Περίπου το 70% των γονιδίων του ανθρώπου είναι πανομοιότυπο με αυτό του θαλάσσιου σφουγγαριού, ανακάλυψε έκπληκτη μια... διεθνής ομάδα επιστημόνων.
Κι όμως είναι αλήθεια.
Στην μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature δεν διαφέρουμε και ιδιαίτερα από την πανάρχαια αυτή μορφή ζωής.
Η ομάδα ασχολήθηκε για πέτε χρόνια προσπαθώντας να βρει την αλληλουχία του γονιδιώματος οργανισμών ηλικίας 650 εκατομμυρίων ετών τότε που ανέπτυξαν ειδικές κυτταρικές ομάδες που χαρακτηρίζουν τα όργανα.
"Το σφουγγάρι αντιπροσωπεύει ένα παράθυρο σε αυτό το πανάρχαιο και κρίσιμο γεγονός", έγραψε στο Nature ο Κένεθ Κόσικ, ερευνητής του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια.
"Όλως περιέργως, τα κύτταρτα του σφουγγαριού έχουν ομοιότητα με αυτά του υπόλοιπου ζωικού βασιλείου. Για παράδειγμα, τα σφουγγάρια δεν έχουν νευρώνες. Παρ’όλα αυτά, το γονιδίωμα του σφουγγαριού αποκαλύπτει την παρουσία πολλών γονιδίων που βρίσκονται σήμερα στους νευρώνες".
Όπως τονίζουν στο άρθρο τους οι επιστήμονες, είναι αξιοσήμειωτο το γεγονός πως το ότι μοιραζόμαστε τα ίδια γονίδια με τα σφουγγάρια μπορεί να παίζει ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου.
"Από τη στιγμή που έγινε η μεταμόρφωση ενός μονοκύτταρου οργανισμού σε πολυκύτταρο, ξεκίνησε η «μαχη» ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες κυττάρων των πολυκύτταρων οργανισμών" λέει ο Τοντ Όκλεϊ στο Nature.
"Ένα μεμονωμένο κύτταρτο για να επιβιώσει πρέπει να αναπαραχθεί, και αυτό κάνει στην ουσία ο καρκίνος. Αναπαράγει ανεξέλεγκτα το κύτταρο του. Έτσι λοιπόν, στην ιστορία των ζώων, μπορούμε να βρούμε ένα σύνδεσμο με τον καρκίνο, γιατί τα γονίδια που εμπλέκονται στην μεταμόρφωση των πολλαπλών κυττάρων κατά τη διάρκεια της εξέλιξης, είναι γνωστό ότι συνδέονται με τον καρκίνο".
Αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μπορεί να βοηθήσει στην ανακάλυψη άλλων ειδών θεραπείας του καρκίνου.
"Το πώς αλληλεπιδρούν τα πράγματα είναι το πιο σημαντικό στη βιολογία" λέει ο Ντόσον Τσερτς.
Η μερική έστω ταυτοποίηση των γονιδίων μεταξύ ανθρώπου και σφουγγαριού μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς αλληλεπιδρούν τα δικά μας βιολογικά συστήματα, καταλήγει το άρθρο του Nature
Κι όμως είναι αλήθεια.
Στην μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature δεν διαφέρουμε και ιδιαίτερα από την πανάρχαια αυτή μορφή ζωής.
Η ομάδα ασχολήθηκε για πέτε χρόνια προσπαθώντας να βρει την αλληλουχία του γονιδιώματος οργανισμών ηλικίας 650 εκατομμυρίων ετών τότε που ανέπτυξαν ειδικές κυτταρικές ομάδες που χαρακτηρίζουν τα όργανα.
"Το σφουγγάρι αντιπροσωπεύει ένα παράθυρο σε αυτό το πανάρχαιο και κρίσιμο γεγονός", έγραψε στο Nature ο Κένεθ Κόσικ, ερευνητής του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια.
"Όλως περιέργως, τα κύτταρτα του σφουγγαριού έχουν ομοιότητα με αυτά του υπόλοιπου ζωικού βασιλείου. Για παράδειγμα, τα σφουγγάρια δεν έχουν νευρώνες. Παρ’όλα αυτά, το γονιδίωμα του σφουγγαριού αποκαλύπτει την παρουσία πολλών γονιδίων που βρίσκονται σήμερα στους νευρώνες".
Όπως τονίζουν στο άρθρο τους οι επιστήμονες, είναι αξιοσήμειωτο το γεγονός πως το ότι μοιραζόμαστε τα ίδια γονίδια με τα σφουγγάρια μπορεί να παίζει ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου.
"Από τη στιγμή που έγινε η μεταμόρφωση ενός μονοκύτταρου οργανισμού σε πολυκύτταρο, ξεκίνησε η «μαχη» ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες κυττάρων των πολυκύτταρων οργανισμών" λέει ο Τοντ Όκλεϊ στο Nature.
"Ένα μεμονωμένο κύτταρτο για να επιβιώσει πρέπει να αναπαραχθεί, και αυτό κάνει στην ουσία ο καρκίνος. Αναπαράγει ανεξέλεγκτα το κύτταρο του. Έτσι λοιπόν, στην ιστορία των ζώων, μπορούμε να βρούμε ένα σύνδεσμο με τον καρκίνο, γιατί τα γονίδια που εμπλέκονται στην μεταμόρφωση των πολλαπλών κυττάρων κατά τη διάρκεια της εξέλιξης, είναι γνωστό ότι συνδέονται με τον καρκίνο".
Αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μπορεί να βοηθήσει στην ανακάλυψη άλλων ειδών θεραπείας του καρκίνου.
"Το πώς αλληλεπιδρούν τα πράγματα είναι το πιο σημαντικό στη βιολογία" λέει ο Ντόσον Τσερτς.
Η μερική έστω ταυτοποίηση των γονιδίων μεταξύ ανθρώπου και σφουγγαριού μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς αλληλεπιδρούν τα δικά μας βιολογικά συστήματα, καταλήγει το άρθρο του Nature
cosmo.gr
