Μπορεί να κρύβεται ο Παπανδρέου πίσω από το δάχτυλο του υπερεπείγοντος και τις ανοησίες για «καθοριστικές διαρθρωτικές παρεμβάσεις για τη λειτουργία της οικονομίας και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης»
αλλά το πολυνομοσχέδιο που έφερε άρον-άρον στη Βουλή δεν συνιστά απλώς τη χειρότερη επιδρομή σε δικαιώματα και μισθούς, από την κατοχή τουλάχιστον. Ούτε απλώς άλλη μια πράξη θράσους από μια κυβέρνηση που έχει κάνει το θράσος σημαία της. Συνιστά πραξικόπημα -κοινωνικό και πολιτικό.
Πραξικόπημα κοινωνικό γιατί σμπαραλιάζει συμβάσεις, κανόνες και κοινωνικά συμβόλαια και στέλνει στον κάλαθο των αχρήστων ό,τι κατακτήθηκε και ενσωματώθηκε στο Δίκαιο και στον κοινωνικό πολιτισμό αυτής της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα περνούν σε καθεστώς δουλείας, η δουλειά και η αμοιβή τους περιέρχονται στο έλεος των αφεντικών -που όλοι ξέρουμε πόσο θα εισακούσουν τις παρακλήσεις του πρωθυπουργού για υπευθυνότητα και τις εκκλήσεις της Κατσέλη να μην κάνουν κατάχρηση της εξουσίας που τους δίνουν.
Πραξικόπημα πολιτικό, γιατί τινάζει στον αέρα ό,τι συνιστά την πολιτική ουσία της δημοκρατίας: τη στοιχειώδη συμφωνία ανάμεσα σε όσα μια κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα πράξει και σε όσα πράττει. Τον κανόνα της στοιχειώδους συναίνεσης, που ο ίδιος μάλιστα ο πρωθυπουργός είχε αναγάγει σε ευαγγέλιο της εξουσίας του -πριν βέβαια βρεθεί στο Μαξίμου. Και κυρίως τον απαράβατο, θεμελιώδη κανόνα, που απορρέει από το Σύνταγμα αυτής της κακορίζικης χώρας: οι νόμοι ψηφίζονται από την πλειοψηφία της Βουλής, προς όφελος του λαού, και δεν επιβάλλονται από ξένους, προς όφελος των δανειστών.
Στο πολυνομοσχέδιο όμως αυτό της συμφοράς οι φυσικοί αυτουργοί δεν διστάζουν να ομολογήσουν δημοσίως τον ηθικό αυτουργό -τον ξένο υποβολέα. Εκεί φτάσαμε! Η υπουργός Εργασίας ψελλίζει τι πέτυχε να σώσει από τα ερείπια των συλλογικών συμβάσεων. Να σώσετε από ποιον, κυρία; Και πώς είναι δυνατόν να μην σας πλακώνει όλους η Βουλή όταν ομολογείτε τα ανομολόγητα; Ούτε ο Παπαδόπουλος δεν αναγνώρισε ποτέ ότι ήταν εντολοδόχος των Αμερικανών. Ποια πολιτική νομιμοποίηση έχουν οι προαγωγοί ενός νομοσχεδίου, που επιχειρεί να κάνει νόμο του ελληνικού κράτους τις ορέξεις των τοκογλύφων; Και πώς δεν βρέθηκε έστω ένας απ’ την παχύδερμη κυβέρνηση να δηλώσει ότι δεν βάζει τη σφραγίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας σε συμβόλαια υποδούλωσης; Ντροπή!
http://e-parembasis.blogspot.com/2010/12/blog-post_3183.html
