Σήμερα, για όση ώρα χρειάστηκε να είμαι εκεί, διέσχισα αρκετές φορές το πλήθος, είτε νεαρών που συμπαραστέκονταν στους χθεσινούς συλληφθέντες, είτε αστυνομικών και ματ που περιφρουρούσαν το χώρο. Σύνηθες φαινόμενο για κάποιον που επισκέπτεται συχνά τα δικαστήρια.
ΟΚ, να σεβαστώ τους νεαρούς που ήθελαν να "εμψυχώσουν" (;) τους φίλους, γνωστούς ή απλά ομοϊδεάτες τους.
ΟΚ, να σεβαστώ και τους αστυνομικούς που τους έτυχε να είναι σε υπηρεσία και να κάνουν τη βάρδιά τους εκεί.
Γιατί αναγνωρίζω πως και οι μεν και δε, δεν είναι όλοι σκάρτοι...Είναι άνθρωποι, που τους πονάει μια μάνα ή που πονάνε τα παιδιά τους...
Γιατί όμως κάνουμε τη χάρη σε αυτό το απρόσωπο, σκληρό και απάνθρωπο κράτος να στρεφόμαστε όλοι εναντίον όλων;
Δεν ξέρω τί ήταν αυτό που πυροδότησε τα επεισόδια στην ευελπίδων. Άκουγα κατά διαστήματα να φωνάζουν συνθήματα, κάποια στιγμή όμως τα πράγματα ξέφυγαν απο τον έλεγχο. Ανθρωποι να τρέχουν, άλλοι να ουρλιάζουν, ματ να τους κυνηγάνε, αντικείμενα να εξφενδονίζονται...
Με έπιασε κρύος ιδρώτας...Λούφαξα σε μια γωνιά, μέχρι να βρω ευκαιρία να βγώ έξω...
Πρέπει να θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που επέζησα; ΠΟυ δεν κάηκα ζωντανή; Που δεν μου ήρθε αδέσποτη πέτρα στο κεφάλι; Που δεν μου ήρθε αδέσποτη σφαίρα στο στήθος;
Λυπάμαι για τα παιδιά που νομίζουν πως κάτι αλλάζει με το να πλακώνονται με τις αρχές.
Λυπάμαι και με τις αρχές που νομίζουν πως κάτι κάνουν με το να κυνηγάνε και να χτυπανε ταραξίες.
Δεν είναι τα λεφτά που λείπουν απο αυτόν τόπο. Ούτε οι δουλειές. Λείπει ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ, η ΠΑΙΔΕΙΑ, το ΗΘΟΣ και η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Μια εργαζόμενη μητέρα δύο ανήλικων παιδιών με μηνιαίο εισόδημα 560 ευρώ. (για να μην θεωρηθώ "βολεμένη". Όχι, δεν ζω σε γυάλα, είμαι ένας καθημερινός άνθρωπος που βιώνω σε όλη της την έκταση την κατάντια μας)
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
