όταν την ώρα που με περιπετειώδη τρόπο καταδίωκε τους διαρρήκτες, κάλεσε την άμεση δράση 5 φορές για βοήθεια και στο τέλος άκουσε έκπληκτος τον αστυνομικό να του λέει: <<Δεν πας στο διάολο λέω εγώ>>
Το περιστατικό συνέβη το Σάββατο το βράδυ στη Λαμία. Διαβάστε παρακάτω με κάθε λεπτομέρεια, πως περιέγραψε ο ίδιος στο LamiaReport το απίστευτο αυτό γεγονός .
<<Ήμουνα στο σπίτι και καθόμουν και γύρω στις 08:00 χτυπάει το τηλέφωνο..Το σηκώνω και ήταν ο άνθρωπος ο οποίος έχει επιχείρηση απέναντι από τη δική μου και μου είπε πως είναι μέσα στο μαγαζί μου 3 άνδρες και ψάχνουν, ενώ ήταν κλειστό.Του λέω, «αμάν κλέφτες, έρχομαι».. Φεύγω από το σπίτι αμέσως και κατεβαίνω γρήγορα στο μαγαζί. Την ώρα που έφτανα, ένας ταξιτζής που ήταν απέναντι, μου λέει: <<αυτοί είναι οι κλέφτες που μπαίνουν στο αυτοκίνητο>>.
Αρχίζουμε να τους ακολουθούμε μαζί με τον ταξιτζή, μπροστά εγώ και πίσω αυτός. Την ίδια ώρα παίρνω το 100 τηλέφωνο, του μεταφέρω το συμβάν και του λέω πως ακολουθώ τους διαρρήκτες. Μου λέει: <<Δώσε μου στοιχεία και που πάνε>>.
Του τα δίνω και του λέω: <<κατευθυνόμαστε από την οδό Στυλίδος προς την Αγία Παρασκευή>>
Οι διαρρήκτες σταματούν στα σφαγεία και κάνουν αναστροφή.
Εμείς, για να μη μας καταλάβουν, πάμε πιο κάτω και γυρνάμε. Τους προλαβαίνουμε ξανά στα φανάρια της Μαγνησίας.
Παίρνω στο 100 για 2η φορά τηλέφωνο και λέω:
<<Είμαστε στα φανάρια της Ξηριώτισσας και στρίψαμε προς Δομοκό και τους ακολουθώ>> και μου λέει <<εντάξει>>. Οι κλέφτες, μόλις στρίψαμε στα φανάρια, φαίνεται πως μας κατάλαβαν και αυξάνουν ταχύτητα.
Μετά από 2 λεπτά ξαναπαίρνω το 100 για 3η φορά και λέω <<σε λίγο φτάνουμε στην διασταύρωση του Σανατορίου, πάνω από το νοσοκομείο>> και μου απαντά: <<Τι λες ρε συ, πότε φτάσατε κιόλας εκεί???>> Του εξηγώ εγώ πως <<τρέχουμε με 150 χλμ. και παραπάνω>> και μου απαντά <<Σιγά ρε μεγάλε, κόψε κάτι, πλάκα μας κάνεις???>>
Εν τω μεταξύ οι διαρρήκτες βγαίνουν σε ένα δρόμο πάνω από το νοσοκομείο που ήταν αδιέξοδο. Φτάνουμε κι εμείς την ώρα που αυτοί κάνουν αναστροφή, σταματάνε ανάμεσα σε μένα και στον ταξιτζή και με σπαστά ελληνικά μας λένε: <<Τι θέλετε και μας κυνηγάτε, ρε?>> Εμείς δεν απαντάμε και τους ακολουθούμε ξανά προς την Ξηριώτισσα.
Ξαναπαίρνω εγώ τηλέφωνο το 100 για 4η φορά και του αναφέρω πως κάναμε πάλι αναστροφή προς τα κάτω και μου λέει: <<Με δουλεύεις ρε φίλε???>>
Μόλις φτάσαμε ξανά στα φανάρια της Ξηριώτισσας, στρίψανε δεξιά και μπήκαν στη Λαμία. Ο ταξιτζής εγκατέλειψε συνεχίζοντας ευθεία, ενώ εγώ συνεχίζω να τους καταδιώκω.
Ξαναπαίρνω τηλέφωνο το 100 για 5η φορά και του λέω <<στρίψαμε για Λαμία και σε λίγο πιάνουμε την οδό Όθωνος>> και μου απαντά: <<Δεν πας στο διάολο λέω εγώ?>> Και μου το κλείνει!!!
Μετά από 2 λεπτά οι διαρρήκτες στρίψανε σε ένα στενό κάθετο της Όθωνος, αριστερά, στο οποίο έστριψα και εγώ. Σταματούν ξαφνικά, κλείνοντας μου το δρόμο, κατέβηκαν από το όχημα και έρχονταν απειλητικά εναντίον μου. Ευτυχώς όμως δεν υπήρχε άλλο αυτοκίνητο από πίσω μου και έτσι κατάφερα να κάνω όπισθεν και να βγω στην οδό Όθωνος. Πάλι καλά γιατί αν δεν μπορούσα να κάνω όπισθεν δεν ξέρω τι θα μπορούσε να συμβεί εκείνη την ώρα
Ίσως να κουβαλούσαν και όπλα μαζί τους και να είχαμε άσχημα αποτελέσματα. Αφού λοιπόν έκανα όπισθεν και έφυγα μετά από λίγο βρήκα το πρώτο περιπολικό, αλλά τότε ήταν ήδη αργά.
Οι διαρρήκτες είχανε διαφύγει και εγώ είχα μείνει τόση ώρα τελείως μα τελείως απροστάτευτος, θέτοντας σε κίνδυνο την σωματική μου ακεραιότητα, μόνο και μόνο επειδή το τηλεφωνικό κέντρο του 100 ήταν ανάξιο να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους συμβάντα…>>
