Η άμυνα είναι ό,τι πιο απλό στο μπάσκετ. Αρκεί, στη χειρότερη των περιπτώσεων, να σηκώσεις ένα χέρι τη στιγμή που σουτάρει το αντίπαλος. Όλως παραδόξως είναι κι ό,τι πιο δύσκολο, ιδίως όταν δεν ξέρεις πώς να αμυνθείς ή... βαριέσαι και σκέφτεσαι την επόμενη επίθεση της ομάδος σου.
Στον Παναθηναϊκό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, πολύ περισσότερο στον φετινό, δεν υπάρχει παίκτης που να μη θέλει να παίξει άμυνα ή τουλάχιστον να μη προσπαθεί. Πιο τρανό παράδειγμα ο... ειδικός Δημήτρης Διαμαντίδης και πιο... περίεργο παράδειγμα ο Άλεκς Μάριτς, που μπορεί να παίζει λίγο και να μη σκοράρει αρκετά, αλλά στην άμυνα και γρήγορα πόδια έχει, και μπροστά από τον αντίπαλο βγαίνει τις περισσότερες φορές, και «καθαρίζει» και το ριμπάουντ.
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι το κάτι ο καθένας ξεχωριστά, αλλά τι κάνουν όλοι μαζί. Και φέτος στον Παναθηναϊκό η άμυνα είναι σεμιναριακή. Δεν είναι μόνο ότι ο Κολοσσός... κατάφερε να βάλει μόλις 53 πόντους. Είναι ότι ακόμη κι αν η χρονιά βρίσκεται ακόμα στην αρχή της πρέπει να ψάξει κανείς να βρει πότε οι «πράσινοι» επέτρεψαν στον αντίπαλο να κάνει το παιχνίδι του στην επίθεση.
Συνοπτικά και με χρονολογική σειρά: 62 πόντους ο Κολοσσός στο κύπελλο, 56 πόντους η Βαλένθια στην έδρα της, 61 πόντους ο (μισός) ΠΑΟΚ, 60 πόντους η (ελιππής) ΤΣΣΚΑ Μόσχας, 62 πόντους ο Ηλυσιακός, 72 πόντους στην κανονική διάρκεια η Ολίμπια Λιουμπλιάνα κι ακόμη 13 στην παράταση, 66 πόντους το Περιστέρι, 61 πόντους η Εφές Πίλσεν κι ακόμη 53 στη Ρόδο για την Α1, που με μία γρήγορη πρόσθεση και διαίρεση μεταφράζονται σε μόλις 62,8 πόντους παθητικό!
Η καλή άμυνα μεταφράζεται σε γρήγορες επιθέσεις κι, αυτό, με τη σειρά του, σε θέαμα, με τον Παναθηναϊκό να έχει καταφέρει να μετατρέψει κάτι το (σχετικά) αντιεμπορικό σε πόλο έλξης. Άλλωστε, ποιος δε χειροκρότησε πριν από λίγες ημέρες στο ΟΑΚΑ μία καλή άμυνα, πριν καν δει πώς θα «εξαργυρωθεί» στην επίθεση;
Και μόνο γι' αυτό είναι δύο φορές μάγκας...
www.leoforos.gr
