και με απλότητα του μιλήσουμε.
Αν την ανάγκη του,ανάγκη μας την πλάσουμε
και με καλοσύνη το χέρι του πιάσουμε.
Αν αυτά που χρειάζεται, σ’ εμάς είναι περισσά
και του τα δώσουμε με χαρά.
Αν εμάς που με δόλο μας κατηγορόρησε,
η ψυχή μας άδολα τον συγχώρησε.
Αν του πόνου του η κραυγή μας συγκινεί
και μέλημά μας γίνει, γιατρειά να βρεθεί.
Αν στο κόσμο που ζούμε είναι φροντίδα μας,
να μείνει ζωντανός, για να ζει η ελπίδα μας.
Ολα τα «αν» σε ερήμους μάς περπατούν,
μα σε οάσεις στο τέλος μάς σταματούν.
Σε μανιασμένες θάλασσες μάς πλέουν,
και σ’ ασφαλή λιμάνια στο τέλος μάς καταπλέουν.
Σε χιονισμένα βουνά μάς διαβαίνουν
κι ένα σπίτι μ’ ένα αναμμένο τζάκι μάς περιμένουν.
Ανθρωπιά στη ψυχή μας γεμίσαμε
μ’ αυτά τα αισθήματα την ευτυχία ζήσαμε,
εδώ το Θεό γνωρίσαμε.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
