Αν και την 26 Σεπτεμβρίου του 1989 ήμουν μόλις 3 ετών και δεν θυμάμαι πολλά από τότε, έμαθα ποιος ήταν και τι προσπάθησε να προσφερει σε αυτόν τον τόπο, με την δράση του . Έτσι έψαξα στον κυβερνοχώρο και βρήκα μερικές προτάσεις του που στιγμάτισαν μια ολόκληρη πολιτική εποχή, και έτσι η σύγκρηση με τις προτάσεις τις κ.Ντόρας Μπακογιάννη κατά την Ιδρυτική τελετη ήταν μοιραία .
Μου ήρθε λοιπόν η παρακάτω φανταστική , σκηνή με προταγωνιστές τον κ. Παύλο και την κ.Ντόρα Μπακογιαννη καθισμένους στο μπαλκόνι τους να ομιλούν πολιτικά, πινοντας ένα φλυτζανι ελληνικό καφέ . Συλλέγοντας πραγματικες δηλώσεις και των δυο έφτιαξα την παρακατω φανταστικη συνομιλία. Με σκοπό να ερευνήσω την μακροβιότητα καποιων εννοιών στην πολιτικη ζωή μιας χώρας μέσα σε τοσα έτη δημοκρατίας. Μέσα από τον σχολιασμό ενός παντοτινου παρατηρητή του Λαού που κρίνει και σχολιάζει σιωπηρά .
Π.Μ΄ Ντόρα μου, «ο Ελληνας γνωρίζει την αδυναμία του να επιβάλει τη θέληση του, στο κόμμα και γι’αυτό χρησιμοποιεί τις εκλογές ως επιχείρηση τιμωρίας ή εκδίκησης . Χρησιμοποιηεί την ψήφο περισσότερο με αρνητική εννοια παρα με πολιτική»{ http://olympia.gr/2010/09/15}
Ν.Μ Παύλο μου , «Η επιλογή να αρνηθείς τη ψήφο σωτηρίας της χώρας για να μην επωμιστείς το πολιτικό κόστος που σου αναλογεί, είναι ο ορισμός του πιο ακραίου και ανεύθυνου λαϊκισμού. Εγώ δεν πρόκειται ποτέ να το κάνω» {http://news.in.gr/greece/
Λαος « Δεν είναι μόνο η αδυναμία μου παύλο,να επιβάλω την θελήση μου αλλα και η ελλειψη στην διαδικασία επιλογης Ντορα μου μιας και πλεον φτάσαμε σε αδιέξοδο και με αφήνετε να σπάσω τον τοίχο χωρίς εργαλεία μια και το να πηδήξεις πάνω από τον τοίχο θέλει αναπόφεκτη εξωγενή βοήθεια ,όπως λέμε ΔΝΤ.»
Ν.Μ. «Ίσως «πορευθήκαμε με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες εκλογές και όχι στις επόμενες γενίες» {http://www.madata.gr/
Π.Μ «Για την πορεία μας στο μέλλον θα πρέπει οριστικά να αρθούν όλες οι συνέπειες …και να απαλλαγούμε από δουλείες …» {http://olympia.gr/2010/09/15}
Λαος «Συμφωνώ μαζι σας αλλά κανείς δεν με άφησε να δω πέρα από το φάσμα των επόμενων εκλογών αλλα και κανεις δεν με απέλαξε από τις δουλείες του κηνηγητού για μια θέση στο δημόσιο , και μου επέτρεψε την διμιούργεια μιας νεας γενειάς χωρίς μέλλον και όνειρα του κάφε»
Κάπως ετσι θα τα λέγανε σε ένα φανταστικο μπαλκόνι αυτό το ζεύγος με τον λαίκο παρατηρητή να λέει « Δώστε μου πίσω την ελευθερία και την παιδεία που μου στερίσατε , μιας και φτιάξατε μια γενεία παρασίτων και εικονικής ισότητας . Δώστε μου επιτέλους το δικαίωμα μιας αξιοκρατικής επιλογής ,αλλά και αξιοπρεπής επιβίωσης»
Αν και ο διάλογος είναι φανταστικός οι δηλώσεις είναι πραγματικές , και αντικατροπτιζουν μια πολιτική πραγματικότητα που είναι γεγονός και δεν αλλάζει αν δεν αποφασίσουμε εμείς να κανουμε κάτι για αυτό.
