Εγώ δεν είμαι προκατειλημμένη και ρατσίστρια… Αυτός είναι ο Δασκαλόπουλος! Τον βλέπω και παθαίνω ό,τι κι ο Άδωνις έναντι του μέσου ανώνυμου Αλβανού.
Γίνομαι αδιόρθωτα υποκειμενική. Πάει ο νους μου στο κακό. Η ευτυχέστερή μου εκδοχή είναι πως πρόκειται για τον Άβερελ Ντάλτον που μεταμφιέστηκε σε ακοινώνητο εταίρο. (Φταίει αυτό το υπερβολικά θεληματικό πηγούνι που τελευταία εμφανίζεται όλο και πιο διατεθειμένο να μουστριστεί από τη σούπα μου). Η χειρότερή μου εκδοχή είναι πως πρόκειται απλώς για τον πρόεδρο του ΣΕΒ, reloaded…
Την περασμένη εβδομάδα τον άκουσα να δηλώνει, ωσάν κυβερνητικός εκπρόσωπος κι αυτός, (Ρε παιδιά, σαν πολλοί αναπληρωματικοί κι επιλαχόντες δε μαζευτήκανε γύρω απ’ αυτό το θώκο;) ότι είναι απαραίτητο να απολυθεί κόσμος από τις ΔΕΚΟ. Κι αναρωτήθηκα τι δουλειά έχει ένας βιομήχανος μες στα σκέλια του Κράτους; Δε γουστάρει πια να του αγοράζουν τα προϊόντα του οι δημόσιοι υπάλληλοι; Επιθυμεί ένα τάργκετ γκρουπ που να απαρτίζεται μονάχα από εξαθλιωμένους ημιαπασχολούμενους του ιδιωτικού τομέα; Θέλει να σπρώξει μεταλλαγμένα στον καταναλωτικό κατιμά; Δεν καταλαβαίνω… Ποιος του ζήτησε στην τελική να γνωμοδοτήσει;
Αφελής ερώτηση…
Ετούτη την εβδομάδα ήρθε στο προσκήνιο το θέμα της νέας επικακοκαιροποίησης του Μνημονίου, αυτής που, εκτός από την εξυγίανση των ΔΕΚΟ προβλέπει και νυστέρι στα -όποια- αγαθά του ιδιωτικού τομέα, και πήρα, για μια ακόμα φορά, την απάντησή μου. Βρε,… όλα είναι αλληλένδετα βρεεεεεε! Ο ίδιος παρονομαστής κάνει πάντα μονόζυγο κάτω από την μπάρα του κλάσματος… Στην αναμπουμπούλα ο ίδιος πάντα λύκος χαίρεται. Μπορεί οι «βολεμένοι» του Δημοσίου να κατηγορούνται για υπόθαλψη του χρέους και των ελλειμμάτων, για μάσα κατά παντός υπευθύνου και για διαφθορά, όμως οι «βολεμένοι» του Ιδιωτικού Τομέα κινούνται πάντα σε μία σφαίρα υπεράνω υποψίας. Αυτοί είναι de facto ακριβοδίκαιοι και ανιδιοτελείς. Αποκλείεται να κάνουν κακή χρήση των περίσσιων δυνατοτήτων που θα τους παράσχει η συγκυρία –και οι άνθρωποι της συγκυρίας- για υπόθαλψη του χρέους και των ελλειμμάτων της ελληνικής οικογένειας, για μάσα κατά παντός ανευθύνου και για διαφθορά.
Υποτίθεται ότι την κατάργηση της συλλογικής σύμβασης την απαίτησε η τρόικα στον όνομα της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας. Κι ας μην έχει να κερδίσει τίποτα σε επίπεδο δανείων και τόκων απ’ την εξαθλίωσή μας το IMF και η ΕΚΤ… Υποτίθεται ότι η ελληνική κυβέρνηση έδωσε μάχη, για να μη χαθούν τα κεκτημένα.
Εγώ όμως παραμένω αδιόρθωτα καχύποπτη. Βλέπω τον Άβερελ Ντάλτον ιδιαίτερα χαρούμενο, σκυμμένο πάνω από τη σούπα μου και καρικατουριέμαι απ’ την τρομάρα…
http://www.topontiki.gr/article/11703
