Παίρνω ως αφορμή τα επεισόδια που γίνονται αυτή την ωρα στο βόλο μεταξύ αναρχικών και αστυνομικών.
Χωρις να ανοίκω στον αντιεξουσιαστικό χώρο τολμώ να πω οτι πολλά σημεία των απόψεων τους με εκφράζουν. Άλλες απόψεις σε μικρόβαθμό και άλλες σε απόλυτο βαθμό. Όμως προβληματίστηκα σήμερα για το ίσως ύποπτο ρόλο των αναρχικών της Ελλάδος. Εδω και ενα χρόνο γίνονται τα χίλια μύρια στη χώρα μας. Απολύσεις, κατάργηση ελευθεριών και δικαιωμάτων και ο κρατικός μηχανισμός στα φόρτε του. Και όμως οι αναρχικοί άφαντοι. Οχι μόνο στο Βόλο αλλά και στα Εξάρχεια άφαντοι. Έχουν γεμίσει τα Εξάρχεια αστυνομικούς και αυτοί άφαντοι. Και ξαφνικα σήμερα βγήκαν στούς δρόμους. Όχι για να υποστηρίξουν τον λαό ενάντια στη κυβέρνηση αλλά εναν δικό τους. Όχι οτι πρέπει να αφήνουμε περιστατικά βίας ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα. Άλλα επιτρέψτε μου την άποψη ότι ο κοινωνικός βιασμός ολόκληρης της κοινωνίας μου μοιάζει πιο βαρύ παράπτωμα απο το ξύλο που έφαγε ένας δικός τους. Και επιμένω στο δικό τους γιατί ξύλο τρώνε καθημερινά αρκετοί στην Ελλάδα. Αρα το πρόβλημα ήταν για τον δικό τους. Αντε τώρα να πειστώ εγω ο δύσπιστος και μονίμως καχύποπτος οτι δεν παίζουν και αυτοί το ρόλο τους. Οτι δεν χρησιμοποιύντε και αυτοί (άθελα ηθηλημένα δεν ξέρω) απο το κράτος. Με χαρά θα θελά να ακούσω και άλλες απόψεις πάνω σε αυτό που είπα.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
