Μετά από αρκετές εξετάσεις οι γιατροί δεν του έδιναν καμιά ελπίδα ζωής λέγοντας ότι είναι αδύνατο να εγχειριστεί και να βγει ζωντανός απ το χειρουργείο. Ο γιατρός ο οποίος ήταν υπεύθυνος μας κάλεσε ουκ ολίγες φορές στο γραφείο του για να μας προετοιμάσει για το κακό!
Μια μέρα λοιπόν πήγαμε στο γραφείο του για να τον ρωτήσουμε εάν η απόφασή του είναι οριστική ότι δηλαδή ο Πατέρας μου είναι ξεγραμμένος και μας απάντησε το εξής… « ακούστε, θα σας μιλήσω ειλικρινά, επειδή βλέπω ότι τον αγαπάτε και τον νοιάζεστε αν δώσετε κάποιο ποσό ίσως να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικά δεν νομίζω να βγει ζωντανός από το χειρουργείο» εκείνη την στιγμή έχασα την γη κάτω απ τα πόδια μου δεν πίστευα αυτά που άκουγα και ξεσήκωσα το νοσοκομείο με τις φωνές που έβαλα! Τέλος πάντων για να μην τα πολυλογώ φύγαμε απ το γρ! αφείο του (ήμουν με τον αδερφό μου) και βγήκαμε στο προαύλιο. Ύστερα από μια κουβέντα που είχαμε, αποφασίσαμε να δώσουμε το ¨φακελάκι¨ γιατί εκείνη την στιγμή παίζαμε με τον πόνο του ίδιου μας του πατέρα!
Πήγαμε ξανά στο γραφείο του και αφού του ανακοινώσαμε την απόφασή μας, μας είπε « πράξατε το σωστό θα δείτε ότι όλα θα πάνε καλά!» την επόμενη μέρα μάθαμε ότι ο πατέρας μου θα έμπαινε χειρουργείο (ως δια μαγείας βρέθηκε κρεβάτι στην εντατική!!) μιλήσαμε πάλι με τον γιατρό και μας καθησύχασε άλλη μια φορά λέγοντάς μας ότι όλα θα πάνε καλά! Και όντως πήγαν.
Κάποια στιγμή μας έδωσαν εξιτήριο αλλά ο πατέρας μου συνέχισε να πονάει « είναι μετεγχειρητικός πόνος μας έλεγαν μέχρι να κόψει τα ράμματα θα είναι μια χαρά!» τα πράγματα δυστυχώς δεν ήταν έτσι ο πατέρας μου συνέχισε να πονάει για ένα μήνα περίπου και μας σπάραζε την καρδιά! Έτσι μεταφερθήκαμε πάλι Στον Άγιο Σάββα. Εκεί ο γιατρός μας είπε ότι θα χρειαστεί και άλλη εγχείριση και ότι τα υπόλοιπα τα γνωρίζαμε ήδη (¨φακελάκι¨). Αφού λοιπόν πληρώσαμε ξανά έγινε η εγχείριση αλλά χωρίς αποτέλεσμα.. Ο πατέρας μου πονούσε ακόμη αφόρητα!
Μετά από δυο μέρες πήγαμε πάλι στο γραφείο του γιατρού ο οποίος μας είπε ότι ο πατέρας μου έπρεπε να κάνει ακτινοθεραπείες για να σταματήσει ο πόνος που είχε αλλά θα έπρεπε να ξανάρθουμε σε πέντε μήνες διότι δεν υπήρχε διαθέσιμο κρεβάτι και κάτι άλλα σχετικά με το να κλείσουμε ραντεβού και τέτοια που δεν τα θυμάμαι ακριβώς… τότε τον ρωτήσαμε « μα καλά είναι δυνατόν? Και τι θα γίνει θα πρέπει να υποφέρει τον πόνο για πέντε μήνες?» και μας απάντησε το εξής απάνθρωπο και ξεδιάντροπο « εάν δώσετε 15.000 χιλιάδες ευρώ θα ξεκινήσει η θεραπεία αύρÎ! �ο κιόλας!» ναι καλά ακούσατε! Το φακελάκι είχε γίνει Φακελάρα! Με το άκουσμα αυτόν τον λέξεων θόλωσα πραγματικά! τρελάθηκα! Ήμουν έτοιμος να τον σκοτώσω και ευτυχώς που με συγκράτησε ο αδερφός μου διαφορετικά ο συγκεκριμένος γιατρός δεν θα ζούσε σήμερα!
Για να μην μακρηγορώ πήραμε τον πατέρα μου από κει και πήγαμε σε ένα Ιδιωτικό νοσοκομείο βέβαια εκεί μας πληροφόρησαν ότι οι εγχειρίσεις που προηγήθηκαν δεν έπρεπε να είχαν γίνει και ότι έπρεπε να προηγηθεί η ακτινοθεραπεία! Πληρώσαμε και εκεί βέβαια αρκετά αλλά και πεντακάθαρα ήταν και οι γιατροί μας μιλούσαν σταράτα χωρίς να κρύβονται και να μας εκβιάζουν! Ο πατέρας μου σήμερα είναι μια χαρά δόξα τον θεό!
Ντροπή και αίσχος στους Γιατρούς στον Άγιο Σάββα οι οποίοι πήγαν να μας φάνε μια περιουσία παίζοντας με την ζωή του αγαπημένου μας! Ντροπή και αίσχος στο εθνικό σύστημα υγείας! Αγαπητοί συμπολίτες μετά από όλα αυτά πήρα την απόφαση να μην πληρώσω ξανά ούτε ένα ευρώ σε φόρο το κράτος είναι άθλιο και είδα με τα ίδια μου τα μάτια ότι τα χρήματα που δίνω δεν πάνε εκεί που πρέπει!
Υ.Γ Ξέρω ότι πολλοί θα με θεωρήσετε ηλίθιο που δέχτηκα να δώσω ¨φακελάκι¨ σε όλους εσάς εύχομαι ποτέ να μην σας τύχει ότι έτυχε στην δική μου οικογένεια και να χρειαστεί να παίξετε την ζωή του αγαπημένου σας στο χρηματιστήριο της Ιατρικής!
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
