EΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Αξιότιμε, κύριε Πρωθυπουργέ, έχοντας φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης αναγκάζομαι να σας απευθύνω αυτή την ανοιχτή επιστολή. Είχα την ατυχία να χάσω τον σύζυγό μου και να μείνω με 4 παιδιά τα οποία έχουν την ανάγκη μου για να τελειώσουν το σχολείο τους (βλέπετε έχω το θράσος να μορφωθούν και τα δικά μου τα παιδιά όπως τα δικά σας).
Παίρνουμε μία σύνταξη της τάξης των 650 ευρώ τα οποία φτάνουν ίσα ίσα για να καλύψουν το στεγαστικό δάνειο και λίγα ! ψώνια. Το επικουρικό δεν έχει βγει ακόμη αν και έχουν περάσει 18 μήνες. Το δε εφάπαξ ειλικρινά δεν ξέρω πότε θα το πάρουμε. Έχω παρακαλέσει για κάποια επίσπευση για λόγους ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ αλλά φωνή βοώντος... Εγώ είμαι άνεργη εδώ και 1 χρόνο παρ' ότι έχω κάνει αμέτρητες προσπάθειες να βρω μία δουλειά. Υποστήριξη από το κράτος καμμία.

Οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ αναγκαστικά μένουν απλήρωτοι για τον απλό λόγο ότι δεν έχω να τους πληρώσω. Μήπως μπορείτε να μου βρείτε μία λύση εσείς ή οποιοσδήποτε άλλος αναγνώστης μπορεί; Τι πρέπει να κάνω; Τι κάνω λάθος;
Θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αν είχα κάποια απάντησή σας, κάποια πρόταση για να βγω από το αδιέξοδο που έχω περιπέσει.

ANAΓΝΩΣΤΗΣ