, ήρθε η σειρά του αραβικού κόσμου να ξεσηκωθεί.
Παρ’ ότι οι συνθήκες είναι διαφορετικές σε κάθε αραβική χώρα, θεωρούμε ότι οι αιτίες της εξέγερσης είναι περίπου κοινές: α) οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, που καταδικάζουν στη φτώχεια ολοένα και ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, ενώ μια μικρή μειοψηφία ζει μέσα στη χλιδή, β) ο αυταρχισμός των καθεστώτων, με τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες στην ημερήσια διάταξη, γ) η διαφθορά της εξουσίας, που κάνει ακόμη δυσκολότερη τη ζωή των ανθρώπων, και δ) η ανοχή έως υποστήριξη προς το Ισραήλ, που καταπιέζει και σφαγιά! ζει τον παλαιστινιακό λαό.
Δεν είμαστε εμείς που θα υπαγορεύσουμε στους αραβικούς λαούς με τα δικά μας κριτήρια το δρόμο της επόμενης μέρας, ούτε κανείς ξένος έχει αυτό το δικαίωμα. Ο κάθε λαός πρέπει να βαδίζει με βάση το δικό του πολιτισμό και τις δικές του παραδόσεις. Πάντως η ευχή μας είναι να προχωρήσει κάθε λαός ενωμένος, με καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας, χωρίς θρησκευτικές ή άλλες μισαλλοδοξίες, με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ώστε να μετατρέψουμε τη Μεσόγειο σε θάλασσα ειρήνης και προόδου.
Μια τέτοια εξέλιξη προσπαθούν να αποτρέψουν οι ισχυρές δυνάμεις της Δύσης που επί δεκαετίες εκμεταλλεύονται άγρια τους αραβικούς λαούς με υποχείρια τους δικτάτορες. Φαίνεται ότι στις ΗΠΑ οι κύκλοι που ανέδειξαν τον Ομπάμα κατανόησαν ότι η πολιτική Μπους στη Μ. Ανατολή, με το Ισραήλ στο ρόλο του χωροφύλακα και τους αραβικούς λαούς στην εξαθλίωση, οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Έτσι επιθυμούν ένα Ισραήλ με λιγότερο αισθητή την παρουσία του, την Τουρκία του μουσουλμάνου Ερντογάν στο ρόλο του τοποτηρητή και στις αραβικές χώρες ελεγχόμενες «μετα! πολιτεύσεις», που δε θα θίξουν τα συμφέροντά τους (κάτι που κατάφεραν στην Ελλάδα το 1974).
Σήμερα δεν είναι πια μονοκράτορας του κόσμου οι ΗΠΑ, ούτε παντοδύναμο το Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο. Σ’ έναν πολυπολικό κόσμο και με πολλά κέντρα δύναμης στην περιοχή μας η Ελλάδα θα μπορούσε να ασκεί εύκολα μια αδέσμευτη πολιτική, να πληθαίνει τους φίλους και συμμάχους της, να μην απειλείται από κανέναν, να αναπτύσσεται, να μας σέβονται όλοι και να μας υπολογίζουν. Με τους κατοχικούς στην εξουσία όλοι, από τη Γερμανία μέχρι την Αλβανία, μας συμπεριφέρονται με τρόπο ταπεινωτικό. Μήπως έφθασε και η δική μας ώρα να ξεσηκωθούμε;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
