Η προσέγγιση στο θέμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, από τη σημερινή κυβέρνηση, «απέχει παρασάγγας» από τη στάση που κρατούσε παραδοσιακά η Τουρκία, λέει ο αρθρογράφος, που χαρακτηρίζει την αλλαγή αυτή «επαναστατική».
Παλαιότερα, το Πατριαρχείο αντιμετωπίζονταν ως «η αυτοκρατορία του διαβόλου και εθεωρείτο φωλιά φιδιών, που απεργαζόταν την καταστροφή της Τουρκίας και τον έλεγχο της Ανατολίας, από την Ελλάδα. Αντιμετωπίζονταν ως ένας εχθρός, που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μας επέβαλαν με την Συνθήκη της Λωζάννης και που απρόθυμα έπρεπε να υποστούμε», γράφει Αλί Μπιράντ, στην εφημερίδα Hurriyet Daily News.
Γι΄ αυτό και «ο χειρισμός θεμάτων Πατριαρχείου ανατέθηκε στον στρατό», λέει ο αρθρογράφος και προσθέτει ότι «για οποιοδήποτε θέμα αφορούσε το Πατριαρχείο, απαιτείτο η έγκριση του στρατού. Ο στρατός συναρτούσε την οποιαδήποτε αξίωση του Πατριαρχείου με την περιβόητη αρχή της αμοιβαιότητας".
Η στάση αυτή οδήγησε στην «παράνομη κατάσχεση περιουσίας που ανήκε στο Πατριαρχείο και σε περιορισμούς στις δραστηριότητες του", τονίζει ο Μπιράντ και υπογραμμίζει ότι "οι σχετικές πολιτικές ήταν τόσο ακραίες ώστε να απαγορευθεί η λειτουργία της θεολογικής Σχολής της Χάλκης, πράγμα που ισοδυναμούσε με κόψιμο της αρτηρίας και αιμορραγία του Πατριαρχείου».
Ο Αλί Μπιράντ, θεωρεί ότι πρόσφατες αλλαγές στη στάση της Τουρκίας, οφείλονται στην γενικότερες αλλαγές εκδημοκρατισμού της τουρκικής κοινωνίας και ασφαλώς στην πορεία της χώρας προς την Ε.Ε., αλλά θεωρεί καταλυτική στη διαδικασία αυτή, την επιρροή δυο προσωπικοτήτων: του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, εκτιμά ο Αλί Μπιράντ, άλλαξε την εικόνα που είχε μέχρι τότε τουρκική κοινωνία για το Πατριαρχείο, «διεκδικώντας τα δικαιώματα του αντί να ασκεί κριτική στην Τουρκική Δημοκρατία», ενώ «υποστήριζε αναφανδόν την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ».
Αναφερόμενος στον Ταγίπ Ερντογάν, ο Αλί Μπιράντ, τονίζει ότι «δεν ενέδωσε στην ιδεολογική δαιμονοποίηση του Πατριαρχείου» και απέφυγε την παγίδα να αναδείξει, μέσω του Πατριαρχείου, ένα θέμα θρησκευτικής σύγκρουσης.
«Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο δεν έχει ανοίξει ακόμα ή Θεολογική Σχολή", λέει ο αρθρογράφος, αλλά σημειώνει ότι έχουν γίνει «ζωτικής σημασίας βήματα για τη λειτουργία της".
