Χθες γνώρισα ένα εξαιρετικό "παιδί", έναν άνθρωπο που πέρασε από τα "καλά" και από τα "κακά" της τηλεόρασης και έμεινε αναλλοίωτος. Ήξερα όταν τον έβλεπα, πως ταιριάζουν τα "χνώτα" μας. Το μόνο που έμενε ήταν να το διαπιστώσω.
Τελικά, υπάρχουν εξαιρετικά παιδιά στον χώρο μας...
Παιδιά, που όσα χρόνια και να περάσουν έχουν ακόμα το "πάθος" του πρώτου καιρού να κάνουν σωστά τη δουλειά τους...Έτσι είμαι και εγώ, έτσι είναι και αυτός. Απλό, λαϊκό παιδί, που μέσα σε 3 ώρες μου είπε όλη του τη ζωή. Δεν είναι φοβερό; Δεν είναι τίμιο; Και εγώ, για πρώτη φορά έκανα το ίδιο.
Ήταν λοιπόν σαν να είχα να τον δω από το σχολείο, από τα παλιά...και ήταν τόσο αληθινό...
