Συνεχώς, πρέπει να κόβεται προσωπικό (είτε σε Δημόσιο, είτε σε ιδιωτικό τομέα), να κόβονται δαπάνες, να κόβονται μισθοί κλπ.
Έχει καταντήσει μία Ελλάδα τσιγκουνιάς, μιζέριας και μέτρησης πενταροδεκάρας για το καθετί.
Συγχωνεύσεις Δήμων, νοσοκομείων, ΔΟΥ, Υπηρεσιών του Δημοσίου, ακόμη και εταιριών του ιδιωτικού τομέα.
Όλοι οι νεοέλληνες τα βλέπουν θετικά (δήθεν) από την άποψη πως «ωραία, θα γλιτώσουμε λίγα λεφτάκια» κι «επιτέλους θα μπει μία τάξη» δίχως να αναλογίζονται τις κλιμακωτές και τις μακροχρόνιες κακές συνέπειες που θα γυρίσουν εναντίον τους.
Χαίρονται τώρα, δίχως να φαντάζονται το τι θα επακολουθήσει και θα το βρουν μπροστά τους.
Όταν θα ψάχνουν νοσοκομείο να εξυπηρετηθούν με προσωπικό λιγότερο και με ζήτηση ασθενών που θα έχει υπεραυξηθεί τότε να δούμε αν θα γκρινιάζουν ή όχι ότι δεν βρίσκουν νοσοκόμο ή γιατρό να τους εξυπηρετήσει. Άλλωστε η Ελλάδα παραείναι χώρα των γιατρομανών και με το παραμικρό ασθενών.
Όταν θα ψάχνουν για ένα δικαιολογητικό σε μία ΔΟΥ ή σε έναν Δήμο και πέρα της ουράς που θα μαζεύεται καθημερινά θα θέλουν και δύο με τρεις μήνες (στην καλύτερη) να πάρουν το έγγραφο που θέλουν τότε θα δούμε αν θα γκρινιάζουν πάλι ή όχι. Διότι για ηλεκτρονική εξυπηρέτηση ούτε λόγος αν θα εφαρμοστεί και πότε.
Όταν ήδη στα S/M βρίσκουν δύο ταμεία ανοικτά και περιμένουν ατελείωτα λεπτά ή και ώρα σε μία μεγάλη ουρά τότε να δούμε αν θα γκρινιάζουν πάλι.
Αν κάποτε λέγανε όλοι ότι παντού (Δημόσιο και μη) δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό για την κάλυψη των αναγκών των πολιτών, τότε πώς τώρα λένε (αντιφατικά) περί συνωστισμού σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα; Τι εξυπηρετεί η ξαφνική μεταστροφή τους;
Έχει εγκατασταθεί πλέον ένα παραμύθι περί οικονομικής κρίσης, περί χρέους (σίγουρα υπάρχει αλλά σίγουρα δεν λύνεται με το να κόβεις αλλά με το να παράγεις!!!!), περί κακού Δημόσιου τομέα και του εργαζόμενού του και έχει επηρεάσει με άσχημο τρόπο την ζωή κάποιων πολιτών που πάντα ήταν συνετοί. Βέβαια, ο υπερβολικός πληθυσμός των πόλεων, οι δίλιτρες κα τρίλιτρες τζιπάρες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, οι βιλάρες που αφθονούν πλέον και η μη μείωση της κίνησης στους δρόμους προδίδουν ότι ο «νεοελληνάντερταλ» καλά κρατεί και μία χαρά λεφτάκια έχει τελικά ενώ ταυτόχρονα εξακολουθεί να κάνει το παν για να φοροδιαφεύγει (εθνικό άθλημα με πολλές διακρίσεις).
Ήδη το κόστος ζωής είναι δυσβάσταχτο και αντί να δοθούν κίνητρα να παράγει ο Έλληνας περισσότερο με το να δοθεί ένας μισθός αντάξιος της αξιοπρεπούς και άνετης (όχι υπερβολικής...προσοχή) ζωής που οφείλει να έχει και με το να παρέχεται στοιχειώδη υποδομή (πεζοδρόμια, πράσινο, συγκοινωνίες, ιατρική πρόληψη, ησυχία, ηρεμία , εργασιακή ηρεμία, εργασιακό ενδιαφέρον κλπ) γίνεται η ζωή του πιο δύσκολη κόβοντας τα πάντα. Άλλωστε η Ελλάδα ήταν πάντα μία χώρα τσιγκουνιάς και τσαπατσουλιάς (βλέπε δρόμους, κτήρια κλπ) αλλά πλέον παραέγινε το κακό.
Ανάπτυξη με τσιγκουνιές και τσαπατσουλιές δεν γίνεται, ας το καταλάβουν όλοι πλέον. Ας σταματήσουν πλέον την πλύση εγκεφάλου με την «εξοικονόμηση» κι ας δώσουν έμφαση στην έννοια επένδυση. Άλλωστε, δείτε μία επιχείρηση αν προχωράει με περικοπές ή με επενδύσεις και με κίνητρα στο εργατικό προσωπικό της.
Συνεπώς, καταλήγω λέγοντας ότι στην Ελλάδα θα πρέπει να υπάρχει εξοικονόμηση της υπερβολής (π.χ λιμουζίνες, θωρακισμένα αυτοκίνητα, άχρηστα αεροπορικά ταξίδια κλπ) αλλά κυρίως «εξοικονόμηση βλακείας» διότι από αυτό πάσχει ένα τεράστιο ποσοστό πλέον.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
