Κι όχι μόνο αυτό, αλλά νιώθουν ότι το μαχαίρι χτυπά πισώπλατα τον Μάικλ και συμπάσχουν σαν να μαχαιρώνονται οι ίδιοί πισώπλατα κάθε φορά που τα ψέματα επαναλαμβάνονται. Για ακόμη μία φορά αισθάνονται αβοήθητοι. [...]
Οι θαυμαστές είναι θυμωμένοι όχι μόνο επειδή αυτό είναι ένα στάδιο στο ταξίδι του πένθους, αλλά αποτελούν μια μάλλον απομακρυσμένη φωνή της λογικής. Είναι οι πληροφοριοδότες που προσπαθούν να πουν στο υπνωτισμένο κοινό ότι βρίσκεται υπό την επήρεια μιας ψευδαίσθησης και ότι αυτή η πρακτική δεν είναι μόνο επικίνδυνη αλλά και απάνθρωπη. [...]
Οι θαυμαστές του Μάικλ Τζάκσον θρηνούν με έναν τρόπο που δεν είναι φυσιολογικός σε μια ατμόσφαιρα που δεν είναι φυσιολογική. Κανονικά ο αποθανών εξυμνείται μ’ έναν ευλαβικό τρόπο και προβάλλεται η προσφορά του στους άλλους και στον κόσμο. Η ζωή του δοξάζεται και τιμάται. Σε φυσιολογικές συνθήκες, υπάρχει μια περάτωση της διαδικασίας. Στην περίπτωση του θανάτου του Μάικλ Τζάσκον δεν υπάρχει ένα τέλος. Δεν είναι μια φυσιολογική διαδικασία θλίψης, διότι η υπερβολική αντίδραση, η παραποίηση των γεγονότων από τα μέσα ενημέρωσης και οι απόψεις αυτών που δεν γνωρίζουν τον Μάικλ χαλάνε τη διαδικασία. ΕΑΝ ο πραγματικός Μάικλ Τζάκσον μπορούσε αύριο να εκτεθεί παγκοσμίως σε κοινή θέα και οι άνθρωποι μπορούσαν να δουν πραγματικά πως έχουν εξαπατηθεί και συρθεί από τη μύτη να πιστέψουν την εκδοχή των κίτρινων φυλλάδων/ταμπλόιντ για τον άνθρωπο Μάικλ, οι θαυμαστές θα μπορούσαν να πάρουν μια βαθιά ανάσα. ΕΑΝ η αληθινή ιστορία αποκαλύπτονταν πραγματικά στην κοινωνία και οι άνθρωποι άρχιζαν να καταλαβαίνουν αυτόν που έχουν πιστέψει ότι αποτελεί αίνιγμα, οι θαυμαστές θα μπορούσαν να έχουν κάποια ελπίδα. ΕΑΝ αποκαλύπτονταν ολόκληρο το θλιβερό μπέρδεμα για το τι συνέβη και ο κόσμος ενημερωνόταν και υπήρχε αναγνώριση της ζημιάς, οι θαυμαστές θα μπορούσαν να ξεκινήσουν να πενθούν φυσιολογικά. Και τελικά θα γιατρεύονταν ο πόνος τους.
http://mjacksontruth.wordpress.com/
