Είμαι
23 χρονών, κοντεύω να πάρω το πτυχίο μου και δουλεύω παράλληλα για να
τα βγάλω πέρα. Βλέπω καθημερινά να μας πίνουν το αίμα συνεχώς. Νέοι φόροι, και νέες αυξήσεις, και νέες ανατιμήσεις. Δεν μας φτάνουν πλέον. Οι απεργίες διαδέχονται η μια την άλλη. Η βενζίνη ακριβαίνει. Όλα σαν ένας καλοστημένος φαύλος κύκλος. Δεχθήκαμε μια φορά τα μέτρα. Είπαμε θα σφίξουμε το ζωνάρι. Όμως το σφίξιμο δεν έχει τελειωμό. Ως που θα πνιγούμε. Η θα εκραγούμε. Και η έκρηξη δεν θα χει τελειωμό. Θα ξυπνήσουν τα ένστικτα επιβίωσης. Που οι κύριοι 300 μας τα ξυπνούν καθημερινά. Έχουμε σιχαθεί πλέον το πολιτικό σύστημα. Να λένε και να ξελένε χωρίς να έχουν ζήσει όπως εμείς. Χωρίς πετρέλαιο λόγω κόστους. Με μισό δώρο. Και ρωτώ: Εσείς θα χετε ή δεν θα χετε την ζεστη σας; Θα πάρετε ή δεν θα πάρετε το δώρο σας;;; Εύχομαι ειλικρινά να έρθουν στην θέση μας.
Ενας αγανακτησμένος-στεναχωρημένος πολίτης
