Οι αστοχίες και το βούλιαγμα

Υπό κανονικές συνθήκες, το θέμα θα ήταν η έβδομη γενική απεργία μέσα σε οκτώ μήνες, τα απανωτά limit up του ποσοστού ανεργίας ή η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες. Αλλά, όταν ο βρασμός κάνει πάρτι, το θέμα γίνεται ο κοχλασμός.
Τον νιώθεις στα άγρια, ανήσυχα, φοβισμένα βλέμματα, τον οσφραίνεσαι στους ατμούς που θαμπώνουν την κρίση, τον αγγίζεις στο δρόμο και στη δουλειά. Η κατάσταση είναι...

 ρευστή. Η πίεση στα τοιχώματα της χύτρας είναι μεγάλη, αλλά ακόμη ελεγχόμενη. Μια δυσλειτουργία της βαλβίδας ασφαλείας θα προκαλέσει εγκαύματα.

Το γνωρίζαμε από τους νόμους της Φυσικής. Υποψιαζόμασταν ότι οι νόμοι αυτοί ζυμώνονται από τη γλώσσα και χωνεύονται και στο κοινωνικό πεδίο. Τώρα, όσοι δεν έχουμε τα μάτια ερμητικά κλειστά, το γνωρίζουμε, γιατί βλέπουμε την ιδιαιτερότητα των ταραχών, την ειδοποιό διαφορά από προγενέστερες.

Τούτη τη φορά δεν ήταν οι συνήθεις ύποπτοι, που «παρεκτράπηκαν». Το ξέσπασμα δεν έδειχνε να είναι η επανάληψη της νεανικής έκρηξης. Η εικόνα, αδιάψευστος μάρτυρας. Μεσήλικες ήταν αυτοί που επιτέθηκαν στο βουλευτή. Ανθρωποι της «διπλανής πόρτας», που άνοιξαν το παράθυρο στη βαθιά απέχθεια στους διάκονους των δημόσιων θεσμών. Κι αυτό είναι θλιβερό. Αυτό που θα 'πρεπε, ωστόσο, να προβληματίσει περισσότερο είναι οι αντιδράσεις του κόσμου στο περιστατικό.

Η αυτονόητη καταδίκη μιας απεχθούς επίθεσης άρχισε να διολισθαίνει σε «ναι μεν, αλλά...». Ενδεικτικά τα σχόλια των χρηστών στο site της «Ν», ότι στον πολίτη «έχουν απομείνει μόνο τα πρωτόγονα μέσα απόδοσης δικαιοσύνης, γιατί τα μοντέρνα είναι κατειλημμένα από τους πολιτικούς».

Δεδομένου ότι βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή του τούνελ και η απογοήτευση και η δυσαρέσκεια θα διογκώνονται, πόσοι θα γαντζωθούν από την εύκολη λύση, για να νιώσουν δυνατοί; H διατύπωση προβλέψεων είναι ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι, αλλά δεν χρειάζεται κρυστάλλινη σφαίρα για το ευνόητο. Σ' ένα κολλώδες έλος, η παραμικρή άστοχη κίνηση εγγυάται το βούλιαγμα.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ - ktzor@naftemporiki.gr