Γεια σας και πάλι...
Χαίρομαι που μιλάω και πάλι μαζί σας... Βίωσα μια λίγο δύσκολη κατάσταση για μένα, καθώς στον αγώνα με την Ολίμπια στη Λιουμπλιάνα τραυματίστηκα και αυτό είναι μάλλον κάτι καινούριο για μένα. Τα τελευταία δύο χρόνια που βρίσκομαι εδώ και γενικότερα στην καριέρα μου -να χτυπήσω ξύλο- δεν είχα προβλήματα τραυματισμών. Είχα μείνει μακριά από τέτοιες καταστάσεις. Με ενόχλησε... Το να μην μπορώ να προπονηθώ, να παίξω, να είμαι με τους συμπαίκτες μου, όλα αυτά που μ' αρέσει να κάνω, ήταν άσχημο για μένα. Δεν θυμάμαι πότε ένιωσα τόσο νευρικός όσο ένιωσα πριν από τον αγώνα με την Έφες Πίλσεν. Όχι γιατί δεν εμπιστεύομαι τους συμπαίκτες μου, την ομάδα μου. Αλλά γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορώ να αγωνιστώ κι εγώ και να βοηθήσω, ένιωθα περίεργα στο στομάχι μου. Όπως όταν είσαι σε ένα roller coaster στο λούνα παρκ. Πώς νιώθεις όταν φτάνεις στο ψηλότερο σημείο, εκείνο το ένα δευτερόλεπτο πριν αρχίσεις να πέφτεις; Δεν νιώθεις το στομάχι σου λίγο περίεργα; Έτσι ένιωθα... Στις πρώτες φάσεις πεταγόμουν, φώναζα, αλλά στη συνέχεια βλέποντας την ομάδα, ηρέμησα.
Ήμουν πραγματικά χαρούμενος για κάποια από τα παιδιά που έπαιξαν καλά. Ειδικά για τον Νικ και τον Μιλένκο. Και οι δυο τους έπαιξαν πολύ καλά, όσο εγώ ήμουν εκτός. Έτσι από τη μία πλευρά αυτό που συνέβη με μένα μπορεί να είναι κάτι σαν ευλογία, γιατί είναι μεγάλη η αγωνιστική περίοδος και χρειαζόμαστε όλους τους παίκτες για να πετύχουμε τους στόχους που έχουμε και είναι καλό που κερδίζουν σε αυτοπεποίθηση. Όπως και ο κόσμος, έτσι κι εγώ άφησα χαρούμενος το γήπεδο. Το βασικότερο για εμάς είναι ότι είμαστε σαν οικογένεια. Το να βλέπω τους συμπαίκτες μου να παίζουν έτσι, να τους βλέπω χαρούμενος, γνωρίζοντας πόσο σημαντική ήταν αυτή η νίκη για εμάς, ένιωσα πραγματικά πάρα πάρα πολύ καλά.
Προσωπικά, είμαι σε μια περίοδο που προσπαθώ να επανέλθω. Δεν είμαι 100% έτοιμος, αλλά νιώθω καλά που έχω επιστρέψει στις προπονήσεις, ελπίζω να επιστρέψω γρήγορα και στην κατάσταση που ήμουν πριν από τον τραυματισμό, γιατί ένιωθα πραγματικά πολύ καλά. Θέλω να βοηθήσω την ομάδα, η οποία δείχνει ότι βρίσκεται σε σωστό δρόμο. Ξεκινώντας από την άμυνα, έχοντας ως βάση την άμυνα. Ήξερα ότι η άμυνα είναι σημαντική σε αυτή την ομάδα, είναι ένας τομέας στον οποίο προσπάθησα να δώσω μεγαλύτερο βάρος. Προσπαθώ να κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω την ομάδα. Το ότι οι προπονητές μπορεί να μιλάνε και για τη δική μου άμυνα, ότι είμαι αποτελεσματικός και στο κομμάτι αυτό, είναι κάτι που μάλλον δεν το περίμενα. Αν κάποιος ανατρέξει στην καριέρα μου, το πιθανότερο είναι να ανακαλύψει ότι η λέξη «άμυνα» δεν είναι και η πρώτη που συνδέεται με το όνομά μου. Κάπου υπήρχε και η λέξη αυτή, αλλά μάλλον στη λίστα με τα... αρνητικά μου. Εδώ, όμως, προσπαθώ και κάποιες φορές μπορεί να σου δώσει και ευχαρίστηση μια καλή άμυνα, να σου δώσει την ενέργεια για την επίθεση. Όλοι βοηθάμε όλους, άλλωστε, για να φτάσει η ομάδα εκεί που θέλει, εκεί που πρέπει.
Στο ελληνικό πρωτάθλημα είμαστε αήττητοι. Στην Ευρωλίγκα, αν είχαμε πάρει τη νίκη στη Λουμπλιάνα, θα ήμασταν τώρα σε εξαιρετική θέση. Νομίζω όμως ότι αν πάρουμε τη νίκη στο Μιλάνο θα είμαστε στη θέση του οδηγού, με τρία παιχνίδια εντός έδρας στο δεύτερο γύρο. Ο αγώνας αυτός θα είναι πολύ σημαντικός για εμάς. Ο δρόμος, όμως, είναι μεγάλος και ήδη υπάρχουν και κάποιες εκπλήξεις, όπως η νίκη της Φενέρ εκτός έδρας επί της Μπαρτσελόνα. Είναι η μοναδική αήττητη ομάδα στην Ευρωλίγκα και σίγουρα είναι έκπληξη... Όταν είσαι στην Ευρωλίγκα είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποια ομάδα ή κάποιον παίκτη, γιατί υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες και καλές ομάδες. Έτσι κι αλλιώς εμείς εστιάζουμε σε εμάς. Να κάνουμε εμείς ό,τι χρειάζεται, ώστε να τερματίσουμε πρώτοι στον όμιλο.
Στο μεταξύ μένουμε μαζί και δεμένοι... Και σε δύο χρόνια θα φέρνω κι εγώ γλυκά για την ελληνική γιορτή μου, όπως έφερε φέτος ο Μάικ, ο Μιχάλης. Εγώ είμαι Ανδρέας από ό,τι έμαθα... Αυτό είναι το όριο που έχω θέσει. Όταν κλείσω πέντε χρόνια στην ομάδα, θα φέρνω κι εγώ γλυκά... Νομίζω ότι στην πενταετία αρχίζει ένας Αμερικάνος να νιώθει Έλληνας. Και μακάρι να είμαι εδώ για να αρχίσω να φέρνω κι εγώ γλυκά όπως ο Μάικ, ο οποίος έχει περάσει αυτό το όριο εδώ και... τρία χρόνια... Σωστά; Με τη βοήθεια του Θεού ελπίζω να είμαι εδώ, στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό. Όχι σε άλλη ομάδα.
Και κάτι τελευταίο που θέλω να πω είναι ότι υπάρχουν κάποιοι λόγοι που αγαπώ το ότι βρίσκομαι σε αυτή την ομάδα. Ο πρώτος είναι ο κόσμος. Έχουμε τους καλύτερους φιλάθλους. Ο δεύτερος είναι ότι πως πιστεύω ότι παίζω για τον καλύτερο προπονητή στην Ευρώπη και, τρίτον, πιστεύω ότι ζω σε μία από τις καλύτερες πόλεις της Ευρώπης, την Αθήνα, και το λέω από την καρδιά μου. Όσο είμαι εδώ, πάντα θα κάνω το καλύτερο για να φορώ τη φανέλα της ομάδας με περηφάνια και να συνεχίσω να κερδίσω τίτλους! Και να κάνω τους φίλους της ομάδας χαρούμενος... Παίζοντας άμυνα φυσικά...
http://www.leoforos.gr/
