Κι αν τώρα είναι η σειρά των δασκάλων ποιος ακολουθεί; Ποιο τρομερό και φοβερό έγκλημα διέπραξαν; Οι τεράστιοι μισθοί; Το ωράριο; Η μονιμότητα;
Μέχρι και οι γιατροί;;; Λοιπόν θα πάρω κι εγώ το μέρος σας και θα κάνω μάλιστα και δύο προτάσεις που αν κάποιος από τους εντιμότατους πολιτικούς που διαθέτει εν αφθονία αυτή η χώρα, τις υιοθετήσει, διπλό το κέρδος.
1ο θα λυθεί οριστικά το πρόβλημα… και αυτοί οι θρασύτατοι « παιδαγωγοί» μας, οι βολεμένοι, οι αργόσχολοι, με τους παχυλούς μισθούς θα πάρουν το μάθημά τους και 2ον θα ικανοποιήσω το βαθύτερο και εντάξει το παραδέχομαι και λίγο «σκοτεινό» ένστικτό μου. θα τους χτυπήσω εκεί που πονάνε προς τέρψιν όλων των υπολοίπων νομοταγών και ευυπόληπτων πολιτών και κυρίως προς «συμμόρφωσιν» κάποιων άλλων.
1. Κατάργηση μονιμότητας: Τι θα πει μόνιμος; Από πού κι ως πού κυρίες και κύριοι μόνιμοι; Να εισαχθεί στις παιδαγωγικές σχολές μεγάλος αριθμός φοιτητών, ώστε το επιχείρημα του αδιόριστου, νέου, καταρτισμένου και με διάθεση εκπαιδευτικού να είναι ακαταμάχητο! Δε μου κάνετε κύριοι φεύγετε. ΑΠΟΛΥΕΣΤΕ και καλή τύχη!!
2. Μείωση μισθού. Βεβαίως! Δουλεύετε που δουλεύετε λίγο, κάθεστε και καλοκαίρια κλπ (αυτό το τελευταίο και φοριέται και «ζωγραφίζει» ε;), θα αμείβεστε λιγότερο. Άλλωστε υπάρχουν και οι αδιόριστοι που έρχονται και με τα μισά (βλέπε ωρομίσθιοι). Τέσπα. Κουβέντα! Γιατί εγώ σε «πλερώνω», ο φορολογούμενος κι έντιμος πολίτης.
Και για να έχουμε και «καλό λογαριασμό»
απαιτώ να με δέχεσαι στο σχολείο (που δεν είναι δικό σου, δικό μου είναι), ότι ώρα μπορέσω να έρθω ακόμη κι όταν «κλειδώνεις». Θα μείνεις για ΜΕΝΑ. Ακόμη κι όταν φορτωμένος με σακούλες από τη λαϊκή σκεφτώ να περάσω και μια βόλτα να ρωτήσω για το μικρό, ακόμη και τότε θα βρεις χρόνο για ΜΕΝΑ.. Απαιτώ να προσέχεις το βλαστάρι μου σαν τα μάτια σου κι αν το πειράξει κανείς θα΄χεις να κάνεις με ΜΕΝΑ. Απαιτώ να είσαι δίπλα του πάντα, να είσαι ο μπαμπάς του, η μαμά του, ο πνευματικός του, ο ψυχολόγος του. Απαιτώ να του «μάθεις γράμματα» και τρόπους. ΑπαιÏ! �ώ να του μάθεις να σκέφτεται, να κρίνει και να διακρίνει το «καλό» και να δέχεται τη διαφορετικότητα των άλλων. Απαιτώ να του μάθεις να συνεργάζεται, να δίνει, να νοιάζεται, να αγαπά… τη φύση, το σχολείο, το περιβάλλον, τους ανθρώπους.
Μάλιστα τώρα τελευταία σκέφτομαι να «απαιτήσω» και το τηλέφωνό σου γιατί κάτι δεν κατάλαβε στην τάδε άσκηση! κλπ κλπ.
Και τέλος απαιτώ να αποδεχτείς το ότι δουλεύεις λίγο και αμείβεσαι πολύ. Να σιωπάς και να συμφωνείς. Γιατί ΕΓΩ ξέρω!!
Ζητώ συγνώμη για το σαρκασμό… φοβάμαι πως η λογική του «δε θέλω να μου πάρεις γάιδαρο, θέλω να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα» έχει μπει για τα καλά στο πετσί μας. Άρχισε να κατατρώει και τις σάρκες μας.
23 χρόνια δάσκαλος , 21 διδακτικές ώρες την εβδομάδα, 1550 ευρώ μηνιαίο εισόδημα, άνεργη σύζυγο και δυο φοιτήτριες σε διαφορετικές πόλεις. Τάξη με ROMA, αλβανάκια, ελληνάκια και…Λιθουανία, που το καθένα κερδίζει την αγάπη σου γι αυτό που είναι. ΠΑΙΔΙ!
Αν γινόταν μια έρευνα σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους και διαπίστωνε ότι οι δάσκαλοι δεν είναι τελευταίοι σε περιουσιακά στοιχεία τη μέρα της συνταξιοδότησή τους, θα πυροβολούσα κι εγώ μαζί σας.
Κι αν θεωρείτε ότι ο παραπάνω μισθός για κάποιον που τη μισή του ζωή την αφιερώνει στα παιδιά μας είναι υπερβολικός, μαζί σας να τον μειώσουμε. Και να τον υποχρεώσουμε να έχει και 6,7 και 8 διδακτικές ώρες καθημερινά. Θα είναι καλύτερα για όλους ΕΚΤΟΣ από τα παιδιά μας ίσως!!!
Και κάτι που διάβασα και αξίζει να το αναδημοσιεύσω:
«Το κράτος και η κοινωνία ας σκεφτούν , επιτέλους ότι δεν είναι επιχειρηματίες και το σχολείο απλώς ένα μαγαζί τους κι ο εκπαιδευτικός ο υπάλληλος του μαγαζιού αυτού.
Αν εξακολουθήσουμε να κάνουμε εμπορικούς υπολογισμούς αφού εξαθλιώσαμε οικονομικά τον εκπαιδευτικό και τον αναγκάσαμε να ξοδεύει χρόνο έξω από το σχολείο για τη διατροφή του, ε, τότε αλίμονο στα νιάτα που μπαίνουνε μέσα σε τέτοια εμπορικά καταστήματα.»
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
