Δεν υπάρχει άλλη χώρα στον πολιτισμένο κόσμο με τέτοια εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Βλέπε: Τούτο τον τόπο κλέφτες τον ελευθέρωσαν, κλέφτες τον κυβερνάνε...
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά...
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες στη χώρα μας δηλώνουν μόνο το 4%, ενώ οι μισθωτοί και συνταξιούχοι το 74% των εσόδων.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2007 τα 5,5 εκατ. μισθωτοί και συνταξιούχοι στην Ελλάδα πλήρωσαν 8,3 δισ. ευρώ σε φόρους δηλώνοντας εισόδημα 86,3 δισ. ευρώ.
Από την άλλη πλευρά, περί τις 202.418 μικρές επιχειρήσεις πλήρωσαν φόρους μόνο 1,3 δισ. ευρώ ή 6.100 ευρώ ανά επιχείρηση, όταν η μέση οικογένεια με ετήσιο εισόδημα από 30.000 ευρώ και άνω πλήρωσε κοντά στις 9.000 φόρο εισοδήματος.
Οι 1.481 μεγάλες επιχειρήσεις πλήρωσαν 3,2 δισ. φόρο για κέρδη 12 δισ. περίπου, ήτοι 2,1 εκατ. ευρώ ανά επιχείρηση.
Είναι φυλετικό το πρόβλημα της εκτεταμένης φοροδιαφυγής; Είναι κάποιο γονίδιο που το βρίσκει κανείς στο ελληνικό DNA ή έστω το μεσογειακό... Γιατί όμως δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους Έλληνες του εξωτερικού που διαπρέπουν εκτός από επιστήμονες και ως επιχειρηματίες; Ή γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο με τους μισθωτούς και συνταξιούχους;
Είναι προφανές ότι δεν συμβαίνει γιατί οι τελευταίοι έχουν περιορισμένα περιθώρια φοροδιαφυγής. Τα έσοδα που λαμβάνουν κατά κύριο λόγο δεν μπορούν να αποκρυβούν.
Ας υποθέσουμε ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες είναι εκ φύσεως και πεποιθήσεως απατεώνες και φοροφυγάδες όπως προσπαθεί η αριστερόστροφη κυρίαρχη ιδεολογία των τελευταίων δεκαετιών να μας πείσει καθημερινά. Γιατί οι ελεγκτικοί και εισπρακτικοί μηχανισμοί δεν τους τιμωρούν παραδειγματικά μέχρι να περιοριστεί δραστικά το φαινόμενο;
Αν και επιχείρηση που παραβαίνει το νόμο αντιμετωπίζει πρόστιμα μεγαλύτερα από το κέρδος της φοροδιαφυγής ή το λουκέτο, είναι θέμα χρόνου να πειθαρχήσει...
Η κρατική διαφθορά…
Πιστεύω ότι το κλειδί του προβλήματος είναι η κακή οργάνωση και η εκτεταμένη διαφθορά των δημοσίων υπαλλήλων που τους έχει ανατεθεί η παραπάνω δουλειά.
Όλοι έχουμε ακούσει κατά καιρούς τις ιστορίες για τις θέσεις εφόρων που μοιράζονται από τους κομματικούς μηχανισμούς με άτυπες δημοπρασίες... ή πόσο περιζήτητες είναι στο πελατειακό χρηματιστήριο οι θέσεις σε εφορίες, πολεοδομίες, τελωνεία και τις λοιπές ευαγείς υπηρεσίες του ελληνικού δημοσίου.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου οικονομικών και της εκάστοτε κυβέρνησης αντί να ελέγχει και να τιμωρεί, βοηθάει το έργο των επίορκων και των κλεπτών, διατηρώντας μια δαιδαλώδη και αντιφατική φορολογική νομοθεσία έκτασης δωδεκάτομης εγκυκλοπαίδειας. Κανείς δεν μπορεί να βγάλει άκρη τι ακριβώς χρωστάει και ποια είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της νομιμότητας και της παρανομίας.
Συνέπεια αυτού είναι κάθε επιχείρηση ή ελεύθερος επιχειρηματίας να βρίσκεται συνεχώς μετέωρος και στο έλεος της ερμηνείας κάποιου δημόσιου υπαλλήλου.
Την τακτική που ακολουθεί την έχετε ακούσει οι περισσότεροι πολλάκις. Υπάρχει πρόβλημα και βγαίνει ότι πρέπει να πληρώσεις 500.000 ευρώ... «Τι... 500.000, τόσα δεν έχω εισπράξει σε πέντε χρόνια... Τι μπορεί να γίνει;». «Με 30.000 για ένα καφέ και 1.000 για το δημόσιο ταμείο μπορεί να τακτοποιηθεί το θέμα...».
Όταν ακούμε λοιπόν για πάταξη της φοροδιαφυγής και φληναφήματα του τύπου λεφτά υπάρχουν, ας κρατάμε μικρό καλάθι. Όταν αποφασίσουν να βάλουν τάξη, θα το καταλάβουμε:
Πρώτον: Γιατί τη φορολογική νομοθεσία από 12 τόμους θα την αντικαταστήσουν με 4 σελίδες Α4.
Δεύτερον: γιατί κάποιοι επίορκοι και παραβάτες θα πάνε στη φυλακή για παραδειγματισμό και όχι απλά θα αναγγελθεί ότι το ΣΔΟΕ θα κάνει ελέγχους στους γιατρούς του Κολωνακίου ή τους βενζινάδες της Συγγρού...
Το πρόβλημα της διαφθοράς δεν είναι το μοναδικό. Ολόκληρη η δομή του ελληνικού κρατικού μηχανισμού είναι «μονταρισμένη» στα μέτρα των πελατειακών σχέσεων του πολιτικού μας συστήματος.
Όλα τα κόμματα της ελληνικής δημοκρατίας επιδεικνύουν ανοχή ή και έχουν συμμετοχή στο φαινόμενο για πελατειακούς ψηφοθηρικούς λόγους.
Η παρούσα κρίση καθώς μηδενίζει το κοντέρ πολλών δεκαετιών είναι μια ευκαιρία να αναδομηθεί το σύστημα από την αρχή. Ευτυχώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή διεξόδου...
2) Τι φοβάται η αγορά...
Αγορά: Η αγορά εμφανίζει σημάδια καθήλωσης, σαν να υπάρχει κάποιο ακόμη εμπόδιο. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι την τέταρτη δόση έχουμε ένα τρίμηνο δραστικών μεταρρυθμίσεων που πρέπει να τις υλοποιήσει μια κυβέρνηση που εμφανίζει κατά πλειοψηφία σημάδια σύγχυσης, ανικανότητας αλλά έλλειψη βούλησης.
Αν σε τρεις μήνες δεν είμαστε σε θέση να πάρουμε την τέταρτη δόση, θα ζήσουμε σκηνές απείρου κάλους... και είναι πιθανό να πάμε σε εκλογές.
Για πρώτη φορά στην εποχή της μεταπολίτευσης υπάρχουν φωνές στην πολιτική σκηνή που μιλούν για δραστική μείωση και αναδόμηση εκ θεμελίων του ελληνικού δημοσίου που προέρχονται και από το χώρο των σοσιαλιστών. Βλέπε: Αλέκος Παπαδόπουλος: Περιττό το 30% του σημερινού κράτους…
Μοιραία οι αλλαγές θα γίνουν με μεγαλύτερη ταχύτητα. Και ένταση στη συνέχεια να έχουμε και την τύχη σε δυο τρία χρόνια μιας γενικότερης ρύθμισης χρεών σε πανευρωπαϊκό ή παγκόσμιο επίπεδο, τα σημερινά θα θυμίζουν κακό όνειρο.
Δεν είμαι απαισιόδοξος στις 1.500 μονάδες για το χρηματιστήριο το 2011 - 12, στο βαθμό που και έξω συνεχίζουν τα πράγματα ως έχουν...
capital.gr
