στο Χρηματιστήριο το 2002.
Ήθελα να φύγω στο εξωτερικό αλλά τελικά δεν το έκανα. Είπα με όσα στραβά και αν έχει αυτή η χώρα, εδώ είναι οι φίλοι μου και η οικογένεια μου και έμεινα.
Προσπάθησα να δουλέψω μόνος μου γιατί είχα βαρεθεί στον χώρο που εργάζομαι να δουλεύω για 3 και 60 και να βλέπω κάποιους κουστουμαρισμένους να παίρνουν τους καρπούς της εργασίας μου.
Οι δουλειές σποραδικές και λίγες και λόγω προβλήματος υγείας δεν μπορούσα να έχω μια σταθερή δουλειά, ούτε ήμουν σε ταμείο αφού τα λίγα έσοδα δεν μου το επέτρεπαν. Σιγά σιγά μαζεύτηκε και ένα χρέος σε κάρτες, μην φανταστείτε κάτι τραγικό, γύρω στα 5000 μέσα σε 8 χρόνια.
Όποτε μπορούσα πλήρωνα, όποτε δεν είχα καθυστερούσα, πάνω κάτω αυτά
που κάνουν όλοι. Με τους τόκους μόνο τους έχω πληρώσει αυτό το ποσό ξανά και ξανά αλλά δεν έχει σημασία.
Επιτέλους μετά απο αρκετά χρόνια ξεπέρασα ότι προβλήματα υγείας είχα και με κάποιο κεφάλαιο που είχε η αδερφή μου στην άκρη είπαμε να κάνουμε μια δουλειά, κάτι δικό μας.
Έκανα αίτηση δανείου για 20000. Είπα ότι θα βάλω και προσημείωση το πατρικό μου σπίτι. Για 20 χιλιάδες. Το πρώτο σπίτι που ο πατέρας μου κατάφερε να αγοράσει μετά απο 30 χρόνια δουλειάς.
Η πρώτη τράπεζα με έφτυσε στα μούτρα. Δεν τους άρεσε που καθυστερούσα στο παρελθόν τις πληρωμές μου. Δεν τους ένοιαζε πως στο παρελθόν ήμουν άνεργος ενώ τώρα έχω κάνει και έναρξη επιχείρησης και σε λίγο καιρό θα έχω ένα κατάστημα.
Στην δεύτερη τράπεζα είπα πως υπάρχει η δυνατότητα να ξεχρεώσω τις κάρτες μου μέχρι το τελευταίο ευρώ. Μόλις έφαγα και απο εκεί πόρτα. Γιατί σου λέει καθυστερούσες στο παρελθόν, που ξέρουμε οτι θα μας πληρώνεις τώρα; Ακόμα και με προσημείωση ένα σπίτι με πολλαπλάσια
αξία;
Με την αδερφή μου σκεφτόμαστε ότι λεφτά ήταν να πέσουν στο κατάστημα να μην τα δώσουμε σε αυτόν τον αχάριστο τόπο που τρώει τα παιδιά του.
Επειδή θα κάναμε κάτι πρωτότυπο, μια πράσινη επιχείρηση που η
νοοτροπία της θα ήταν πάνω απο όλα η εξυπηρέτηση του πελάτη χωρίς
κανένα ίχνος αρπαχτής και λαμογιάς, κάτι που θέλαμε να μείνει,
αποφασίσαμε πως εδώ δεν αξίζει να δώσουμε την ενέργεια και τον χρόνο μας.
Κοιτάζουμε ήδη για μέρη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προς Σκανδιναβία που θα
μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό και έχουμε εκπλαγεί για το πόσο πιο
εύκολο είναι να δημιουργήσουμε κάτι ανάλογο στη Νορβηγία, πόσο πιο
εξυπηρετικό είναι το ίδιο το κράτος και τι επίπεδο ζωής θα βρούμε εκεί.
Κρατήστε τα χρήματα σας μην τα χάσετε στις τράπεζες. Συνεχίστε να
δανείζεστε κύριοι πολιτικοί για να καλύψετε την αχρηστία σας.
Και πάνω απ'όλα συνεχίστε να τους στηρίζετε είτε με την ψήφο σας είτε
με την απουσία σας περήφανοι συνέλληνες γιατί σας διόρισαν κάποτε τον
γιό και την κόρη, γιατί σας έκαναν ένα ρουσφετάκι ή απλά τους είδατε
στην τηλεόραση και τους συμπαθήσατε.
Βαρέθηκα. Στα τσακίδια. Ξέρω πως τα παιδιά μου μια μέρα θα μου πούν
ευχαριστώ που δεν τα άφησαν να μεγαλώσουν εδώ. Σε ποιά γλώσσα θα μου
το πούν, δεν με ενδιαφέρει στο ελάχιστο πλέον.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
