Αφηνοντας κατα μερους τα προσωπικα μου προβληματα, μπορω να πω οτι τραβηξα αρκετα. Τα αντιμετωπισα ομως με υπομονη και πανω απ'ολα με σθενος , γιατι, εχει και χειροτερα αυτη η ζωη... Καποια στιγμη απολυθηκα, πηγα σπιτι μου, εκανα ενα μπανακι,εκατσα στην τουαλετα μου και γελασα, γιατι καποιοι νομισαν οτι θα με κανουν να σπασω, αλλα εγω δεν πηγα εκει για να κανω το χατηρι κανενος στρατοκαυλου, αλλα για να υπηρετησω την Ελλαδα και μονο. Δεν εσπασα, υπακουσα με χαμογελο, τους χαιρετησα ευχομενος καλη μεταθανατια τιμητικη απολυση και εφυγα. Εσυ ρε αγορι μου γλυκο, δεν μπορεις να βγαλεις το σκασμο για ενα χρονο , να κανεις το καθηκον σου και μετα να σηκωθεις και φυγεις? Τοσο δυσκολο σου ειναι? Εχω σιχαθει να ακουω τον καθε κλαψα να ωρυεται για το στρατο,τις αδικιες και τις κακουχιες. ( Και μετα να βγαινει και εξω για ποτακι στην Αριστοτελους και να το παιζει και κομμαντο, ε? )Ειναι κοινο μυστικο, πως οποιος φωναζει περισσοτερο, ειναι το μεγαλυτερο βυσμα, γι'αυτο αμα θελετε να κλαφτειτε, να βαζετε και το ονομα σας απο κατω, να ξερουμε ποιος λουλης ειναι. Υπαρχουν και τα Ι5! Οχι να πηγαινουμε φανταροι για να λεμε στα γκομενακια οτι πηγαμε!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ