Τα πρόσωπα των πολιτικών μου ανεβάζουν την αδρεναλίνη τόσο, που αν τους είχα μπροστά μου θα έκανα επίθεση με ό,τι είχα στα χέρια μου: γιαούρτια, ζαρζαβατικά, ακόμα και όπλο.
Κάθε ομιλία του πρωθυπουργού, μου δημιουργεί αποστροφή υψηλού βαθμού, καθώς αισθάνομαι ότι αυτός ο άνθρωπος όχι μόνο με κοροϊδεύει, όχι μόνο δεν πιστεύει σ αυτά που λέει και κάνει, αλλά ότι κάνει ό,τι μπορεί να εξαφανίσει τη χώρα μου από το χάρτη.
Κάθε υπουργός αυτής της κυβέρνησης αποπνέει σε μένα μια αύρα τόσο αρνητική που με το ζόρι προσπαθώ να μη κάνω εμετό.
Οι εκφωνητές των ειδήσεων μου θυμίζουν Οθωμανούς τζουτζέδες, που προσπαθούν να πείσουν όλους εμάς τους χαχόλους ότι το άσπρο είναι μαύρο, ότι η εξαθλίωση είναι για το καλό μας, ότι τα ρετιρέ πρέπει να γίνουν ισόγεια για να ευημερήσουμε επί τέλους.
Και ενώ βγάζουν στη φόρα καταστάσεις μισθοδοσίας διαφόρων φορέων για να ψέξουν και να δημιουργήσουν αντιπαλότητες μεταξύ κοινωνικών ομάδων, αντίθετα αντιδρούν σθεναρά σε κάθε προσπάθεια δημοσίευσης καταστάσεων πληρωμής τους από τα διάφορα υπουργεία και φορείς για να μη ξεμπροστιαστούν οι διπλοτριπλοπληρωμένοι αναμορφωτές κοινής γνώμης.
Με κακεντρέχεια αναρτούν τα «πόθεν έσχες» των μελών του κοινοβουλίου, ενώ τα δικά τους παραμένουν βαθειά κρυμμένα σαν επτασφράγιστα μυστικά.
Όλα αυτά, όσο τα αναλογίζομαι η κατάστασή μου χειροτερεύει. Το συζήτησα με φίλους μου και μου είπαν ότι και σ αυτούς συμβαίνει το ίδιο.
Μάλιστα μου είπαν ότι καλά κάνω και γράφω τα όσα σκέπτομαι και αισθάνομαι γιατί αυτό λειτουργεί σαν την βαλβίδα στη χύτρα ταχύτητας, για να εκτονώνεται ο θυμός και η αγανάκτηση.
Μπορεί άραγε μια ιατρική επιστημονική άποψη να μας βοηθήσει πριν καταλήξουμε τρόφιμοι ψυχιατρείου???
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
