μεγάλο δείγμα του πληθισμού (τα στοιχεία παίρνω από την ιστοσελίδα του ΥΠ.ΕΣ.): έχοντας ενσωματώσει το 98,32% των εκλογικών κέντρων που αντιστοιχεί σε 2.740.000 εγγεγραμμένους, ψήφισαν 1.545.000. Εξ’ αυτών οι 338.000 ψήφισαν Γ. Σγουρό και έφεραν πρώτο τον κ. Σγουρό στον πρώτο αυτό γύρο. Ο κ. Παπανδρέου θεώρησε αυτό το αποτέλεσμα καθώς και άλλα αντίστοιχου τύπου στην υπόλοιπη Ελλάδα, σαν νίκη για το ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα να αποφασίσει να μην πάει σε πρόωρες εκλογές.
Η λογική αυτή όμως είναι και λογική όλων των πολιτικών μας οι οποίοι θεωρούν τα ποσοστά αυτά σαν ψήφο των πολιτών στο κόμμα τους.
Ας δούμε όμως τους αριθμούς στην πραγματική τους διάσταση. Το ΠΑΣΟΚ έλαβε 338.000 ψήφους επί συνόλου 2.740.000 ψήφων/πολιτών που είναι αποδέκτες της πολιτικής του. Ποσοσταιαία αυτό μεταφράζεται σε 12,3%.
Ποια είναι τα συμπεράσματα από αυτό το αριθμού;
1. Ότι το 12,3% του πληθισμού ή 338.000 πολίτες (σε αυτές τις εκλογές) αποφασίζουν για την τύχη των 2.740.000 !!
2. Ότι η αποχή δεν βοηθάει να πάρει σάρκα και οστά η διαμαρτυρία του 43,6% που απέχει.
3. Ότι το 47,7% που έχει διαφορετική άποψη (δηλαδή πολίτες που ψήφισαν άλλα κόματα) δεν μπορεί να έχει άποψη στις αποφάσεις που το αγγίζουν και τις οποίες θα πάρει το 12,3%.
4. Ότι το πολιτικό σύστημα δεν είναι ικανό, έτσι όπως είναι, να λάβει υπόψην του την άποψη του 87,7% του πληθισμού που αποτελεί την τεράστια πλειοψηφία.
Τι θα πρέπει να γίνει ή τι μπορεί κανείς να κάνει μέσα στον μικρό του κοινωνικό κύκλο;
Θα πει κάποιος: «Να αλλάξει το πολιτικό σύστημα!».
Πολύ δύσκολο, με άγνωστες συνέπειες και εξαιρετικά χρονοβόρο, άσε που εξαρτάται από την βούληση της πλειοψηφίας του κόσμου.
Όντας και εγώ στο 43,6% θα πρότεινα μια απλή αριθμητική λύση, μόνον που θα πρέπει να συντονιστούμε σωστά στον μικρό μας κοινωνικό κύκλο.
Ποια είναι αυτή:
Το 43,6% των ατόμων που απέχει από την ψήφο να σχηματίσουν ομάδες των 4 ή 5 ατόμων (π.χ. αρκεί μια συνενόηση μεταξύ φίλων ή εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος) και να συντονιστούν ώστε να ψηφίσει ο καθένας από τους 4 ή 5, από ένα διαφορετικό μικρό κόμα.
Ο στόχος απλός: Να αποδυναμωθούν τα δύο μεγάλα κόματα. Έτσι θα ανεξαναγκάσουμε όλους τους πολιτικούς να ερμηνεύσουν σωστά την δυσαρέσκεια του λαού και στην συνέχεια να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να συνεργαστούν μεταξύ τους για το καλό της χώρας και όχι της τσέπης τους.
Στις επόμενες εκλογές ας τους δείξουμε τι σημαίνει δυσαρέσκεια και τι έξυπνος και σκεπτόμενος λαός!!
