Όλες οι έως σήμερα γενιές έχουν βιώσει κάτι διαφορετικό, Παγκόσμιους
Πολέμους, Βιομηχανική ανάπτυξη, Μετανάστευση, αλλαγή πολιτικών καθεστώτων,
οικονομικές κρίσεις (μικρότερου βαθμού από ότι σήμερα) υποτιμήσεις του
νομίσματος (δραχμή).
Σήμερα βιώνουμε και όχι μόνο στην Ελλάδα άλλα και σε όλο τον
πλανήτη την επικράτηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας του επαγγελματισμού και του
διεθνούς Εβραϊκού Λόμπι απέναντι στα κράτη και τον ερασιτεχνισμό των κυβερνώντων.
Για να γίνω πιο σαφής παρατηρούμε τα εξής:
α) Κράτη με κυρίαρχα δικαιώματα δανείζονται από τις ‘’αγορές’’
(επιμελώς όλοι οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ δεν αναφέρονται σ’ αυτό τον όρο
με το πραγματικό όνομα που είναι ΤΡΑΠΕΖΕΣ) όπου οφείλουν κεφάλαιο τόκους
και πανωτόκια όπως αν δανειζόμαστε εμείς από τον τοκογλύφο της περιοχής.
Κάθονται δηλαδή στο ίδιο τραπέζι ερασιτέχνες που δεν έχουν δουλέψει ποτέ με
μόνο εφόδιο το επώνυμο τους και κάποιες σπουδές σε ξένα ιδρύματα με
επαγγελματίες του είδους επιλεγμένους και ειδικά εκπαιδευμένους Τραπεζίτες.
β) Όλες οι Τράπεζες διαθέτουν αφειδώς χρήμα σε πολίτες και
κυβερνήσεις και δημιουργούν κλίμα ευμάρειας και ανάπτυξης στους μεν πολίτες με
δάνεια για να αγοράσουν σπίτι – αυτοκίνητο και σήμερα φωτοβολταϊκά
αγνώστου διάρκειας ζωής που ακόμα και αν δεν δουλέψουν και δεν φέρουν το προσδοκώμενο
κέρδος ο δανειζόμενος θα πρέπει να τα πληρώσει, στα δε κράτη για να φτιάξουν έργα
υποδομής (συνήθως άχρηστα και μεγάλου κόστους).
γ) Όταν πλέον όλοι έχουν υπερδανειστεί ή οι ίδιοι οι
Τραπεζίτες θελήσουν τότε προχωρούν στο επόμενο βήμα, δηλαδή μαζεύουν το χρήμα
στο συρτάρι παρουσιάζουν εικονικό πρόβλημα ρευστότητας και τότε δεν υπάρχει
χρήμα στην αγορά. Τότε οι ίδιοι ερασιτέχνες πολιτικοί κάθονται στο ίδιο τραπέζι
με τους Τραπεζίτες και δίνουν χρήματα στις τράπεζες για να βγουν αυτές από τα
δύσκολα και για να βοηθήσουν οι ίδιες Τράπεζες τους πελάτες τους δηλαδή εμάς
(φόροι που δίνουμε εμείς οι πολίτες στο κράτος δίνονται στις τράπεζες για να στηριχτεί
η αγορά αλλά τα χρήματα δεν φτάνουν ποτέ και κανένας δεν τα ζητάει πίσω).
δ) Μετά ακολουθεί περαιτέρω πίεση από τις Τράπεζες προς τους
Κυβερνώντες όπου ζητούν συνεχώς και άλλα χρήματα αλλιώς θα κηρύξουν οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ
το ΚΡΑΤΟΣ σε πτώχευση. Δηλαδή τα ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ (ΤΡΑΠΕΖΕΣ)
που απασχολούν μερικές εκατοντάδες υπαλλήλους και έχουν κάπου κάποια γραφεία θα
κηρύξουν σε πτώχευση ένα Κράτος με εκατομμύρια πολίτες και εδαφική κυριαρχία.
Κάθονται πάλι οι ίδιοι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ στο ίδιο τραπέζι με τους ίδιους
ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ και μεταβιβάζουν το χρέος σε άλλα κράτη (μηχανισμός
στήριξης) από όπου θα έχουν πολλαπλά οφέλη. Δηλαδή αν καταρρεύσει η Ελλάδα το
χρέος της βαρύνει τους νέους της δανειστές απέναντι στις Τράπεζες (πχ εμείς χρωστάμε
στην Γερμανία ή Γερμανία στις ΤΡΑΠΕΖΕΣ αλλά το πετρέλαιο του Αιγαίου και τις ΔΕΚΟ
θα τα πάρουν στο τέλος οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ).
ε) Είναι γνωστό ότι οι μεγαλύτερες παγκοσμίως Τράπεζες είναι
Εβραϊκών συμφερόντων, οικογένεια Ρότσιλντ (γερμανοεβραίοι τραπεζίτες)
οικογένεια Ροκφέλερ και Μακναμάρα, οικογένεια Γκόλντμεργκ και άλλες. Έχουν
μαζέψει τους καλύτερους ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ οικονομολόγους, χρηματιστές, δικηγόρους
και διαπραγματευτές που διαπραγματεύονται στο ίδιο τραπέζι με τους ίδιους
αδαείς ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ που εμείς επιλέγουμε να μας κυβερνούν μέσα στα πλαίσια της εικονικής
Δημοκρατίας που νομίζουμε ότι ζούμε (είμαστε αναγκασμένοι να επιλέξουμε μέσα από
μετριότητες που μας επιβάλουν με την οικογενειοκρατία και την κατανομή των
ψήφων).
Έτσι μέσω των Τραπεζών τους επιβάλουν την κρυφή κυριαρχία τους,
και ένα από τα μικρότερα έθνη στον κόσμο είναι ο παγκόσμιος κουμανταδόρος.
Έχω όμως ένα ερωτηματικό:
Μήπως λέω οι ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ μας είναι και αυτοί ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ
ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ των ΤΡΑΠΕΖΩΝ;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
