Μόνο που δεν βγήκαν στην Ακρόπολη να πανηγυρίσουν οι κυβερνώντες, για την ραγδαία επιδείνωση της ιρλανδικής οικονομίας. Σκέφτηκαν ότι αλλού θα πέσει τώρα η προσοχή και θα ησυχάσουν. Αν μπει η Ιρλανδία στον μηχανισμό στήριξης, τότε η κυβέρνηση θα χτυπήσει τζακ ποτ. Αμ δε.
΄Οσο χειρότερα είναι τα πράγματα έξω, τόσο θα αυξάνεται η πίεση προς τους «προβληματικούς ‘Ελληνες». Όσο αποσταθεροποιείται η ευρωζώνη, τόσο θα ανεβαίνουν τα σπρεντ των ομολόγων και εμείς θα δανειζόμαστε ανά μήνα. Η Ιρλανδία δεν αντιμετωπίζει προς το παρόν πρόβλημα δανεισμού. ΄Εχει χρήματα για το επόμενο εξάμηνο. Η κρίση είναι πολιτική καθώς εκεί οι διαδηλώσεις είναι μαζικές, πιεστικές και καθημερινές. Η αντιπολίτευση συσπειρώθηκε και ζητάει πρόωρες εκλογές. Μπροστά στο ενδεχόμενο να ανέλθουν στην εξουσία κόμματα που αντιπολιτεύονται τα μνημόνια, η ΕΕ σκέφτεται να βάλει άρον-άρον την Ιρλανδία σε μηχανισμό ελληνικού τύπου. Από κοντά ακολουθεί και η Πορτογαλία αν και καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες από πλευράς Ευρωζώνης η Λισαβόνα να μείνει ..εκτός, γιατί μηχανισμός με τρεις προβληματικές χώρες θα τινάξει το ταμείο στον αέρα. Μαζί του και το ευρώ.
‘Ολες αυτές οι εξελίξεις σκληραίνουν την στάση των εταίρων απέναντι στην Ελλάδα, που ακόμα αδυνατεί να πιάσει τους στόχους του 2010 και κωλυσιεργεί στις μεταρρυθμίσεις. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι λόγω της κατάστασης θα καταφέρει να εκβιάσει κάποια καλύτερη συμφωνία ως προς τους όρους αποπληρωμής του δανείου. Θα μπορούσε. Αν και η ανύπαρκτη διαπραγματευτική της ικανότητα, μάς έφερε σκληρότερους του αναμενομένου όρους στο μνημόνιο.
Οι Γερμανοί από την άλλη, που βρίσκονται σε πλήρη (και φανερό πλέον) συντονισμό με το ΔΝΤ, άρχισαν να διαρρέουν δεξιά και αριστερά, ότι «δεν είναι δυνατόν η σταθερότητα της ευρωζώνης να εξαρτάται από το εάν η Ελλάδα θα πιάσει ή δεν θα πιάσει τους στόχους». Και βεβαίως προτείνουν άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (πάντα με την συμμετοχή του ΔΝΤ), ώστε να σταθεροποιηθούν Ιρλανδία και Πορτογαλία.
Σύσσωμοι οι εταίροι λένε πλέον ξεκάθαρα ότι αργήσαμε και χάνουμε το τρένο της ανάπτυξης και ότι τα δομικά προβλήματα που παρουσιάζει η οικονομία δεν έχουν αντιμετωπιστεί ούτε στο 20%. Το ίδιο παραδέχονται και πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη, ακούσαμε χθες τον πρωθυπουργό να λέει ότι οι εκλογές της πρώτης Κυριακής ήταν ψήφος εμπιστοσύνης στην οικονομική πολιτική του. Αυτό προφανώς του είπαν να καταλάβει. Ενδόμυχα βέβαια θα παρακαλάει να καταρρεύσει η Ιρλανδία, μπας και φύγει το βάρος από τους ώμους του. Κάπως έτσι δεν λειτουργούμε σαν Έλληνες; Ο θάνατος σου, η ζωή μου; Δεν είναι εθνικό μας σπορ να παρακαλάμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, αντί να προσπαθούμε να αποκτήσουμε και εμείς μία; Οι σύμβουλοι των 600.000 ευρώ ετησίως (από τον προϋπολογισμό πληρώνονται), που πλαισιώνουν τον πρωθυπουργό, δεν του (μας) κάνουν καλό.
ΥΓ : Πινόκιο, ποιοί τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση για την αποσταθεροποίηση της ευρωζώνης;
http://www.topontiki.gr/
