Έτυχα και εγώ φέτος εκεί. Αηδίασα ειλικρινά από τους τρόπους και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι "Μυκονιάτες" μαζί με τους Μυκονιάτες για να κατακλέψουν τον τουρίστα. Έλληνα ή αλλοδαπό, γι αυτούς δεν έχει σημασία.
Ότι τρώγαμε με την παρέα μας εκτός του ότι ήταν πολύ ακριβό είχε την γεύση του άχυρου.
Από τυρόπιτα μέχρι σαγανάκι γαρίδες. Η αλητεία σε όλο της το μεγαλείο! Άσε δε που το νησί κρατείται από μπράβους με την στολή γκαρσονιών. Τελικά λέγαμε μεταξύ μας τίποτε δεν είναι τυχαίο. Οι φόνοι αφ ενός του νεαρού Αυστραλού που δάρθηκε μέχρι θανάτου από μπράβους μαγαζιού μέχρι και του νεαρού αστυνομικού που "αυτοκτόνησε" στο ισόγειο του τμήματος με μια σφαίρα στην καρδιά ενώ ο διοικητής του στον 1ο νόμισε πως "έπεσε κλασέρ"!!!!
Περπατώντας ενα πρώι θέλαμε να φάμε μια τυρόπιτα ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΕΥΣΗ ΤΥΡΟΠΙΤΑΣ και μπήκαμε σε ενα φούρνο. Αλγεινή εντύπωση μας προκάλεσαν τα γεμάτα ηπατίτιδα μάτια των πακιστανών που εργάζονταν μέσα στον φούρνο. Ο γιατρός της παρέας μας πήρε άρον-άρον να φύγουμε. Πού ξανά σκέψη για τυπόπιτα! Άσε που και τα ψωμιά όταν μας τα σέρβιραν κοιταζόμαστε με φόβο μεταξύ μας. Τα τρώγαμε κυριολεκτικά με φόβο. Τώρα το τί κάνανε μέσα στις κουζίνες τους μόνο ένας Θεός το ξέρει.
Δεν νομίζω άλλωστε πως είναι τυχαίο το ότι οι τουρίστες βγαίνουν σαν στρατιώτες με έξοδο από τα υπερπολυτελή κρουαζιερόπλοια του για κανα 3ωρο και μετά ξανά μέσα. Είναι για να φάει κανείς εκεί! Με τίποτε!
Ακούσαμε δε και το καταπληκτικό για τα νεαρά παιδιά που τρώνε το "αχυρένιο" σουβλάκι από ένα άγνωστο Μυκονιάτη να λέει σε έναν άλλο "ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 50 ΕΥΡΩ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΤΣΟΓΛΑΝΙΑ"!!!
Όπου κι αν πήγαμε αν εξαιρέσει κανείς τις ομορφίες του ξερού τοπίου φύγαμε με τις χειρότερες των αναμνήσεων! Στην Ελιά στο ομώνυμο εστιατόριο πληρώσαμε 150 Ευρώ για ενα γεύμα και μας φέρανε σαγανάκι με 4 γαρίδες ξεροτηγανισμένες!!! Οι τυροκροκέτες βρώμαγαν ψαρίλα! Το ψωμί μπαγιάτικο. Οι ξαπλώστρες 12 Ευρώ το σέτ των 2!!! Τα ποτά "μπόμπες" όπου και να πηγαίναμε.
Στο τέλος καταλήξαμε να ψωνίζουμε απο το σούπερ μάρκετ να μαγειρεύουμε για να πούμε πως φάγαμε. Ας μην συζητήσουμε δε για τις τιμές !!! Αυτές ήταν απογειωμένες μαζί με το νησί. Τιμές Αθήνας την στιγμή που το νησί χαίρει μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ!!! Η ποιότητα και εκεί αμφίβολη. Πολλές φορές δεν μπορούσαμε να βρούμε ούτε τα κλασσικά!
Στο τέλος τα μαζέψαμε και την κάναμε.
Επτά άτομα παρέα, με καλά εισοδήματα αποφασίσαμε πως "δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπατήσουμε". Ας μείνουν οι Μυκονίατες Σκρούτζ να βάλουν και συρματοπλέγματα στο Μυκονιάτικο (παρα)κράτος τους.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
