και με υψηλές θερμοκρασίες στα συνδικάτα του Δημοσίου και του Ιδιωτικού τομέα, που θα αντιδράσουν για τις αλλαγές του ασφαλιστικού, αλλά και για την εισοδηματική και φορολογική πολιτική της κυβέρνησης, την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου του 2010.
Οι μόνοι ίσως που δεν θα καταφέρουν να αντιδράσουν – απεργήσουν, είναι τα σώματα ασφαλείας, που θα στηθούν απίκο στα νοσοκομεία της χώρας και στα ΚΕΠ για να ελέγχουν και για να διαπιστώνουν τους πάσχοντες, οι αστυνομικοί και τα ΜΑΤ για να βρίσκονται σε θέσεις ετοιμότητας όταν ο λαός παρασυρθεί και ξεστρατίσει από τη προδιαγραμμένη πορεία, και, φυσικά, κάποιοι υπάλληλοι – όμηροι του ιδιωτικού τομέα που γνωρίζουν πολύ καλά πως αν έστω αναφέρουν τη λέξη απεργία σε αφεντικά και προϊσταμένους, θα βρεθούν με συνοπτικές διαδικασίες στην ουρά του ΟΑΕΔ!
Ναι, ο κόσμος έχει αγανακτήσει, ναι ο κόσμος πιέζεται όσο ποτέ άλλοτε στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά για να λέμε και την αλήθεια, με τον καφέ στο ένα χέρι και με το τσιγάρο στο άλλο, δεν κάνεις πορεία…κάνεις βόλτα στα μαγαζιά!
Όλοι τα χώνουμε σε όλους, ξέρουμε πως έχουμε δίκιο και πως σιγά σιγά το χάνουμε, γνωρίζουμε πια πολύ καλά πως πάμε από το κακό στο χειρότερο και διαπιστώνουμε επιτέλους πως, ότι συνοδεύεται από γραβάτα λέει ψέματα και πως ότι λέει ψέματα έχει μια θέση στη βουλή!
Για 24 ώρες, ναι, έχουμε το δικαίωμα και πρέπει να διαμαρτυρηθούμε…το ερώτημα είναι αν αρκούν αυτές οι 24 ώρες απεργίας και διαμαρτυρίας, για να αλλάξουν όλα αυτά που ζητάμε και που με την συμμετοχή μας μέχρι τώρα επιτρέψαμε να συμβούν!
Δεν αρκούν. Το μήνυμα που θέλει να στείλει ο λαός δεν πρόκειται να φτάσει μέσα σε 24 ώρες…κανένα αυτί δεν θα ιδρώσει όσο κι αν φωνάξουμε…κανένα μάτι δεν θα δακρύσει για τα συγκινητικά λόγια που θα είναι γραμμένα στα πανό…κανένα στόμα δεν θα σου πει πως έχεις δίκιο…
Προτείνω λοιπόν, όντως την Τετάρτη να βγούμε βόλτα στα μαγαζιά, και, όταν δούμε πιο σοβαρά τα θέματα που μας πληγώνουν και μας στερούν το δικαίωμα να ζούμε αξιοπρεπώς, να βάλουμε το χέρι στη τσέπη όχι για να βγάλουμε το πακέτο με τα τσιγάρα μας και το 2ευρω για τον καφέ μας, αλλά τα όπλα μας…που δεν σκοτώνουν όμως αφοπλίζουν τους ιθύνοντες της πολιτικής κατάστασης...
Ένα στυλό και μια μουτζούρα είναι τα όπλα. Την κατάλληλη στιγμή συγκίνησέ τους και ρίξε το μήνυμά σου μέσα στη κάλπη…
Καλές οι απεργίες αλλά είμαι σχεδόν σίγουρη πως στις προεκλογικές και μετεκλογικές χαρές, είδα περισσότερο κόσμο στους δρόμους να πανηγυρίζει απ΄ όσο έχω δει μέχρι τώρα στους δρόμους να διαμαρτύρεται….
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
