Έτσι που τα παίζει τα διλήμματα στα δάχτυλα ο πρωθυπουργός δεν ξέρουμε με πιο δίλημμα θα φτάσουμε ως την κάλπη της Κυριακής, και δεν τολμώ να σκεφτώ για το δεύτερο γύρο. Το επικρατέστερο φαίνεται να είναι: «είστε για μια χρεοκοπία στα γρήγορα ή γουστάρετε αργά και βασανιστικά;» παρόλο που εκφράζεται με μεγαλύτερο τακτ, αλλά όσο περνούν οι μέρες, ποτέ δεν ξέρεις.
Κατ’ επέκταση και σε πιο απλή γιωργακική σύλληψη και διάλεκτο το δίλημμα μπορεί να τεθεί και ως εξής: με θέλετε άλλο για πρωθυπουργό σας, γιατί εδώ που τα λέμε κουράστηκα ο μαστερ σεφ να μαγειρεύω στοιχεία και να σερβίρω «επιτυχίες» (μτφρ. «δεν με παίζουν και οι Ευρωπαίοι»), ή να κάνω βαλίτσες για τα Γιουνάιτεντ Νέισονς; «Να μείνω και να το παλέψω κι από πετροβολιές και «δεματιές» να κινδυνέψω ή να φύγω και όξω να διαπρέψω», να γίνω «δρομέας της αναδιάρθρωσης ή δραπέτης της πολιτικής» (σε καμία από τις δύο περιπτώσεις άλλωστε δεν θα πάνε χαμένες οι προπονήσεις).
Σε αυτή την περίπτωση ο πρωθυπουργός θα έχει ήδη αρχίσει να βασανίζεται και με το αυτοδίλημμα: «να πάω να ψηφιστώ την Κυριακή, ή να πάω για τρέξιμο, φτου να μην αβασκαθώ, γκοντ μπλες μι... μάμι, δεν ήμουν πολύ αθλητικός και τρέντι στον μαραθώνιο;» (το δίλημμα σταματάει στο «τρέξιμο», αλλά ένεκα και της συνεργασίας με τον καθρέφτη λόγω προβών πάνω στην εκφώνηση του επόμενου διλήμματος, αντιλαμβάνεστε, παρασύρθηκε).
Και μπορεί από τα πολλά διλήμματα να έχουμε ζαλιστεί ολίγον τι και να μην ξέρουμε ποιοι είμαστε, που πάμε (έτσι κι αλλιώς δεν ξέρουμε) και γιατί ψηφίζουμε, αλλά δεν είμαστε εμείς το θέμα, ποιος μας χ@&@# εμάς...
Το θέμα είναι ότι και κάποιοι φαν του πρωθυπουργού, που μέχρι πρότινος του ανάβανε λαμπάδα που μας έβαλε επιτέλους στο νεοφιλελεύθερο μονόδρομο του μνημονίου, έχουν αρχίσει και οργίζονται με τα κολπάκια με τις εκλογές. Τι θέλει και πάει γυρεύοντας αναρωτιούνται, δεν ξέρει ότι δεν τον παίρνει, έχει σκοπό να φύγει με μισοτελειωμένη τη δουλειά; Που στα κομμάτια θα μας αφήσει, δεν έχει θρέψει ακόμα και το κόμμα της Ντόρας, το οποίο μόλις ξεπετιέται...(μας απείλησε χτες από την Κρήτη ότι εκεί κάτω κάτι νέο γεννιέται και θα’ ρθει να μας βρει σε όλη την Ελλάδα - κόλπος θα’ ναι, μετάλλαξη της λέπρας θα’ ναι, κόμμα θα’ ναι, ένα και το αυτό, μπρρρ Παναζία μου!).
«Ας έκανε ένα διάγγελμα που θα έβαζε το δίλημμα «υπευθυνότητα ή ανευθυνότητα» αλλά χωρίς να θέτει θέμα εκλογών» λέει έντρομος ο Παπαχελάς αφού προηγουμένως έχει τοποθετηθεί ανοιχτότατα: «Το ζήτημα είναι ότι λίγο μας ενδιαφέρει το αν ο σημερινός πρωθυπουργός αποφάσισε να αυτοκτονήσει πολιτικά ή όχι. Δικό του θέμα είναι να αποφασίσει αν αντέχει την πίεση, ειδικά την πίεση όσων ακόμη πιο δύσκολων έρχονται. Εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει είναι αν μαζί του καλείται να αυτοκτονήσει και μια ολόκληρη χώρα, γιατί αυτό πια αφορά εμάς, τα παιδιά μας και πολύ πιο σημαντικά, τέλος πάντων, πράγματα από το μέλλον ενός συγκεκριμένου πολιτικού»...
Αλλά και ο «αυτονομημένος» Πρετεντέρης που δεν κωλώνει να εκθέσει την πρόσφατη «επιτυχία» του πρωθυπουργού, αυτή της συνηγορίας στην ελεγχόμενη πτώχευση, του την πέφτει για τα διλήμματα με τις πρόωρες και τη φαγωμάρα με τη ΝΔ: «µε εντυπωσιάζει καθηµερινά η αµεριµνησία ενός τόπου που θεωρεί ότι έχει την πολυτέλεια των επιλογών και των καβγάδων του. Ο οποίος δεν αντιλαµβάνεται ότι ο δρόµος που βαδίζει οδηγεί µε µαθηµατική βεβαιότητα στον γκρεµό. Και ο οποίος, εγκλωβισµένος σε µια αντιαισθητική κοµµατική αντιδικία, δεν έχει καν µπει στον κόπο να διερευνήσει αν υπάρχει άλλος δρόµος από αυτόν που οδηγεί στην καταστροφή. Μόνον που οι άλλοι δεν περιµένουν πότε θα πάρουµε εµείς χαµπάρι τι συµβαίνει».
Γιώργο, εκτός από τα λεφτά φαίνεται ότι στερεύει και η ανοχή των συνοδοιπόρων...
http://www.topontiki.gr/
