιο Ατλαντικό;» ρώτησε. Από πού θα απονηωθούν τα βρετανικά βομβαρδιστικά για να σώσουν τη φρουρά των Φόκλαντ;
«Αποκλείεται» έσπευσε να απαντήσει ο κ. Σαρκοζί: «Τι νομίζετε πως είναι η Γαλλία; Δεν είμαστε σύμμαχοι; Νομίζετε πως αν η Αγγλία αντιμετωπίσει σοβαρή κρίση, εμείς θα καθήσουμε άπραγοι με σταυρωμένα τα χέρια;». «Η πρώτη λέξη που μου ήρθε στον νου ήταν “ουί”» γράφει ειρωνικά η Αν Τρένεμαν των «Τimes» του Λονδίνου. Για όσους δεν θυμούνται, στον πόλεμο του 1982 οι Γάλλοι πούλησαν- με το αζημίωτο- στην αργεντίνικη χούντα τα αεροσκάφη «Σούπερ Εταντάρ», οπλισμένα με τους περίφημους πυραύλους αέρος- θαλάσσης «Εξοσέτ», που δυσκόλεψαν τη ζωή των αεροναυτικών δυνάμεων της Γηραιάς Αλβιώνος.
Και στη Γαλλία όμως η νεογκωλική «πατριωτική Δεξιά» το φυσάει και δεν κρυώνει: όλοι ήξεραν ότι ο «Σαρκό» είναι φιλο-ατλαντιστής, αλλά κανείς δεν περίμενε ότι θα παρέδιδε το «Σαρλ ντε Γκωλ», το καμάρι του γαλλικού στόλου, στους Αγγλοσάξονες!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=365451&dt=07/11/2010#ixzz14aP0cHJN
