Διότι, την ίδια ώρα, τη δική τους «μάχη», προκειμένου να μην περάσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η αντιπρόταση της ελληνικής κυβέρνησης, δίνουν στους διαδρόμους των Βρυξελλών οι «συνήθεις ύποπτοι» παντός τύπου εργολάβοι, που τώρα θέλουν να αρπάξουν και τα «φιλέτα» της ΔΕΗ και να επιβάλουν με «τσαμπουκά» τη διαιώνιση του λιγνίτη. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επικεφαλής της κίνησης είναι ο στενός συνεργάτης του Γιώργου Μπόμπολα και πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Ανεξάρτητων Εταιρειών Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΕΣΑΗ) Αναστάσιος Καλλιτσάντσης.
Η «συνωμοσία»
Η ελληνική κυβέρνηση, που αντιμετωπίζει απόλυτο αδιέξοδο λόγω πολυετούς καθυστέρησης στην εναρμόνιση με ευρωπαϊκή Οδηγία για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και στον λιγνίτη – γιατί τόσο στις ΑΠΕ όσο και στο φυσικό αέριο έχει επιτευχθεί –, πιέζεται και από τους κομισάριους και από τους τροϊκανούς προκειμένου είτε να πουλήσει το 40% των μονάδων της ΔΕΗ σε ιδιώτες είτε να παραχωρήσει σε ιδιώτες τα λιγνιτικά κοιτάσματα που υπάρχουν στη Βεγόρα, την Ελασσόνα και τη Δράμα, τα οποία δεν διαχειρίζεται η ΔΕΗ.
Με δεδομένο ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος έχει απορρίψει την πώληση του 40% των μονάδων της ΔΕΗ και με δεδομένο ότι ο λιγνίτης καμιά σχέση δεν έχει με τη λεγόμενη «πράσινη» ανάπτυξη που αποτελεί και ευρωπαϊκή επιταγή, η Τίνα Μπιρμπίλη προσπαθεί να πείσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και την τρόικα ότι υπάρχει εναλλακτική λύση με ισοδύναμα μέτρα, τα οποία προβλέπουν τη σταδιακή διάθεση Συμβάσεων Ανταλλαγής Ενέργειας, έπειτα από διεθνείς διαγωνισμούς.
Προτείνει, δηλαδή, την ανταλλαγή του 40% των λιγνιτικών κιλοβατώρων της ΔΕΗ με ισοδύναμη ηλεκτρική ενέργεια άλλων εταιρειών από άλλες χώρες.
Και ενώ η Τίνα Μπιρμπίλη νόμιζε ότι η μεγάλη «μάχη» θα δοθεί τους επόμενους μήνες με την Κομισιόν στις Βρυξέλλες και με τους τροϊκανούς στην Αθήνα, έσκασαν μύτη οι μεγαλοεργολάβοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, με ισχυρά ερείσματα σε πολιτικά γραφεία, αλλά και μέσα μαζικής ενημέρωσης, κάνοντας σαφές ότι ο «πόλεμος» είναι διμέτωπος.
Και είναι διμέτωπος γιατί οι 4-5 μεγαλοεπιχειρηματίες που μονοπωλούν σχεδόν το σύνολο των έργων στην ελληνική επικράτεια εδώ και δεκαετίες, από τα οδικά και τις ανεμογεννήτριες, τη διαχείριση των απορριμμάτων και τα θαλάσσια αιολικά, θέλουν να μπουν με τσαμπουκά και στο προσοδοφόρο παιχνίδι του λιγνίτη, θέλουν να βάλουν τη χώρα με τσαμπουκά στην τροχιά της πιο επικίνδυνης για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον ανάπτυξης. Έτσι η αντιπρόταση της ελληνικής κυβέρνησης τους χαλάει τη «σούπα» και όπως δηλώνουν δεν είναι αποφασισμένοι να καταθέσουν τα «όπλα».
Το λόμπι του λιγνίτη τον τελευταίο καιρό δίνει τα ρέστα του και αυτό αποκαλύπτεται και από το ύφος της επιστολής που έστειλε ο ΕΣΑΗ (βλέπε Καλλιτσάντσης) προς την υπουργό Περιβάλλοντος, επιστολή με την οποία ζητά την άμεση και ισότιμη πρόσβαση όλων των παραγωγών στους λιγνίτες και τα νερά (υδροηλεκτρικά) της χώρας καθώς και τον άμεσο διαχωρισμό των δραστηριοτήτων της ΔΕΗ, αλλιώς... «αν οι τελικές σας επιλογές είναι διαφορετικές από τις τεκμηριωμένες προτάσεις του ΕΣΑΗ, επιφυλασσόμεθα να προβούμε στις ενέργειες που θα διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα των μονάδων μας»...
Πλήρης αντίθεση
Για να καταλάβουμε πώς παίζεται το παιχνίδι της «βρόμικης» ενέργειας, αρκεί να επισημάνουμε ότι οι ισχυρές πιέσεις που ασκούνται και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και από τους εγχώριους μεγαλοεργολάβους, για την άκριτη επένδυση στον λιγνίτη, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις ίδιες τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον νομικά δεσμευτικό στόχο του «20-20-20» για τη μείωση των εκπομπών των επικίνδυνων αερίων που ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή.
Η αντίφαση που εμφανίζεται, όμως, στους κόλπους της Κομισιόν είναι απολύτως εξηγήσιμη, αφού το γνωστό και ως λόμπι των «βρομιάρηδων» της ενέργειας είναι ιδιαίτερα ισχυρό και με μεγάλες διασυνδέσεις στα ανώτατα κλιμάκια της Επιτροπής.
Όπως λένε άλλωστε άνθρωποι που γνωρίζουν καλά την «πιάτσα», οι μοναδικοί που θα βγουν ευνοημένοι από μια τέτοια εξέλιξη είναι διεθνείς ενεργειακοί κολοσσοί, με πρώτους στη λίστα τούς Γερμανούς, οι οποίοι έχουν προχωρήσει, ήδη, σε συνεργασίες κάτω από το τραπέζι με Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες.
Η στρατηγική τους, μάλιστα, κινείται σε πολλά ταμπλό, αφού, με δεδομένο ότι το κόστος της παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη λόγω του κόστους των ρύπων θα είναι από το 2013 υψηλότερο και από αυτό του φυσικού αερίου, πιέζουν και για την παραχώρηση μονάδων της ΔΕΗ και για την παραχώρηση λιγνιτικών πεδίων και για την παραχώρηση «νερών», όπως λένε οι εργολάβοι στη γλώσσα τους.
Την ίδια ώρα η Ελλάδα κινδυνεύει να μην επιτύχει τον νομικά δεσμευτικό στόχο που έχει αναλάβει για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε ποσοστό 40% επί της ηλεκτροπαραγωγής έως το 2020 και 28% έως το 2015. Στόχος που, εάν δεν επιτευχθεί, κινδυνεύουμε με υψηλότατα πρόστιμα από την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που προωθεί το λόμπι του λιγνίτη και που βέβαια δεν θα βάλουν το χέρι στην τσέπη τους για να τα πληρώσουν οι «γνωστοί - άγνωστοι» μεγαλοεργολάβοι.
http://www.topontiki.gr/
