Ο Γιωργάκης των προεκλογικών υποσχέσεων, του ΔΝΤ και των απειλών, αυτός που δεν ήξερε τι γινόταν στις Κυβερνήσεις που συμμετείχε, που όταν έλεγε «λεφτά υπάρχουν» εννοούσε «πού πήγαν τα λεφτά;» (άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ που λέει και το άσμα), ο πρωθυπουργός που «κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα» πήρε λέει εχτές ξεκάθαρη εντολή να συνεχίσει ακάθεκτος τις αλλαγές, την εξυγίανση… (θα του πει κάποιος ότι υγιής χώρα με νεκρούς πολίτες είναι σχέδιο ατελέσφορο ή θα περιμένουν να το καταλάβει μόνος του-πράγμα μάλλον απίθανο;) Πώς μεταφράζεται η λέξη απαραίτητη όταν μιλάμε για τον κ. Παπανδρέου, το νεότερο- η ξεκάθαρη εντολή; Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών, σε 337.831 πολίτες που φοβήθηκαν μη τους κάνει ντα ο Γιωργάκης ή αγχώθηκαν μην τον στενοχωρήσουν και δεν μπορεί να φάει τα μούσλι του και ψήφισαν τον κ. Σγουρό, 24% και κάτι ψιλά, αυτών που πήγαν να ψηφίσουν.
Ο Αντωνάκης, που θα μπορούσε να εξαφανίσει το χρέος σε 18 μήνες –δήλωση που έκανε τον Κοπερφιλτ να τρέχει στον ΟΑΕΔ- αυτός που έκανε το ρόλο της αντιπολίτευσης ανέκδοτο κι εδώ ο κόσμος καίγονταν εκείνος τον εσωκομματικό χαβά του, που πάλι καλά που άφησε πολύ καιρό πριν τον μάταιο τούτο κόσμο η αλήστου μνήμης νόνα του, γιατί αν τώρα τον έβλεπε να χειροκροτεί τον πρώην πρωθυπουργό των σκανδάλων και της κατάντιας μας μάλλον ούτε στο απονενοημένο διάβημα δε θα ‘χε το κουράγιο να προβεί, δικαιώθηκε λέει, γιατί ο γνωστός- άγνωστος κύριος Κικίλιας (που πάλι καλά που βρέθηκε κι αυτός σε μια παράταξη που μέχρι ένα χρόνο πριν έκανε μαντάρα τη χώρα) πήρε απ’ τους 1.543.648 πολίτες 286.864 ψήφους, αφού ο ίδιος πεισματικά τον έσερνε σαν το γκριφόν του όπου πήγαινε…
Για το υπόλοιπο 1.193.841 πολίτες της Αθήνας που δεν ψήφισαν ούτε λόγος… Αμελητέα ποσότητα, σταγόνα στον ωκεανό της φαυλότητας τους… Αλλά και γιατί να τους νοιάξει; Γιατί να ταραχτεί ο ύπνος τους, όταν οι υπόλοιποι που πήγαν χτες να ψηφίσουν έριξαν «Δικομματισμός» μονοκούκι; Γιατί να ανησυχήσουν όταν ο Πανίκας ο Ζορό πάλι ψηφίστηκε; 420.636 συμπολίτες μας ψήφισαν τον «Υπερνομάρχη της καρδιά μας»…!
Εχτές κάποιοι πολίτες με τη συνειδητή –θέλω να ελπίζω- απόφασή τους να απόσχουν από το ύψιστο δικαίωμα τους σε μια -και καλά- Δημοκρατική Πολιτεία, αυτό της ψήφου, φώναξαν δυνατά, όχι πια, όχι άλλο, στην κοροϊδία, στη διασπάθιση του Δημοσίου χρήματος, στην υπονόμευση της χώρας και την υποθήκευση του μέλλοντός της, του μέλλοντος μας… Γύρισαν την πλάτη σ’ ένα πολιτικό σύστημα που τίποτε δεν αλλάζει και σταθερά σημαδεύει τις δικές μας πλάτες κάθε μέρα. Οι υπόλοιποι όμως, έπνιξαν τη φωνή τους, αδιάφοροι και ανίκανοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να χρησιμοποιήσουν το μοναδικό και πιο ισχυρό όπλο στα χέρια κάθε πολίτη, την ψήφο τους. Τη θυσίασαν για άλλη μια φορά στο βωμό του Δικομματισμού, της πόλωσης και του διχασμού.
Θα μου πεις, μόνο η αποχή είναι η λύση; Φυσικά και όχι, η ψήφος είναι δύναμη, η μη χρήση της είναι δήλωση αλλά ακόμα πιο βροντερή είναι η χρήση της. Όσοι πήγαμε να ψηφίσουμε θα μπορούσαμε νε στείλουμε το πιο μαζικό και συμμετοχικό μήνυμα, να αξιοποιήσουμε στο έπακρο κάθε πλευρά του δικαιώματος δια της ψήφου έκφρασης, να φωνάξουμε δυνατά πως είμαστε εδώ, μετέχουμε και σας καταδικάζουμε, νιώστε μας, ακούστε μας και πάνω απ’ όλα… φοβηθείτε μας, εμάς δε μας τρομάζετε πια… Μας τα πήρατε όλα, δεν έχετε τίποτα να μας κρατήσετε στα δεσμά σας, όταν μ! ας κλέψατε, όχι μόνο τα λεφτά αλλά και την ελπίδα δεν υπάρχει τίποτα που να φοβόμαστε πλέον! Θα μπορούσε η ψήφος μας να ‘ναι γόνιμη και να επικοινωνήσει το μήνυμα της αγανάκτησης αν στήριζε ανεξάρτητους, αχρωμάτιστους υποψηφίους, ή υποψηφίους μικρότερων κομμάτων ή συνεργασιών… αλλά φευ, οι ανεξάρτητοι και τα μικρά κόμματα δεν μπορούν να τάξουν και να υποσχεθούν διορισμούς και κάθε είδους ρουσφέτια, κι έτσι, οι μισοί Έλληνες πούλησαν τους άλλους μισούς για ένα πολιτικό χατίρι… ( Όχι, προς Θεού, δε λέω πως όλοι οι υποψήφιοι που στηρίχθηκαν απ’ τα μεγάλα κόμματα είναι διεφθαρμένοι και άχρηστοι, είναι μια γενίκευση που θα αδικούσε ανεπίτρεπτα άξιους, ίσως, ανθρώπους, αλλά προέρχονται από μια πολιτική πρακτική που πλήγωσε και πληγώνει τον τόπο.) Για ένα μοναδικό λεπτό, πίσω απ’ το παραβάν, κρατήσαμε μια απ ασφαλισμένη χειροβομβίδα, κι αντί να τους την πετάξουμε την αφήσαμε να σκάσει στα χέρια μας…
Αλλά όσο η τοπική αυτοδιοίκηση θα ‘ναι δέσμια των κομμάτων τόσο τίποτε δε θα αλλάζει, σταθερά πιασμένη στη φάκα των εκβιαστικών διλημμάτων να χορεύει στο σκοπό που χτυπούν τα δύο μεγάλα κόμματα…
Σ΄ αυτή τη χώρα που το πελατειακό κράτος έχει την ίδια ημερομηνία γέννησης με το νέο Ελληνικό Κράτος, όπως κάποτε ψήφισαν τα δέντρα, χτες ψήφισαν τα φυτά… Διάβασα κάποιους συν αναγνώστες να μας χαρακτηρίζουν ζώα, επιτρέψτε μου τη διόρθωση: Τα ζώα, έχουν αίσθημα αυτοσυντήρησης και μνήμη –ακόμα κι αυτό το χρυσόψαρο, έστω για 2’’ θυμάται!- εμείς δεν έχουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο… Δεν ψήφισαν λοιπόν, ούτε ζώα, ούτε δέντρα χτες, ζώα ψήφισαν και ζώα θα ξαναψηφίσουν, γιατί εκτός των άλλων μόνο τα ζώα αγελοποιούνται και παίρνουν "γραμμή" ποιον θα στηρίξουν τη δεύτερη Κυριακή όταν ο δικός τους εκλεκτός μένει απ' έξω... Πρόβατα που ακολουθούν παντού και πάντα το πρώτο...γραμμή για τον γκρεμό!
Υ.Γ : Από πότε στη Δημοκρατία οι εκλογές είναι απειλή για το λαό και η αποφυγή τους είναι χάρη;
Υ.Γ2: Μόνο εγώ το είδα ότι ο Σαμαράς πανηγύριζε πιο πολύ απ’ όλους για την ανάκληση της απειλής;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
