Ο καθένας πράττει όπως νομίζει , λέει τα επιχειρήματά του και κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να πειστεί. Έτσι και αλλιώς η πλειοψηφία των αναρτήσεων διαπνέεται από μια αύρα αυθεντίας, μία και όλοι είμαστε σοφοί και παντογνώστες. Όλοι έχουμε δίκιο και τα επιχειρήματά μας είναι ακλόνητα! Δεν καταρρίπτονται από τα επιχειρήματα των άλλων που κι αυτά έχουν όμως τα ίδια χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό αδίκως αλληλοκοπανιόμαστε λεκτικά μια και κάθε ιδέα αλλουνού αντιμετωπίζετε με την φράση «τι μας λέει τώρα ο μ..»
Και να μην μπερδεύουμε τα κομματικά χαρακώματα με την επανάσταση! Επανάσταση είναι να αγωνιστείς ειρηνικά ή δια της βίας για να αλλάξεις μία πολιτικοκοινωνική κατάσταση που την χαρακτηρίζει η αδικία , η ανισότητα και η καταπίεση. Δεν είναι επαναστάτης όποιος πάει να ψηφίσει ένα κόμμα που επιφέρει όλα τα παραπάνω, ή το λιγότερο δεν μπορεί να αλλάξει όλα τα παραπάνω. Τέτοιο μεγάλο ζόρι από την «αποχή», το «λευκό» και το «άκυρο» στην σημερινή Ελλάδα , με τους υπάρχοντες πολιτικούς, θα δικαιολογούσα να έχουν όσοι είναι πολιτευόμενοι, όσοι! είναι παρατρεχάμενοι πολιτικών κομμάτων και όσοι έχουν ευνοηθεί από τον δικομματισμό μέχρι σήμερα.
Υ.Σ. 1 :Δεν μπορεί… κάποιο μεγάλο ποσοστό αποχής θα είναι ικανό συνταγματικά και νομικά να ακυρώσει κάποια φορά μία εκλογή.
Υ.Σ.2 : Με τους υπάρχοντες πολιτικούς πάντως , το πιο πιθανό είναι αυτοί που βλέπουν το big brother και ψηφίζουν εκεί κάποιες γκομενίτσες, να είναι και οι ίδιοι που ψηφίζουν Παγκαλογιωργάκηδες και Ψωμιαδοκωστάκηδες.
Υ.Σ.3. Παρακαλώ να με κατατροπώσει κάποιος κομματικός υπάλληλος που θα μου πει όμως από ποιο κόμμα τον βάλανε να χτυπήσει το ανησυχητικό και απειλητικό φαινόμενο της «αποχής», ή τουλάχιστον να σκίσει τα ρούχα του και να ορκιστεί σε ότι έχει πιο ιερό ότι είναι ένας αγνός ιδεολόγος ψηφοφόρος που εκτελεί το ύψιστο δικαίωμα που του έχει δώσει η ευνομούμενη πολιτεία, και η αντιπροσωπευτική μας Κομματοκρα… συγνώμη Δημοκρατία.
