Όσοι έχουν εμπλακεί, έστω και μία φορά, σε εκλογική διαδικασία -είτε ως μέλη εφορευτικής επιτροπής, είτε ως δικαστικοί αντιπρόσωποι είτε απλά ως συμμετέχοντες σε οποιοδήποτε ενδιάμεσο στάδιο μέχρι την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, μπορούν να καταλάβουν τον όγκο της γραφειοκρατίας και την κατασπατάληση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρωποωρών.
Για όλους τους υπόλοιπους, φαντάζομαι απλά ότι μηδειούν μπροστά στο πακέτο ψηφοδελτίων που παραλαμβάνουν από το αρμόδιο μέλος της εφορευτικής επιτροπής του τμήματός τους. Και σίγουρα θα έχουν αναρωτηθεί για το αν διατίθεται και σχετική σακούλα, όπως αντίστοιχα δίνει ο περιπτεράς για την μεταφορά μιας ογκώδους κυριακάτικης εφημερίδας!
Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε συνήθειες στον τρόπο διενέργειας των εκλογικών μας διαδικασιών?
Τρόποι υπάρχουν πολλοί. Αρωγός στους περισσότερους η τεχνολογική εξέλιξη. Η τελευταία είναι εκείνη που αυξάνει τις επιλογές και μειώνει παράλληλα το κόστος εφαρμογής. Το e-voting χρησιμοποιείται ήδη σε διάφορες παραλλαγές του στην αλλοδαπή. Υπάρχει διαθέσιμη σωρευμένη εμπειρία και τεχνογνωσία σε δεκάδες επιχειρήσεις στο εξωτερικό.
Στην χώρα μας, μία από τις εταιρείες που συνεργάζεται με το Υπουργείο Εσωτερικών σε θέματα εκλογών είναι η Singular Logic με το -δοκιμασμένο πιλοτικά- Σύστημα Ασφαλούς Μετάδοσης Αποτελεσμάτων-SRT (βλ. σχετικό video). Σίγουρα δεν είναι η μόνη που μπορεί να σηκώσει στις πλάτες της ένα τέτοιας κλίμακας έργο. Υπάρχουν εταιρείες (κυρίως πληροφορικής) με υψηλή τεχνογνωσία και υποδομές κατάλληλες να το φέρουν σε πέρας, όπως για παράδειγμα η Ιντρακόμ με την θυγατρική της Ιντρασόφτ.
Ένας φίλος, ο Ηλίας Παραπονιάρης, Διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου Αθηνών, είχε προτείνει κάποτε μια ριζοσπαστική ιδέα επί του θέματος. Ιδέα που εξασφάλιζε λύσεις σε πολύ δύσκολα θέματα, όπως είναι το κόστος, οι υποδομές, η ευκολία κ.λπ. Είχε προτείνει να διεξάγεται η ψηφοφορία μέσα στα καταστήματα του ΟΠΑΠ, με τον υφιστάμενο τερματικό εξοπλισμό, λογισμικά προσαρμοσμένο στις ανάγκες των εκλογών. Υπάρχουν χιλιάδες πρακτορεία ανά την επικράτεια. Σε αυτά θα μπορούσε με μικρές παρεμβάσεις να ψηφίζει ! ο πολίτης, όπως συμπληρώνει ένα δελτίο τυχερών παιγνιδιών. Φτιάχνοντας κουκίδες πάνω στο ψηφοδέλτιο.
Εναλλακτικά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το δίκτυο των Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ).
Εφαρμόζοντας αυτή τη λύση θα αξιοποιούσαμε υπάρχουσες υλικοτεχνικές υποδομές ελαχιστοποιόντας το σοβαρό κόστος προμήθειας και εγκατάστασης νέων τερματικών συσκευών.
Σε κάθε περίπτωση, οι λύσεις εφαρμογών της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας (e-voting) είναι πολυπληθείς, συνεπώς, από την στιγμή που αποφασιστεί η -έστω πιλοτική- υλοποίησή τους, θα μπορούν να συγκριθούν οι δυνατότητες ή/και αδυναμίες της κάθε μίας από αυτές και να επιλεγεί η βέλτιστη.
Στο τελικό κόστος εφαρμογής, της όποια λύσης τελικά επιλεγεί, θα πρέπει να συνυπολογιστεί η ωφέλεια από την κατάργηση μιας σειράς υφιστάμενων στοιχείων κόστους, καθώς αυτά θα περιοριστούν ή/και εκλείψουν δραματικά, όπως τα κόστη:
εκτύπωσης, αποθήκευσης, μεταφοράς και διανομής ψηφοδελτίων
ανθρωποπροσπάθειας
γραφειοκρατικά
Καταλήγοντας, θα λέγαμε ότι όπως κάθε τεχνολογική καινοτομία, το e-voting συγκεντρώνει φίλους και εχθρούς. Μιας περιορισμένης κλίμακας πιλοτική εφαρμογή (πχ τοπικό δημοψήφισμα) θα μπορούσε να εφαρμοστεί σχετικά εύκολα και με χαμηλό κόστος. Τα προτερήματα και μειονεκτήματα μιας τέτοιας λύσης θα μπορούσαν να συνοψιστούν στα ακόλουθα:
Υπέρ
ταχύτητα
ευκολία
φιλικότητα στους συνανθρώπους με ιδιαιτερότητες (ΑΜΕΑ)
φιλικότητα στο περιβάλλον
διαφάνεια
οικονομία
Κατά
χρόνος εξοικείωσης
αντίδραση στην καινοτομία
φοβικά σύνδρομα
προβληματισμοί ασφαλείας (βλ. σχετικό ξενόγλωσσο άρθρο)
http://iatroud.blogspot.com/2010/11/e-voting.html#ixzz14xOT9CAF
