Μαθήτευσα, εξετάστηκα, πέτυχα, σπούδασα, αποφοίτησα, δούλεψα, δουλεύω, σχεδιάζω, ελπίζω, ονειρεύομαι... Παρακολουθώ όσα συμβαίνουν, αναρωτιέμαι, προβληματίζομαι, θυμώνω, αγανακτώ, αηδιάζω!!
Έλεγα και λέω πάντα "αισιοδοξία" και να μην ξεχνάς να λες "καλημέρα" με χαμόγελο, μέσα απ' την καρδιά σου... Και έρχεται κάποιος και μου λέει "πτώχευση"... Και νιώθω την ψυχή μου να πλακώνεται, να μαυρίζει... Και ψάχνω πάλι την αισιοδοξία μου... Και χαμογελάω και παίρνω ανάσα και συνεχίζω... Κι όταν ξαπλώνω να κοιμηθώ έρχονται στο μυαλό όλα τα άσχημα που μπορεί να συμβούν... Και φοβάμαι...
Γιατί;;; Γιατί με κάνατε να φοβάμαι;;; Κρίμα δεν ειναι;;
Μόνο που δεν ξέρω πόσοι είμαστε αυτοί που φοβόμαστε...Και δεν ξέρω πως θα ξεσπάσει αυτός ο φόβος...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
