Έχω δυό παιδιά που
πηγαίνουν σε δημοτικό σχολείο σε προάστιο της Αθήνας . Όπως όλοι οι
γονείς μια εγώ μιά η σύζυγος πηγαινοφέρνουμε τα παιδιά στο σχολείο .
Κατα αυτόν τον τρόπο γνωρ'ιζουμε και άλλους γονείς , παππούδες ,
γιαγιάδες που κάνουν το ίδιο πράγμα με εμάς. Μεταξύ αυτών έχω γνωρίσει
και μερικούς γονείς που τυχαίνει να είναι αστυνομικοί. Ένας εξ αυτών
έχει τύχει να τον γνωρίσω καλύτερα από τους άλλους και είναι ένας
εξαίρετος άνθρωπος , χαμογελαστός και ιδιαίτερα προσεχτικός με το παιδί
του . Δεν ξέρω που υπηρετεί αλλά αυτό καμμία σημασία δεν έχει. Εχθές
επειδή προφανώς ο άνθρωπος θα ήταν σε τρεχάματα με τις πορείες κλπ ,
ήρθε το μεσημέρι άρον άρον και μάλλον σκαστός να πάρει το παιδί του
ντυμένος την στολή του . Βγήκε από το ΙΧ του και περίμενε όπως όλοι μας
στην αυλόπορτα τα παιδιά. Όταν αυτά άρχισαν να βγαίνουν στην αυλή
τρέχοντας τα περισσότερα ( ειδικά τα μικρότερα ) μερικά παιδιά των
μεγαλυτέρων τάξεων που βγήκαν μαζικά άρχισαν να φωνάζουν ομαδικά
βλέποντας τον ένστολο πατέρα ''Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι'' . Ο
αστυνομικός χαμογέλασε αμήχανα κατακοκκίνισε και αφού πήρε αμίλητος το
παιδί του έφυγε. Μαζί με αυτόν αισθανθήκαμε άσχημα και οι υπόλοιποι
γονείς μιας και το ψιλοσυζητάσαμε επι τόπου το περιστατικό. Φαντάζομαι
την ερώτηση του παιδιού του '' γιατί μπαμπά είσαι γουρούνι και
δολοφόνος?''
Το βράδυ παρακολούθησα με την σειρά της την μητέρα του Γρηγορόπουλου.Και διαπίστωσα απο που τελικά ξεκινά το πρόβλημα.
Καταρχάς πιστεύω οτι δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος για μια μάνα όταν χάνει το παιδί της.
Αλλά η προσπάθεια να δικαιολογήσει την αναμφισβήτητη απουσία της
από την ζωή και εφηβεία του αδικοχαμένου γιού της δεν με έπεισε .
Συγκρίνετε λοιπό τα δύο παραπάνω.
Συμπέρασμα . όταν απουσιάζει παιδεία μέσα στην οικογένεια στο μέλλον θα βλέπουμε και άλλα τέτοια περιστατικά .
Παιδάκια να τρέχουν και να φωνάζουν '' μπάτσοι γουρούνια
δολοφόνοι'', μανάδες να απολογούνται ( γιατί κάτι τέτοιο μου ΄φανηκε
εχθές) και εις άλλα με υγεία μας.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
