tromaktiko: Για τους εκπαιδευτικούς

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Για τους εκπαιδευτικούς



Είμαι μια δασκάλα 25 χρονών. Είναι ο τέταρτος χρόνος που εργάζομαι και παίρνω 1060 ευρώ. Από αυτά ένα μεγάλο μέρος φεύγει στη βενζίνη, καθώς το σχολείο βρίσκεται αρκετά μακιά από την πόλη που μένω. Φτάνω στο σχολείο 07:45 κάθε πρωί, που σημαίνει πως ξυπνάω από τις 06:00, και γυρίζω σπίτι μετά τις 14:00.
Έχω πέμπτη δημοτικού και η προετοιμασία για την επόμενη μέρα μου παίρνει γύρω στις 3 ώρες κάθε μέρα. Όχι, δεν είναι η πρώτη χρονιά που διδάσκω σε πέμπτη τ! άξη. Επειδή είναι η δεύτερη φορά θέλω τρεις ώρες, την πρώτη ήθελα πάνω από τέσσερις. Έχω στην τάξη δύο παιδιά με δυσλεξία, πράγμα που σημαίνει εξατομικευμένη διδασκαλία σε πολλά επίπεδα από εμένα, παράλληλα με τα υπόλοιπα μαθήματα. Στις σχολικές επιτροπές το υπουργείο φέτος έδωσε ψίχουλα, κατά συνέπεια αγωνιούμε για το αν θα μπορούμε να πληρώσουμε το πετρέλαιο της χρονιάς. Χαρτόνια, βιβλία και οτιδήποτε άλλο χρειαστώ, εννοείται πως τα πληρώνω από την τσέπη μου. Κι έτσι πληροφοριακά, δεν είναι μικρό αυτό το ποσό κάθε μήνα. Χθες το βράδυ το! πέρασα προσπαθώντας να βρω μια άκ! ρη γÎ �α ένα παιδί που βιώνει ένα άσχημο οικογενειακό περιβάλλον και κάθε μέρα έρχεται στο σχολείο λυπημένο. Μπορώ να γράψω κι άλλα, μπορώ να γράφω ώρες ολόκληρες. Αλλά δεν το κάνω. Έχω πολλά επιχειρήματα για να υποστηρίξω τον κλάδο μου, αλλά δε θα το κάνω. Γιατί το θεωρώ απλά ξεφτίλα. Να πρέπει να απολογούμαι για τη δουλειά μου, να πρέπει να απολογούμαι για τις ώρες που δουλεύω, να πρέπει να απολογούμαι για τις αργίες. Απλά ξεφτίλα. Δε με νοιάζει να πείσω κανέναν. Αδιαφορώ ειλικρινά πλέον γι' αυτά που λέγονται από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέÏ! �η με τη σημερινή σχολική πραγματικότητα. Ναι, θεωρώ τον εαυτό μου λειτουργό. Γιατί ξέρω πως επηρέασα θετικά αρκετά παιδιά και βλέπω στα βλέμματά τους και σ' εκείνα των γονιών τους μόνο ευγνωμοσύνη. Δεν έχω κλέψει από το δημόσιο ούτε ένα ευρώ, δεν κάνω ιδιαίτερα γιατί δεν είμαι αυτής της λογικής και θα πω ότι αν δεν είχαμε αυτούς τους τρεις συνολικά μήνες διακοπών (πηγαίνουμε στο σχολείο μέχρι 21 Ιουνίου και ξανά 1 του Σεπτέμβρη) εγώ προσωπικά θα είχα κλατάρει. Όχι τόσο από τη σωματική κούραση, αλλά πό την ψυχολογική. Ναι, λοιπόν, θεωρώ ότι αμ! οίβομαι με ψίχουλα μπροστά σ' αυτά! που προσφέρω, ότι εργάζομαι κάτω από δύσκολες συνθήκες και ότι αξίζω κάθε ώρα από τις μέρες που κλείνουμε. Λυπάμαι μόνο που κάποιοι με παιδιά μιλούν έτσι για εκείνους που συντελούν στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, απαξιώνοντάς τους και επηρεάζοντας με τη στάση τους και τα ίδια τα παιδιά. Ναι, δε θα δώσω λόγο σε κανέναν σας, παρά μόνο στα παιδιά που δίδαξα και στους γονείς τους. Συνεχίστε να ρίχνετε φαρμάκι. Μιλάτε και για εξαιρέσεις, αλλά πόσο κομψό είναι το "όλοι οι δάσκαλοι είναι κοπρόσκυλα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, βέβαια"; Μην απαÎ! �τάτε άλλο αγαπητοί συνάδελφοι, εσείς που ξέρετε πως μπορείτε να κοιτάτε τα παιδιά που πέρασαν από τα χέρια σας με καθαρό βλέμμα. Εσείς που ξέρετε πως τιμήσατε και τιμάτε τον όρκο που δώσατε. Ναι, θα γράψω κλασική ατάκα, παντού υπάρχουν και οι ακατάλληλοι. Παντού όμως. Παντού. Και πρώτα απ' όλα σε ένα μεγάλο κτήριο που βρίσκεται κατά Σύνταγμα μεριά. Μάλλον κατά 'κει πρέπει να στραφεί η οργή. Όχι άλλο να φαγωνόμαστε μεταξύ μας, αυτό επιδιώκουν δεν το βλέπετε;
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!