Βάση της διαπραγμάτευσης: η «Πράσινη Βίβλος» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού. Ζητούμενο: η «Λευκή Βίβλος» που θα διατυπώσει πιο συγκεκριμένες προτάσεις. Βέβαια οι συντάξεις παραμένουν εθνική αρμοδιότητα, αλλά η Κομισιόν μπορεί και πρέπει να δώσει κατευθύνσεις για εναρμόνιση, δηλώνει η εισηγήτρια του Ευρωκοινοβουλίου, η Ολλανδέζα ευρωβουλευτής Ρία Όομεν Ρούϊτεν: «Θέλουμε εγγυημένη, ασφαλή και βιώσιμη σύνταξη για όλους.
Όπως ξέρετε σήμερα ο κανόνας είναι η σύνταξη από τον αποκαλούμενο ‘πρώτο πυλώνα’, που χρηματοδοτείται από τους εθνικούς προϋπολογισμούς. Αυτό το σύστημα χαρακτηρίζεται από αλληλεγγύη, αλλά τελικά το βάρος το επωμίζονται οι νεότεροι. Γιατί αν δούμε το σύστημα σε μορφή πυραμίδας, διαπιστώνουμε ότι όλο και λιγότεροι νέοι άνθρωποι πληρώνουν τις συντάξεις όλο και περισσοτέρων ηλικιωμένων. Μία λύση θα ήταν να συνδέσουμε τα όρια συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής» λέει η εισηγήτρια στην Deutsche Welle.
Οι «τρεις πυλώνες» της χρηματοδότησης
Σύνταξη σε μεγαλύτερη ηλικία και μετά από ιδιωτική αποταμίευση; Αυτό διαφαίνεται στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, το οποίο προτείνει «τρεις πυλώνες χρηματοδότησης», αλλά παραμένει γενικόλογο, προφανώς για να συγκεντρώσει την ευρύτερη δυνατή πλειοψηφία. Κριτική αποτίμηση από την ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Συλβάνα Ράπτη: «Θα πω μία φράση: καλούνται τα κράτη-μέλη να βελτιώσουν την πρόσβαση των πολιτών σε συστήματα ιδιωτικής αποταμίευσης. Αυτή η φράση εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει. Όταν αρχίζουμε, εκτός από τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες, να καλούμε και εμείς, εμμέσως πλην σαφώς, για δημιουργία ιδιωτικών συνταξιοδοτικών συστημάτων, δεν δίνουμε καλό μήνυμα στην Επιτροπή. Οι πυλώνες κατ’ εμέ πρέπει να έχουν το ίδιο ύψος που έχουν τα βάθρα των νικητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πρώτος πυλώνας, ο δημόσιος, πιο ψηλός. Δεύτερος πυλώνας, οι επικουρικές ή επιχειρησιακές συντάξεις, λίγο πιο χαμηλός. Και στο μικρότερο ύψος ο τρίτος πυλώνας, που είναι ο ιδιωτικός τομέας»
500 τροπολογίες συγκέντρωσε η πρόταση ψηφίσματος, ενδεικτικό στοιχείο για τις πολλές και αντικρουόμενες απόψεις. Πάντως οι περισσότεροι φαίνεται να συμφωνούν στη σύνδεση του ορίου συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, δηλώνει ο Γάλλος επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Στρασβούργο, Ζοζέφ Ντολ: «Η δική μου μεταπολεμική γενιά βγαίνει στη σύνταξη σε μεγάλη ηλικία. Αυτό προκαλεί ανισορροπίες στα συνταξιοδοτικά ταμεία και πρέπει να παρέμβουμε. Φυσικά δεν μπορούμε να έχουμε ενιαίο συνταξιοδοτικό σύστημα στα 27 κράτη-μέλη, αλλά από την άλλη πλευρά δεν μπορούν κάποιοι να βγαίνουν στη σύνταξη στα 55 και άλλοι στα 67. Κάποτε στη Γαλλία το προσδόκιμο ζωής ήταν τα 65 χρόνια, σήμερα είναι τα 81. Μου φαίνεται φυσιολογικό να προσαρμοστεί αντίστοιχα και η ηλικία συνταξιοδότησης, για παράδειγμα στα 67 χρόνια» τονίζει ο Γάλλος ευρωβουλευτής στην Deutsche Welle.
Η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Συλβάνα Ράπτη επισημαίνει ότι η σύνδεση με το προσδόκιμο ζωής θα μπορούσε να γίνει μόνο σε συνεννόηση με τους κοινωνικούς εταίρους και με πολύ αυστηρές προϋποθέσεις: «Θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κριτήρια που έχουν να κάνουν με το πόσο βαριά είναι μία δουλειά, με το τι διάρκεια έχει, αλλά και με το ποσοστό της ανεργίας που παρατηρείται σε ορισμένους κλάδους. Διότι φανταστείτε να συνδέσουμε το προσδόκιμο με το όριο συνταξιοδότησης σε ένα κλάδο που η ανεργία έχει πολύ μεγάλα ποσοστά. Αυτό σημαίνει αυτόματα ότι καταδικάζουμε τους νέους στην ανεργία» δηλώνει η Ελληνίδα ευρωβουλευτής.
«Κινητικότητα» των εργαζομένων χωρίς σύνταξη ;
Για να ξεφύγουν από την ανεργία, πολλοί εργάζονται προσωρινά ή κατά διαστήματα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές, αλλά στη συνέχεια αντιμετωπίζουν τεράστιες δυσκολίες στην αναγνώριση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Μιλώντας στην Ολομέλεια, η Γερμανίδα ευρωβουλευτής των Πρασίνων Ελίζαμπετ Σρέντερ καλεί την Επιτροπή να βρει λύση στο πρόβλημα της διαδοχικής και διασυνοριακής ασφάλισης, που, όπως επισημαίνει, είναι πολύ πιο επείγον από μία μεσοπρόθεσμη στρατηγική για το ασφαλιστικό.
«Το ψήφισμα σας καλεί να πάρετε μέτρα για την αναγνώριση διαδοχικών δικαιωμάτων ασφάλισης με μία νέα οδηγία. Με τη σημερινή κατάσταση οι εργαζόμενοι που αλλάζουν χώρα χάνουν πολλά χρήματα από τη σύνταξή τους. Γι αυτούς τους ανθρώπους είναι χάσιμο χρόνου να περιμένουν τη Λευκή Βίβλο για το ασφαλιστικό...» (αναδημοσίευση από DW)
http://www.greekfinanceforum.com/
