Όμως φοβούνται τέτοιες συμπεριφορές από «τσαντισμένους» και αγενείς κατοίκους της που βλέπουν όλους τους κατοίκους Αθηνών ως λαμόγια, ως τύπους που «τα έφαγαν», ως μην γνώστες του πώς βγαίνουν τα λεφτά, ως ανθρώπους αξιολύπητους λόγω έλλειψης δυνατοτήτων.
Δεν λέω πως δεν υπάρχουν πολλοί από δαύτους αλλά , πίστεψέ με, υπάρχουν και αρκετοί τυπικοί, νόμιμοι κι εναντίον όλων αυτών των τακτικών αδιαφορίας.
Ιδίως στον τομέα των δυνατοτήτων θα έλεγα πως αδικούνται κιόλας στην Αθήνα.
Σίγουρα, είναι λίγο ακατανόητη η ζωή μας ξοδεύοντας περιουσίες σε ένα κωλάμαξο που συνήθως είναι σταματημένο από το χαζοκυκλοφοριακό που προκαλούν οι κακοί οδηγοί, σε ένα κωλόσπιτο-τρύπα σε μία περιοχή άθλια (με θόρυβο, καυσαέριο και όλα τα κακά), σε μία δουλειά χάλια με χάλια λεφτά και χωρίς ενδιαφέρον συνήθως.
Όμως, όταν κρίνει κάποιος με τέτοια αγένεια κάποιον άλλον ας αναλογιστεί και την δική του δράση και των συνεπαρχιωτών του. Θα με δεχτούν όλοι με θέρμη ή καχύποπτα (ήρθε π. χ ο Αθηναίος να κάνει τι; Να μου πάρει την δουλειά, να μου ξεμυαλίσει την γειτόνισσα, να με μάθει τρόπους κλπ);
Έχετε αναλογιστεί ότι υπάρχουν δικές σας συμπεριφορές που συναντάμε και στην Αθήνα; Σε πολλά επαρχιακά μέρη βλέπω επικρατεί εξίσου άναρχη δόμηση, έλλειψη πράσινου, σκουπίδια και βρώμα, κυκλοφοριακό, θόρυβος από μηχανάκια, αλητεία, εγκληματικότητα, χρήση και διακίνηση ναρκωτικών, μη σεβασμός του γείτονα με πρόκληση εσκεμμένης φασαρίας, πόλεμος νεύρων γενικότερα, γενικευμένη αδιαφορία και για τον ίδιο τους τον τόπο.
Σίγουρα, ένα νησί είναι κάπως (όχι εντελώς) καλύτερο σε θέματα νοοτροπίας αλλά αν τύχει και πάμε στην ηπειρωτική χώρα τα πράγματα, δυστυχώς, δυσκολεύουν.
Τελειώνω, λέγοντας πως σίγουρα, πέρα από αυτά τα άσχημα φαινόμενα ανθρώπων, υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις και άνθρωποι εξαίρετοι τόσο στην Αθήνα, όσο και στην Θεσσαλονίκη αλλά και στην επαρχία (κωμοπόλεις ή χωριά). Απλά, ίσως δεν φαίνονται μέσα στο γενικό κακό που διακατέχει την χώρα αυτή και τους πολίτες της (αλλοδαπούς και μη).
Οπότε ας αφήσουμε αυτές τις κολλημένες στάσεις ζωής τύπου «ποιος είσαι εσύ ο Αθηναίος» ή «ποιος είσαι εσύ ο επαρχιώτης» και ας προσπαθήσουμε, όντως, να κάνουμε την αποκέντρωση (σε αυτό συμφωνούμε - διότι η Αθήνα πια όντως δεν παλεύεται με τον υπερπληθυσμό) και ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε αρμονικά και με αλληλοσεβασμό τηρώντας τους νόμους και τους κανόνες συμβίωσης...δεν νομίζεις να είναι πιο λογικό αυτό;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
