Βλέποντας χθες τον παναθηναϊκό με την Ρούμπιν και προσπαθώντας να μην κοιμηθώ στην καρέκλα μου ,άκουγα τους σχολιαστές να λένε ότι οι πράσινοι δεν πρέπει να ρισκάρουν και να περιμένουν την ευκαιρία για να χτυπήσουν. Επειδή δώδεκα ώρες μετά η ευκαιρία δεν έχει βρεθεί ακόμα , βρήκα εγώ την ευκαιρία να ψάξω στο λεξικό την ετυμολογία της λέξης ρισκάρω. Ρισκάρω λοιπόν σημαίνει ότι προχωρώ σε μια ενέργεια αποδεχόμενος την
πιθανότητα μιας άσχημης τροπής με την προοπτική κάποιου κέρδους.
Το κέρδος λοιπόν για τον παναθηναϊκό θα ήταν ότι σε περίπτωση νίκης θα έμπαινε για τα καλά στο παιχνίδι της πρόκρισης ενώ τώρα αποδέχθηκε τον αποκλεισμό του ( υπάρχουν κάποιες ελάχιστες πιθανότητες πρόκρισης ) αρκούμενος σε ένα ηρωικό 0-0 με ήρωα τον Τζόρβα. Εντελώς αποδεκτό από μια ομάδα επίπεδου Ζίλινα αλλά λίγο απαξιωτικό για τον «πρέσβη»
Κάποτε ο ολυμπιακός ήθελε νίκη με την Γιουβέντους , πήγε στην Ιταλία και έπαιξε επιθετικά ,στραβώσανε όλα και ήρθε η εφτάρα. Και όμως αυτό που είχε κάνει ο Προτάσωφ, για μένα , ήταν πιο τίμιο από το χθεσινό σύστημα πετάμε την μπάλα στον Σισέ και παρακαλάμε οι Ρώσοι να τα χάνουν πάνω στην γραμμή. Γιατί η χθεσινή εμφάνιση δεν είχε κανένα κέρδος , αντίθετα έδειξε μια λογική άντε να αποκλειστούμε ηρωικά να ασχοληθούμε με το πρωτάθλημα. Όσο για τον Νιόπλια , στο μυαλό του είχε σίγουρα ότι αφού γλυτώσαμε την απόλυση από το ντέρμπι μην την πατήσουμε με την Καζάν.
Συγνώμη αλλά εγώ θα προτιμήσω να συνεχίσω να ρισκάρω και ας τρώω καμιά εφτάρα που και που…
Υ.Γ. Μετά το χθεσινό , αρχίζω και δικαιολογώ τον ολυμπιακό που συνέχισε να παίζει όπως έμαθε ακόμα και μετά το 0-1.
http://tapadaola.gr
