ο Νίκος Στούμπας*
Ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα και κεντρικά πρόσωπα της επερχόμενης εκλογικής μάχης για την Περιφέρεια Αττικής είναι ο υποψήφιος περιφερειάρχης Γιάννης Δημαράς, ο οποίος φέρεται και ως ο επικρατέστερος υποψήφιος.
Η υποψηφιότητα του ξεκίνησε μετά την διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ, διότι ήταν ένας από τους τρεις βουλευτές του, ο οποίος ψήφισε όχι στο μνημόνιο, ενάντια στην επίσημη γραμμή του κόμματός του. Δεν θα ασχοληθώ στο παρόν άρθρο με τα κίνητρα που ώθησαν τον κ. Δημαρά στην ψήφο του αυτή. Είναι αντικείμενο άλλης αναλύσεως το εάν η ψήφος του αυτή προήλθε από αγνό αντιμνημονιακό και φιλολαϊκό οίστρο ή ήταν προϊόν ενστίκτου προσωπικής πολιτικής επιβίωσης.
Το γεγονός όμως είναι ότι από αυτή την ψήφο, την συνεπεία αυτής διαγραφή του και την παρεπόμενη της ανωτέρω διαγραφής του κάθοδό του ως υποψηφίου για την Περιφέρεια Αττικής (η οποία έγινε, ως φαίνεται, με πρόθεση να εκβιάσει την επανεισδοχή του στο επίσημο ΠΑΣΟΚ, διότι όπως ο ίδιος έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη στην ψυχή του ήταν και παραμένει ΠΑΣΟΚ), δόθηκε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την εκλογική διάσωση του κυβερνώντος κόμματος (και όχι μόνο όπως θα δούμε παρακάτω). Δεν μπορεί κάποιος με βεβαιότητα να ισχυριστεί ότι το όλο σκηνικό ήταν προσχεδιασμένο, όμως όπως εξελίχθηκε ήταν σίγουρα το πολυτιμότερο δώρο που μπορούσε να δοθεί στο ΠΑΣΟΚ και στον πρωθυπουργό προσωπικά την συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση.
Δεδομένης της απάνθρωπης πίεσης που ασκείται στην εργατική τάξη και στα μικροαστικά και μεσοαστικά κοινωνικά στρώματα από την πολιτική του μνημονίου την οποία εφαρμόζει η κυβέρνηση, ήταν απίθανο να εξασφαλίσει την Περιφέρεια Αττικής ο επίσημος υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος κ. Σγουρός. Όσο και εάν φαίνεται απίθανο το ΠΑΣΟΚ είναι το πλέον πολυσυλλεκτικό ως προς την προέλευση της εκλογικής του βάσης ελληνικό κόμμα. Εφαρμόζοντας τις προηγούμενες δεκαετίες μια εκμαυλιστική και αποπροσανατολιστική κοινωνική και οικονομική πολιτική κατόρθωσε να καρπωθεί ψηφοφόρους από όλες τις κοινωνικές ομάδες και τάξεις, κάνοντάς τους να παραμερίσουν την ιδεολογική τους προέλευση (κάποιοι την διατήρησαν λεκτικά σαν μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον εξαγνισμό της καθημερινής πρακτικής τους) και μάλιστα πέτυχε και σημαντικότατες αναδιατάξεις στην στελέχωση των τάξεων. Σήμερα όλοι αυτοί οι άνθρωποι ξυπνούν έκπληκτοι από την ακολουθούμενη πολιτική και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να στηρίξουν πλειοψηφικά τον επίσημο υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ. Μόνο η νεομεγαλοαστική τάξη, η οποία εν πολλοίς αποτελεί και αυτή δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ, καθώς και τμήματα της ανώτερης και ανώτατης δημοσιοϋπαλληλικής ιεραρχίας και των συνδικαλιστών, εξακολουθούν να στηρίζουν την κυβέρνηση, διότι παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα και παρά την εφιαλτική κατάσταση η οποία καθημερινά όλο και περισσότερο απλώνεται, εξακολουθούν να έχουν στενή σχέση όχι επιβίωσης αλλά ευημερίας με τον κρατικό κορβανά, εξακολουθούν να προσφέρουν την αμέριστη στήριξή τους.
Εδώ εμφανίζεται σαν σανίδα σωτηρίας ο κ. Δημαράς, ο οποίος ήταν, είναι και θα είναι όπως ο ίδιος δηλώνει (και όπως η προσωπική του διαδρομή μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιώσει) ΠΑΣΟΚ, αλλά έχει και το άλλοθι του «αντιμνημονιακού». Έτσι όχι μόνο αποτελεί τον ιδανικό αποδέκτη των δυσαρεστημένων από την ακολουθούμενη πολιτική ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και προσφέρει την άριστη ευκαιρία στον πρωθυπουργό να ισχυριστεί – και όχι άδικα – ότι και πάλι το ΠΑΣΟΚ κέρδισε και άρα η πολιτική του εγκρίθηκε από τον λαό της Αττικής, η οποία ας μην ξεχνάμε ότι είναι μακράν η πολυπληθέστερη εκλογική περιφέρεια της Ελλάδος.
Το πολιτικό παιχνίδι το οποίο έχει διαμορφωθεί γύρω από την συγκεκριμένη υποψηφιότητα είναι πολύ περίπλοκο και προσφέρει σανίδα εκλογικής σωτηρίας και δικαίωσης όχι μόνο στο «μνημονιακό» ΠΑΣΟΚ, αλλά και στην «μνημονιακή» κυρία Μπακογιάννη. Η κυρία Μπακογιάννη, η οποία διαγράφηκε από το κόμμα της ΝΔ επειδή ψήφισε υπέρ του μνημονίου αντίθετα στην επίσημη στάση του κόμματός της, στηρίζει επισήμως την υποψηφιότητα του κυρίου Δημαρά ο οποίος διαγράφηκε από το κόμμα του ΠΑΣΟΚ επειδή ψήφισε κατά του μνημονίου αντίθετα στην επίσημη στάση του κόμματός του. Άλλη σημαντική διαφοροποίηση των δύο από τα κόμματά τους δεν έχει – μέχρι σήμερα τουλάχιστον – δημοσιοποιηθεί. Αυτό αποδεικνύει ότι οι υπόγειες διαδρομές και τα πολιτικά παιχνίδια που διαδραματίζονται είναι πολύ πιο περίπλοκα και διαπλεκόμενα από όσο εμφανίζονται. Σε κάθε περίπτωση η διαφαινόμενη εκλογική επιτυχία του κ. Δημαρά δίνει την ευκαιρία στην κυρία Μπακογιάννη να καρπωθεί μέρος της επιτυχίας αυτής και να ισχυριστεί (καθώς και τα περίφημα παπαγαλάκια) ότι ο λαός αγκάλιασε το εγχείρημά της.
Έχουμε, εν τέλει, έναν εκλογικό εναγκαλισμό του «αντιμνημονιακού» κ. Δημαρά με την «μνημονιακή» κυρία Μπακογιάννη και την ανέλπιστη ευκαιρία για εκλογική νίκη του «μνημονιακού» πρωθυπουργού μέσω του «όλου» ΠΑΣΟΚ.
Είναι στο χέρι του λαού, όλων μας, να αποδείξουμε πόσο μνήμονες είμαστε και, ακολουθώντας την μόνιμη συμβουλή του πρωθυπουργού ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει μπροστά εάν δεν αλλάξουμε, να αποδείξουμε ότι αλλάξαμε και ότι έχουμε και μνήμη και θέληση να παλέψουμε για το μέλλον μας.
*Ο Νίκος Στούμπας είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο
http://e-parembasis.blogspot.com/2010/11/blog-post_779.html
