Έχει πολύ πλάκα που στις μέρες μας ενα σωρό πιτσιρίκια ατάλαντα φορώντας κάποια accessories με rock αναφορές ενστερνίζονται και τον αντίστοιχο τίτλο (βλ. Jonas Brothers, Blink 182 και γενικά όλα αυτά τα californian tattoed grunge-pop-dance τυπάκια που μόνο γέλωτα σου προκαλούν). Βέβαια εννοείται ότι στην χώρα που όλοι λατρεύουμε να μισούμε έχουν δημιουργηθεί και κάποια καταπληκτικά συγκροτήματα (αν και παμε πιο ανατολικά...κάπου εκεί που έγινε και το μεγάλο μπαμ σε κάτι διδυμάκια), όπως οι Interpol, Elephant, Maccabees και άλλοι, αλλά γενικά ω! θεοί θα αναφωνήσω...όχι και ότι και στην γηραιά ήπειρο στην πάλαι πότε ηγέτιδα και θεά μας -μουσικά- Βρετανία δεν πάνε από το κακό στο χειρότερο (ευτυχώς τουλάχιστον που διαλυθήκαν οι Oasis και μπορεί να κερδίσουν ξανα και κάποια μουσική αξιοπιστία)... Καλή μουσική δεν υπάρχει πλέον, το rock προσπαθούν να το σκοτώσουν...βάναυσα με μια σφαίρα στο κεφάλι αφού πλέον το βασανίσουν σε σημείο που θα παρακαλάει για το θάνατό του.Και εννοείται ότι δεν υπάρχει καλό rock στις μέρες μας αφού όλοι μια μάζα έχουμε γίνει που δεν μας ενοχλεί και ούτε μας απασχολεί κάτι...Φτώχεια; κρίση; κοινωνικές αναταράξεις; what the f@(< σιγά που είναι αυτά σοβαρά πράγματα...την ακριβή τσαντούλα μας να έχουμε και είμαστε completed...Όταν η Janis και ο Jimi, πήγαιναν κόντρα στο πόλεμο του Βιετνάμ καθώς και ο John με τη Υοκο έγραφαν μουσική που αντικατόπτριζαν τις ανησυχίες τους αυτές και τις έστελναν σε εμάς...μας καθοδηγούσαν να βγούμε στους δρόμους και να φωνάξουμε...μετα οι Sex Pistols, οι Clash φώναζαν για την σκληρή κοινωνική πολιτική που υπήρχε και τότε έγινε το punk. Όλες οι δύσκολες στιγμές, μια ανησυχία, ένα τραγούδι, ένα νέο μουσικό κύμα, μια ιδεολογία... Το αληθινό rock είναι πλέον νεκρό διότι μπορεί να υπάρχουν πηγές έμπνευσης (ούτε ψωμί σε λίγο δεν θα έχουμε να αγοράσουμε και ο Kahn συσσωρεύει κέρδη) αλλά δεν υπάρχουν οι rock stars να τραγουδήσουν, να γράψουν, να φωνάξουν τον πόνο των ανθρώπων... Τελικά η βιομηχανία κατάφερε να σωπάσει για λίγο τις φωνές της τέχνης και της συνείδησης αλλά ευτυχώς που υπάρχουν κάποιο ψίθυροι ακόμα...που μπορεί να μην είναι ακόμα τραγούδια επανάστασης αλλά τουλάχιστον είναι τραγούδια αισθημάτων...και "αισθάνομαι άρα σκέφτομαι, σκέφτομαι άρα επαναστατώ" check out μικρές μπάντες όπως Malcolm Ross and the Low Miffs, IamX, Elephant, Maccabees, Arcade fire, Strokes, Aorborne toxic event, bravery, the Constellations, bat for lashes και για καλά χτυπήματα Yeah Yeah Yeahs... Μετά τιμής μία κοπέλα που της λείπουν τα lives σε μικρά μαγαζάκια-που είναι φίσκα στον καπνό- και μυρίζεις μπύρα μέχρι και δυο μέρες μετα...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
