Γίνεται κατανοητό ότι το συνολικό καθυστερούμενο ποσό είναι περίπου 205 ευρώ και για αυτό το ποσό η τράπεζα μου απέστειλε εξώδικο και πλέον ζητά να αποπληρώσω και τις επόμενες δόσεις, που κανονικά θα έληγαν 22/11/10 και 22/12/10. Πήγα στο κοντινότερο υποκατάστημα της περιοχής, στο Κερατσίνι, για να ξεκαθαρίσω λίγο την κατάσταση. Ήμουν φανερά εκνευρισμένος, ωστόσο πρέπει να ομολογήσω ότι εκεί, οι υπάλληλοι που με αντιμετώπισαν, φάνηκαν συγκαταβατικοί και προσπάθησαν να με βοηθήσουν να βρούμε μια λύση. Τους έκανα λοιπόν την εξής απλή ερώτηση:
Πώς είναι δυνατόν η τράπεζα να στέλνει ένα εξώδικο για μια καθυστερούμενη οφειλή 205 ευρώ;;;;
Φυσικά, μου ανέλυσαν το τυπικό της σύμβασης, ότι δεν έχει να κάνει με το ύψος του οφειλομένου ποσού αλλά με τον αριθμό των καθυστερούμενων δόσεων και μου έφεραν και παράδειγμα ότι αυτό θα συνέβαινε ακόμα και σε περίπτωση που η δόση είχε οριστεί στα 10 ευρώ.
Και φυσικά εγώ αναρωτιέμαι. Ποια είναι αυτή η λογική, που σε μια τέτοια εποχή που διανύει η χώρα μας, η τράπεζα να στέλνει εξώδικα βάσει των αριθμών των καθυστερημένων δόσεων και όχι του οφειλόμενου ποσού. Δηλαδή, βάσει του παραδείγματος που μου ανέφεραν, θα έστελνε εξώδικο για 40 ευρώ;;;; Τόσο πολύ ανάγκη έχει η τράπεζα ρευστό; Ή μήπως φοβάται ότι θα χάσει τα λεφτά της.
Προς τα ανώτερα στελέχη της συγκεκριμένης τράπεζας: Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει ποια είναι η πολιτική σας, αλλά θα πρέπει να ξέρετε ότι με αυτές τις ενέργειες εσείς βγαίνετε χαμένοι. Αν σας λείπουν 205 ευρώ, να πάτε να ζητήσετε από αυτούς που έφαγαν τα εκατομμύρια. Μην ξεχνάτε ότι οι τράπεζες έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην οικονομική κρίση. Προσωπικά, έχω ρίξει νερό στο κρασί μου και κάνω υπομονή, όντας απλήρωτος από την εργασία μου εδώ και 5 μήνες. Φαντάζομαι ότι στην ίδια θέση βρίσκονται και άλλοι συνάνθρωποί μου, που είτε δεν πληρώνονται από τους εργοδότες τους, είτε είναι άνεργοι. Καιρός λοιπόν να ρίξετε κι εσείς (και μιλάω και ειδικά στην τράπεζά σας, αλλά και γενικότερα στις τράπεζες) νερό στο κρασί σας. Δυστυχώς, εμένα με χάσατε από πελάτη σας και να ξέρετε ότι δεν θα είμαι ο μοναδικός χαμένος πελάτης.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω και πάλι τους υπαλλήλους του υποκαταστήματος Κερατσινίου, που με ανέχτηκαν και άκουσαν τα παράπονά μου (ομολογουμένως σε έντονο ύφος) αλλά και για τη λύση που μου πρότειναν. Δυστυχώς ή ευτυχώς καταλαβαίνουν ότι οι εποχές είναι δύσκολες, βρίσκονται στο ενδιάμεσο (πελάτη-τράπεζα) και προφανώς καταλαβαίνουν ότι οι εντολές που δέχονται από τους πιο πάνω, τις περισσότερες φορές είναι παράλογες.
Γ.Π.
