Δυστυχώς η έρευνα γίνεται μονο με κρατική χορηγεία.
Οι ιδιωτικές εταιρείες είναι όλες κερδοσκοπικού χαρακτήρα, εισπράτουν τα τέλη φύλαξης και δεν έκμεταλεύονται την έρευνα που γίνεται από το κρατικά Πανεπιστήμια και τους ερευνητές που πληρώνει το δημόσιο.
Αλλά ας αφήσουμε την επιστήμη να μιλήσει.
Η κυρία Gluckman, η οποία σήμερα διευθύνει το Τμήμα Αιματολογίας στο νοσοκομείο Saint Louis στο Παρίσι, η κυρία Gluckman πρωτοστάτησε στην εξάπλωση της χρήσης των κυττάρων αυτών στις μεταμοσχεύσεις, καθώς και στη δημιουργία τραπεζών φύλαξής τους.
Σύμφωνα με την ομιλία της, «τα βλαστικά κύτταρα του ομφαλίου λώρου συμπεριφέρονται σε αλλογενείς μεταμοσχεύσεις εξίσου καλά με τα κύτταρα που προέρχονται από έναν καλό συμβατό δότη μυελού των οστών».
Η συντριπτική πλειονότητα των ατόμων που χρειάζονται μοσχεύματα βλαστικών κυττάρων του ομφαλίου λώρου είναι οι πάσχοντες από διάφορες λευχαιμίες. Εχει διαπιστωθεί ότι η αντιλευχαιμική δράση των αλλογενών μοσχευμάτων είναι ισχυρή (καθώς τα λεμφοκύτταρα του δότου αναγνωρίζουν και καταστρέφουν τα λευχαιμικά κύτταρα του δέκτη). Αντίθετα, όταν ο δότης και ο δέκτης ταυτίζονται, η συμβατότητα δεν προάγει την «επίθεση» των λεμφοκυττάρων στα λευχαιμικά κύτταρα.
Οταν κάποιος πάσχει από ένα γενετικό νόσημα, από το ίδιο θα πάσχουν και τα κύτταρα του ομφαλίου λώρου του. Π.χ., τα κύτταρα του ομφαλίου λώρου ενός παιδιού με μεσογειακή αναιμία θα φέρουν επίσης τη μετάλλαξη της συγκεκριμένης ασθένειας. Καθώς δε οι παιδικές λευχαιμίες έχουν κυρίως γενετική βάση, τα εν λόγω κύτταρα δεν ενδείκνυνται για τη θεραπεία τους.
Σύμφωνα λοιπόν με την κυρία Gluckman, τα βλαστικά κύτταρα του ομφαλίου λώρου αποτελούν ένα πολύτιμο βιολογικό υλικό το οποίο μπορεί να αντικαταστήσει επαξίως τα μοσχεύματα μυελού των οστών σε αλλογενείς μεταμοσχεύσεις για τη θεραπεία λευχαιμιών. Αντίθετα, δεν ενδείκνυνται για αυτόλογες μεταμοσχεύσεις ως θεραπεία των παιδικών λευχαιμιών. Με άλλα λόγια, τα κύτταρα του ομφαλίου λώρου του παιδιού μας έχουν ελάχιστες πιθανότητες να αξιοποιηθούν για το ίδιο, ενώ θα μπορούσαν, αν ήταν διαθέσιμα, να σώσουν τη ζωή άλλων παιδιών ή και ενηλίκων.
Θα μπορούσαν όμως τα βλαστικά κύτταρα του ομφαλίου λώρου τα οποία φυλάσσονται σήμερα να σώσουν τη ζωή του παιδιού μας όταν θα είναι 30 ή 40 ετών; Τόσο η κυρία Gluckman όσο και άλλοι ειδήμονες σημείωσαν ότι, ακόμη και αν το εν λόγω δείγμα κυττάρων συλλεγεί και φυλαχθεί κάτω από τις καλύτερες των συνθηκών, θα είναι ένα δείγμα 30 ή 40 ετών, ένα παλαιό μόσχευμα.
Με δεδομένο το γεγονός ότι πολλά νοσήματα αντιμετωπίζονται σήμερα με αυτόλογα μοσχεύματα από το περιφερικό αίμα των ιδίων των ασθενών (δείγματα φρέσκα που λαμβάνονται με απλή αιμοληψία), δεν είναι προφανής ο λόγος για τον οποίο θα κατέφευγε κανείς σε παλαιό μόσχευμα.
Οπως δε χαρακτηριστικά σημείωσε ο κ. Γεώργιος Σταματογιαννόπουλος, καθηγητής Ιατρικής και διευθυντής του Κέντρου Μοριακής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σιάτλ των ΗΠΑ, «οι ερευνητικές πρόοδοι στο πεδίο των βλαστικών κυττάρων είναι τέτοιες που ο ομφάλιος λώρος θα είναι σύντομα μία από τις πολλές πηγές από όπου θα μπορούμε να πάρουμε κύτταρα για θεραπευτικούς σκοπούς. Π.χ., έχει ήδη επιτευχθεί η μετατροπή των βλαστικών κυττάρων του δέρματος σε αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα. Παρά το γεγονός ότι προς το παρόν τα κύτταρα αυτά Ï!
�ταν μεταμοσχεύονται σε πειραματόζωα δεν επιβιώνουν, δεν θα ήταν ανεδαφικό να υποθέσουμε ότι σύντομα τα προβλήματα αυτά θα επιλυθούν. Εκτιμώ ότι σε 30-40 χρόνια θα είναι ευκολότερο και αποτελεσματικότερο να χρησιμοποιούμε κάποια πηγή φρέσκων βλαστικών κυττάρων παρά να χρησιμοποιούμε κύτταρα που θα έχουν παραμείνει στην κατάψυξη επί δεκαετίες».
Την αξία των βλαστικών κυττάρων του ομφαλίου λώρου σε αλλογενείς μεταμοσχεύσεις τόνισε και ο Paolo Rebulla, ο οποίος διευθύνει τη Δημόσια Τράπεζα Ομφαλοπλακουντικού Αίματος του Μιλάνου της Ιταλίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η γειτονική χώρα έχει απαγορεύσει τη δραστηριοποίηση στο έδαφός της ιδιωτικών τραπεζών ομφαλοπλακουντικού αίματος. Ετσι στην Ιταλία υπάρχουν αυτή τη στιγμή περί τις 15 δημόσιες τράπεζες στις οποίες ο αριθμός των μοσχευμάτων καλύπτει την εγχώρια ζήτηση. Τι διαφορά αλήθεια από την Ελλάδα! Αυτή τη στιγμή στη χώρα μας δραστη!
ριοποιούνται περί τις 17 ιδιωτικές τράπεζες ομφαλοπλακουντικού αίματος, ενώ η μοναδική δημόσια τράπεζα, αυτή του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών (ΙΒΕΑΑ), χρηματοδοτείται ελάχιστα από το κράτος
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σχετικά με την προηγούμενη δημοσίευση "Απάντηση στο"Σχετικά με Δωρεάν φύλαξη βλαστικών κυττάρων ομφαλοπλακουντιακού αίματος"". Δεν θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω τίποτα γιατί μάλλον δεν έχεις καμία επιστημονική κατάρτιση ή γνώση του θέματος. Απλά κινήσε υπέρ των ιδιωτικών φορέων και προσπαθείς να καταστρέψεις κάθε προσπάθεια κάποιων ανθρώπων για προσφορά. Απάντησε μας πώς οι ιδιωτικές τράπεζες λειτουργούν νόμιμα με πιστοποίηση και άδεια λειτουργίας, αφού όπως είπες «δεν την αναγνωρίσει κανένας νόμος την δημόσια». Παραθέτω το κείμενο :(Η αυτοαποκαλούμενη δημόσια τράπεζα δεν έχει ούτε πιστοποίηση, αλλά ούτε και άδεια λειτουργίας από το κράτος – γιʼ αυτό και χρησιμοποιώ τον όρο “αυτοαποκαλούμενη”, επειδή δεν την έχει αναγνωρίσει κανένας νόμος ή υπουργείο ως δημόσια τράπεζα, απλά αυτοαποκαλείται δημόσια.) Αφού δεν υπάρχει καμία νομοθετική ρύθμιση ή νόμος για να αναγνωριστεί η δημόσια τότε τα ιδιωτικά πως λειτουργούν νόμιμα;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
