Σε αρκετά σχολεία της χώρας λόγω έλλειψης γυμναστών και αδυναμίας επίλυσης του γόρδιου δεσμού των ΤΑΔ, ανατέθηκε στους δασκάλους να διδάξουν το μάθημα της Φυσικής Αγωγής.
Το μέτρο ελπίζουμε να είναι προσωρινό και να οφείλεται στη μεγάλη καθυστέρηση πλήρωσης των κενών κυρίως στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Είτε όμως πρόκειται για μια προσωρινή λύση, είτε για κάτι με πιο μόνιμο χαρακτήρα, το συμπέρασμα παραμένει ίδιο.
Το μάθημα Φυσικής Αγωγής υποβιβάζεται σε ένα μεγάλο διάλειμμα υπό επίβλεψη
ενώ ο σκοπός και η ουσία του μαθήματος αυτόματα ακυρώνονται. Έτσι απλά!
Εύλογα εγείρεται το ερώτημα του κατά πόσο μπορεί ο δάσκαλος να διδάξει ένα μάθημα το οποίο δεν έχει σπουδάσει. Η απάντηση εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός. Αν το μάθημα της Φυσικής Αγωγής εξυπηρετεί μόνο την εκτόνωση των μαθητών και την κάλυψη κάποιων κενών διδακτικών ωρών, τότε ίσως ανταπεξέλθουν οι δάσκαλοι στα<< νέα τους καθήκοντα>>..
Αν όμως λάβει κανείς υπόψη του την τεράστια συνδρομή του μαθήματος στη σωματική και νοητική διάπλαση των παιδιών τότε ίσως αντιληφθεί την ζημιά που υφίσταται ο Έλληνας μαθητής με τις τελευταίες <<μοντέρνες>> εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.
Τα ερωτήματα επιτακτικά.
Με ποια εκπαίδευση θα καταφέρει ο δάσκαλος να παρέμβει συστηματικά μέσω της άσκησης στην ομαλή νευροφυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού;
Ποια πλούσια κινητικά, οπτικοακουστικά, απτικά ερεθίσματα θα προσφέρει στους μαθητές του ώστε να αναπτύξουν την κιναίσθηση, την ισορροπία, την αμφίπλευρη κινητική ικανότητα, τον ρυθμό, τον οπτικοκινητικό συγχρονισμό ;
Σε περιπτώσεις κινητικής αδεξιότητας πως θα διαγνώσει και πως θα διορθώσει;
Πως θα προστατέψει τα παιδιά από τις επιδημιολογικές διαστάσεις του φαινομένου της παιδικής παχυσαρκίας; Πως είναι δυνατό να αντιμετωπίσει αυτό το σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας που άπτεται τουλάχιστον τριών ειδικοτήτων (ιατρών, γυμναστών, διατροφολόγων) ;
Και κυρίως τι ακριβώς θα διδάσκει και βάση ποιου προγραμματισμού;
Προφανώς η διδασκαλία του θα επαφίεται στα προσωπικά του κινητικά βιώματα και στον πλούτο ή μη των αθλητικών και αγωνιστικών εμπειριών που συνέλεξε στη ζωή του.
Ένα μάθημα που πρέπει -λόγω της φύσης του- να διδάσκεται κατόπιν προσεκτικού παιδαγωγικού και επιστημονικού σχεδιασμού αφήνεται στην τύχη.
Εάν ο εκάστοτε δάσκαλος το κατέχει, έχει καλώς. Σε αντίθετη περίπτωση…
Σε καμία των περιπτώσεων δεν επιχειρούμε ως εκπαιδευτικοί Φυσικής Αγωγής να μειώσουμε τους συναδέλφους δασκάλους και το πολύ σημαντικό έργο που αυτοί επιτελούν. Αδιαμφισβήτητα το λειτούργημά τους είναι δύσκολο, υψηλής ευθύνης και αντανακλά όσο λίγα στην κοινωνία.
Όμως έκαστος στο είδος του. Και εν πάση περιπτώσει δεν επέλεξαν οι άνθρωποι να αναλάβουν μια ξένη ειδικότητα.
Αξιοσημείωτη είναι πάντως η αντίφαση σχετικά με το πώς αντιλαμβάνεται το Υπουργείο Παιδείας το ρόλο και τη θέση του Νέου Σχολείου στην κοινωνία.
Είναι φανερό ότι επιθυμεί να στρέψει το βλέμμα προς το μέλλον. Το αποδεικνύει η πρόσφατη επίσκεψη της υπουργού Άννας Διαμαντοπούλου στη Silicon Valley προκειμένου να ευνοηθεί η συστηματική μεταφορά τεχνογνωσίας και να αναπτυχθούν δίκτυα συνεργασίας ανάμεσα στην Αθήνα και την κοιλάδα της τεχνολογίας.
Σωστή και υπό προϋποθέσεις αξιέπαινη πρωτοβουλία.
Σε πλήρη αντιδιαστολή όμως με το παρωχημένο σχέδιο που προωθεί το υπουργείο Παιδείας στον τομέα της σωματικής εκπαίδευσης.
Από τη μια προσβλέπουμε σε ψηφιακές καινοτομίες με προσανατολισμό στο μέλλον και από την άλλη οπισθοδρομούμε με συνεχώς αυξανόμενη ταχύτητα προς το παρελθόν υιοθετώντας εκπαιδευτικές πρακτικές βγαλμένες από το χρονοντούλαπο εις βάρος ενός πολύ ζωτικού τομέα της εκπαίδευσης.
Και το κέρδος; Μαθητές σε σύγχυση, κατακερματισμένη εκπαίδευση που όλο και απομακρύνεται από το μοντέλο της πολύπλευρης καλλιέργειας των παιδιών και ένας ολόκληρος κλάδος <<δεύτερης διαλογής>> εκπαιδευτικών σε ελεύθερη πτώση
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
