Το καθεστώς του Ναυτικού Μουσείου Κρήτης είναι ιδιαίτερα μελετημένο ώστε να αποφέρει σημαντικά έσοδα στην κλειστή ομάδα που το διαχειρίζεται, χωρίς αυτά τα έσοδα να υπόκεινται σε φορολογία.
Αποτελεί οργανισμό ιδιωτικού συμφέροντος ο οποίος απορροφά πόρους δημόσιου χρήματος με συστηματικό και μεθοδευμένο τρόπο.Χωρίς να αποκαλύψω τις πηγές μου, οι οποίες είναι έγκυρες, θα καταθέσω τα παρακάτω ενδεικτικά χωρίς να παίρνω καμία ευθύνη για την ακρίβεια των στοιχείων.
Στο μουσείο κάνουν βάρδια 3-4 ναύτες του πολεμικού ναυτικού, οι οποίοι δεν πληρώνονται για τις υπηρεσίες τους και οι οποίοι δεν σιτίζονται, σε αντίθεση με τις διατάξεις του πολεμικού ναυτικού το οποίο είναι υποχρεωμένο να τους παρέχει τη σίτισή τους 3 φορές την ημέρα. Τζάμπα εργασία λοιπόν.
Απασχολείται επίσης μία υπάλληλος ρεσεψιόν κατά τις πρωινές ώρες, η οποία εργάζεται χωρίς ένσημα με ταπεινότατο μισθό κάτω του βασικού.
Απασχολείται επίσης κατά περιόδους μια μουσειοπαιδαγωγός, επίσης χωρίς ασφάλιση, ένσημα κτλ με μισθό 450 ευρώ.
Υπάρχουν ακόμα φίλοι του μουσείου που προσφέρουν αφιλοκερδώς υπηρεσίες (ρεσεψιόν, λογιστικά, νομικές συμβουλές, κτλ).
Από όσο γνωρίζω, δεν υπάρχει σε κανένα κείμενο της στρατιωτικής νομοθεσίας, διάταξη η οποία να επιτρέπει την απόσπαση στρατιωτών (ναυτών) σε ιδιωτικούς οργανισμούς. Επίσης το μουσείο δεν ανήκει ούτε ανήκε ποτέ στο υπουργείο πολιτισμού, κάτι που επιβεβαιώνει ότι δεν το ελέγχει κανένας δημόσιος φορέας ως προς τη λειτουργία του και το καθεστώς του. Αντιθέτως, το ναυτικό μουσείο ζούσε πάντα και ζει από δημόσιους πόρους, που προέρχονται είτε από το ναυτικό είτε από το υπουργείο πολιτισμού. Οι πόροι αυτοί εξασφαλίζουν τον βιοπορισμό της μικρής και κλειστής ομάδας που το διαχειρίζεται και καρπώνεται αυτά τα έσοδα, συμπεριλαμβανομένων και των εσόδων από εισφορές μελών, εισιτήρια και πωλήσεις ειδών.
Τα δε έξοδα του Μουσείου καλύπτονται σχεδόν πάντα είτε από δωρεές, είτε από προσφορές διαφημιστικού χαρακτήρα, είτε από επιχορηγήσεις οι οποίες επιτυγχάνονται με εκβιαστικό τρόπο από τηλεφωνήματα σε υπουργούς, υφυπουργούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς «παράγοντες». Είναι λοιπόν έξοδα μηδενικά.
Τα έσοδα του μουσείου κατατίθενται σε λογαριασμό τράπεζας, ο οποίος δεν ελέγχεται από κανέναν γιατί είναι προσωπικός. Τα μέλη του ναυτικού μουσείου δεν ενημερώνονται για το ύψος της περιουσίας του μουσείου, στην οποία όμως συμβάλλουν με τις εισφορές τους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εάν ο κάτοχος του λογαριασμού το επιθυμεί, είναι σε θέση να πάρει χρήματα από το λογαριασμό και να κάνει δώρο ένα αυτοκίνητο στην γυναίκα του, στο γιό του ή και στον εαυτό του. Χρήματα των Ελλήνων πολιτών. Ένα σοβαρό θέμα επίσης είναι η πραξικοπηματική υπεξαίρεση του Νεωρίου Μόρο στην ακτή Ενώσεως του παλιού λιμανιού, μνημείο το οποίο ανήκε ή ανήκει στο ΥΠΠΟ. Η οικειοποίηση του εν λόγω χώρου έγινε με σκοτεινές και αδιαφανείς διαδικασίες. Ο χώρος λειτουργεί ως έκθεση αντιγράφου μινωικού πλοίου και τα έσοδα από τα εισιτήρια και τα πωλούμενα είδη δεν δηλώνονται, ούτε μεταβιβάζονται στο ΥΠΠΟ αλλά εισπράττονται από το μουσείο και καταγράφονται σε πρόχειρες λίστες έως ότου κατατεθούν στην τράπεζα. Ο δε χώρος, χρησιμοποιείται χωρίς να καταβάλλεται κανένα ενοίκιο για τη χρήση του. Και κάτι πιο σκανδαλώδες ακόμα: Τα έσοδα του Νεωρίου Μόρο υποτίθεται ότι διατίθενται για τη συντήρηση του χώρου και την ανάδειξή του. Κάτι τέτοιο δεν αληθεύει καθώς οι τελευταίες εργασίες συντήρησης που πραγματοποιήθηκαν με σκοπό την στεγάνωση της πέτρινης οροφής, πραγματοποιήθηκαν με έξοδα του δημοσίου.
Παρόμοια κατάσταση θα διαπιστώσει κανείς στο κύριο κτίριο του ναυτικού μουσείου, το οποίο υποφέρει από εκτεταμένες φθορές λόγω παλαιότητας, και οι οποίες δεν επισκευάζονται γιατί ο κύριος Ντίνος Μανιουδάκης που δεν χάνει ευκαιρία να επαναλάβει ότι έχει αφιερώσει τη ζωή του και την προσωπική του περιουσία στην ανάδειξη του χώρου, δεν δέχεται να βάλει το χέρι στην τσέπη και να συντηρήσει το κτίριο διότι δεν θέλει να ανοίξει το κομπόδεμα στην τράπεζα. Κάτι που προκαλεί εάν σκεφτεί κανείς ότι ο κύριος αυτός ζει πολύ ακριβή ζωή με βίλες και δικό του κότερο το οποίο αράζει στη μαρίνα του λιμανιού.
Ας μου συγχωρηθεί επίσης μια μικρή παρένθεση που δεν εμπεριέχει καμία προσωπική εμπάθεια (καθώς δεν έχω ουδεμία σχέση με το εν λόγω πρόσωπο) αλλά είναι ευτράπελη και αξίζει να ειπωθεί. Δεν έχασε την ευκαιρία ο πρόεδρος του μουσείου ή ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΤΙΝΟΣ να αναθέσει στη Μαρία Καλογεράκη, βιβλιοπώλη των Χανίων και συγγραφέα, την εξασφάλιση της υστεροφημίας του μέσα από ένα γραφικότατο παραμυθάκι για παιδιά «Καλώς ήρθες Μινώα» το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ τον φωτογραφίζει ως σούπερ ήρωα-θεματοφύλακα της ναυτικής παράδοσης («Καπετάν Ντίνος») και του αποδίδει κατορθώματα που ποτέ δεν έκανε. Γλαφυρότατο το συγκεκριμένο σύγγραμμα και το συστήνω σε όλους εκτός από τα μικρά παιδιά.
Ανακεφαλαιώνοντας, έχουμε να κάνουμε με μια μικρή κλίκα αποστράτων, οι οποίοι έχουν βρεί την κότα με τα χρυσά αυγά και συνεχίζουν να απομυζούν δημόσιους πόρους με την ανοχή του κράτους και της πολιτείας. Αυτοδιορίζονται, αυτοπροσλαμβάνονται, πριμοδοτούνται, προσλαμβάνουν τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους ή τους οικείους τους. Επίσης αυτοαναγορεύονται σε ήρωες για να καθησυχάσουν τις συνειδήσεις τους και να καταξιωθούν στα μάτια του κόσμου.
Παροτρύνω τις αρχές να διερευνήσουν σε βάθος όλες τις πτυχές του σκανδάλου αυτού και να επιβάλουν δικαιοσύνη με παραδειγματικό τρόπο.
Την επόμενη φορά που θα περάσετε από το όμορφο λιμάνι μας και θα αντικρύσετε το αξιόλογο αυτό κτίριο, θα σας πρότεινα ως ένδειξη διαμαρτυρίας να το επισκεφθείτε και να αρνηθείτε να πληρώσετε το εισιτήριο. Το έχετε ήδη πληρώσει και με το παραπάνω-ενδεχομένως να δικαιούστε και μια δωρεάν βόλτα με κότερο αλλά αυτό θα σας το πουν εκεί.
Ένας ακόμα αγανακτισμένος πολίτης των Χανίων
http://naftikomouseiokritis.blogspot.com/2010/11/blog-post.html
