ΤΑ’ δωσε όλα, τα πήρε όλα. Με τη μουσική του, απ’ την πολιτική (του). Απ’ τα βάθη…της ιστορίας ο Μίκης, αλλά χωρίς τις πληγές (πολλών) άλλων που μαρτύρησαν και παρέμειναν στη σκιά.
Δεν τον τυράννησε εξόχως η Μακρόνησος, δεν τον κακομεταχειρίστηκε η Χούντα. Στη Ζάτουνα κρατούμενος; Ένα πιάνο στο «κελί» και παρτιτούρες, χρόνος άφθονος, απ’ έξω χωροφύλακες να τον «φυλάνε» και οι νότες του να χάνονται, πριν σμίξουν με τις μακρινές κραυγές δημοκρατών απ’ τη φάλαγγα στην Μπουμπουλίνας.
ΚΙ όταν ο λαός αγκάλιασε την «χιλιάκριβη τη λευτεριά»; Ο Μίκης «διείδε» τον κίνδυνο για πισωγύρισμα στα…τανκς (όπως οι δικτάτορες διέγνωσαν τον «κομμουνιστικό κίνδυνο») και φώναξε δυνατά αβαντζάροντας τον Καραμανλή και την παράταξή του: «Καραμανλής ή τανκς»! Έξω, λοιπόν, από ευθύνες και «έργα» της ΕΡΕ τα παλικάρια, με το συγχωροχάρτι στο χέρι και με τον Μίκη στο πλευρό τους.
ΚΙ ύστερα; Έδωσε ο Μητσοτάκης τη μάχη του για να γίνει Πρωθυπουργός με την «αριστερά» στο τσεπάκι, έδωσε και ο Μίκης τη δικιά του (χείρα βοηθείας). Έσπευσε να ορκιστεί υπουργός της Ν.Δ. του Μητσοτάκη και η «συμφιλίωση» έγινε πράξη και πρακτική. Για να χαθούν οι μνήμες της…Μακρονήσου στις αναθυμιάσεις της Χαλυβουργικής απ’ τους καμένους φακέλους, σαν άρωμα στα πνευμόνια του Κύρκου και του Χαρίλαου.
ΣΗΜΕΡΑ που όλοι μας τιμούμε τον κ. Θεοδωράκη για το ταλέντο και τις μουσικές του δημιουργίες εγκρίνοντας τα καλλιτεχνικά του πεπραγμένα. Μίλησε στην ψυχή μας, με τα τραγούδια του έπαλλε η καρδιά μας μαζί του διψώντας για δημοκρατία. Σήμερα, κάποιοι τον αναζητούν για σωτήρα. Εκείνοι που ψάχνουν για σωτήρες «εκτός σειράς», σνομπάροντας τους «τακτικούς» με την έγκριση της πλειοψηφίας του λαού. Όλες οι παρατάξεις βοηθούν με τον τρόπο τους (λογική, ανοχή, διάλογος…) και ο Μίκης χώρια. Με την πολιτική του συνείδηση αφυπνισμένη, τώρα στα γεράματα. Με φρόνημα που σώζει τον αντίπαλο (δυσδιάκριτο όσο ποτέ του), την τελευταία στιγμή.
ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ ενσταντανέ του πολιτικού του βίου, ζυγιάσαμε τη συμπεριφορά του διαχρονικά και κρατάμε αποστάσεις. Η κίνησή του για «Κίνημα ανεξάρτητων πολιτών» έχει στόχους κι αυτό μας ανησυχεί. Ο ίδιος έχει «κίνητρο», η πολιτική του έχει συνέχεια.
