Είτε συμφωνείτε είτε όχι με την...ανθρώπινη απόπειρα “αθανασίας”, αξίζει να μάθετε περισσότερα για την επιστήμη που αν και επίσημη, ανήκει στην εικοσάδα των δημοφιλέστερων “μετέωρων” θεμάτων επιστημονικής φαντασίας.
Η Κρυογονική (cryonics), γεννήθηκε θεωρητικά το 1877, όταν επιστήμονες ανακάλυψαν πως μικρές ποσότητες οξυγόνου είναι δυνατόν να υγροποιηθούν σε θερμοκρασία -183 °C. Οι σημερινοί κρυογονιστές προσπαθούν ρίχνοντας τη θερμοκρασία ενός νεκρού σώματος στους -196 0C (και διατηρώντας το σε αυτή την κατάσταση) να το επαναφέρουν πειραματικά στη ζωή. Όμως τεράστιοι αιχμηροί κρύσταλλοι πάγου μεγαλώνουν μέσα στον οργανισμό όπως ακριβώς μεγαλώνουν και στα παράθυρα μας το χειμώνα. Μεγάλα δάκτυλα πάγου, πιάνουν και καταστρέφουν κύτταρα και όργανα που πραγματικά σκοτώνουν ότι βρεθεί στο δρόμο τους. Τα κύτταρα των θηλαστικών σε τέτοια θερμοκρασία δεν αντιδρούν σωστά. Χωρίς την παρουσία των κρυοπροστατευτικών τα κύτταρα των θηλαστικών δεν μπορούν να επιβιώσουν στο ψύχος. Το νερό εγκαταλείπει γρήγορα το κύτταρο για να ενωθεί με τον πάγο που σχηματίζεται έξω από το κύτταρο. Το κύτταρο συρρικνώνεται τόσο πολύ που η μεμβράνη του αδυνατίζει τελείως. Τελικά το απροστάτευτο συρρικνωμένο κύτταρο τρυπιέται από τον πάγο και καταστρέφεται ανεπανόρθωτα. Όταν ένα κύτταρο σπάσει τα περιεχόμενά του χύνονται έξω και όταν η μεμβράνη σχιστεί και καταστραφεί δεν υπάρχει περίπτωση να επαναφερθεί ξανά. Οι κρυογονιστές μάλιστα, πιστεύουν πως οι συνάδερφοί τους στο μέλλον θα επανορθώσουν τα σώματα που έχουν φθαρεί από το ψύχος.
Από την άλλη μεριά του “φράχτη” βρίσκονται οι κρυοβιολόγοι που θέλουν να χρησιμοποιήσουν το κρύο στη σύγχρονη ιατρική και δεν τους ενδιαφέρει τόσο η κατάψυξη των πτωμάτων. Πιστεύουν πως η καταστροφή των κυττάρων από το ψύχος είναι ανεπανόρθωτη και πως αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν οι κρυογονιστές. Μάλιστα, λένε «Πώς γίνεται να ελπίζουμε στην κατάψυξη ενός ολόκληρου ανθρώπινου οργανισμού, τη στιγμή που δεν μπορούμε να καταψύξουμε ένα όργανό του;».
Στάδια της Κρυογονικής:
1888: Εφεύρεση γυάλινου δοχείου με διπλά τοιχώματα και κενό αέρος.
1895: Η υγροποίηση και ο διαχωρισμός του ατμοσφαιρικού αέρα στα συστατικά του. Η χρήση υγρού οξυγόνου το 1926 για την προώθηση πυραύλου ήταν καθοριστική για την εξέλιξη των εφαρμογών της κρυογονικής σε διαστημικά προγράμματα, και στην προώθηση των V-2 στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τη Γερμανία.
1908: Υγροποίηση ηλίου. Το 1947 επιτυγχάνεται η παραγωγή υγρού ηλίου, σε θερμοκρασία 4,2 Κ που είχε ευνοϊκά αποτελέσματα στον οικονομικό τομέα. Το 1960 η κρυογονική μηχανή φτάνει πλέον σε σημείο να πραγματοποιεί τη μέθοδο αυτή σε θερμοκρασία 1/1.000.000 Κ.
1911: Ανακάλυψη υπεραγωγιμότητας.
1920-1930: Οι τεχνικές των επιστημόνων και οι προσπάθειές τους, είχαν ως στόχο να πλησιάσουν όσο το δυνατόν πιο χαμηλές θερμοκρασίες αγγίζοντας το απόλυτο μηδέν.
Κρύπτες και Μονάδες Απόψυξης
Παγκοσμίως υπάρχουν 4 κρυογονικές μονάδες μέχρι στιγμής. Προσφάτως, η αυστραλιανή πολιτεία της Βικτώριας αναμένεται, σύντομα, να αποκτήσει την πρώτη κλινική κρυονικής, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Συνολικά βρίσκονται κατεψυγμένα 70 πτώματα “πρωτοπόρων”, ενώ 700 είναι οι υποψήφιοι που έχουν δηλώσει να καταψυχθούν μετά το θάνατό τους. Οι θήκες κατάψυξης και αποθήκευσης των πτωμάτων είναι 2 ειδών: η ολόσωμη δεξαμενή και οι κρύπτες για την αποθήκευση μόνο των κεφαλιών.
Ολόσωμη δεξαμενή: Σε καθεμιά απ’ αυτές τοποθετούνται τα νεκρά σώματα των ανθρώπων με το κεφάλι προς τα κάτω, σε υγρό άζωτο στους -320 °F. Τα σώματα είναι τοποθετημένα έτσι ώστε σε περίπτωση που αρχίσει να ξεπαγώνει, το τελευταίο μέρος του ανθρώπινου οργανισμού που θα ξεπαγώσει να είναι ο εγκέφαλος.
Kρύπτες για κεφάλια: Κάποιοι άνθρωποι επέλεξαν να καταψυχθεί μόνο το κεφάλι τους. Ο λόγος μας είναι πραγματικά άγνωστος. Οι ασθενείς αυτοί ονομάζονται ‘νευροασθενείς’. Τα κεφάλια τοποθετούνται σε ειδικούς κάδους αλουμινίου πριν μπουν στην δεξαμενή.
Πειράματα
Οι επιστήμονες που ασχολούνται με τον τομέα της Κρυογονικής, κάνουν συνεχώς πειράματα με στόχο την επέκταση των ορίων της ιατρικής. Ένα απ’ αυτά που φάνηκε να έχουν αποτελέσματα ήταν η κατάψυξη χάμστερ.
Το χάμστερ ψύχθηκε –ζωντανό- σε θερμοκρασία που έφτασε τους -100 °C. Όταν όμως το ζώο αποψύχθηκε κατάφερε να ζήσει μονάχα για 2 ώρες. Η ζημιά που προκάλεσε το ψύχος στα κύτταρά του ήταν καταστροφική.
Πού εφαρμόζεται η Κρυογονική Επιστήμη
Στη συντήρηση και τη μεταφορά τροφίμων:
- Αντικατάσταση υγρού αζώτου στους καταψύκτες, το οποίο με την εκτόξευση του με ψεκασμό, εξατμίζεται και καταψύχει τον εσωτερικό χώρο. Το αέριο άζωτο προστατεύει τα τρόφιμα από την οξείδωση και τα τρωκτικά.
- Διατήρηση σταθερής θερμοκρασίας (δηλαδή αποφυγή αφυδάτωσης τροφίμων).
- Έύκολος έλεγχος επιθυμητής θερμοκρασίας.
Κρυοϊατρική:
- Κρυοβιολογία (μελέτη της επίδρασης χαμηλών θερμοκρασιών σε ζωντανούς οργανισμούς).
- Κρυοχειρουργική (χρήση καταψυχόμενου καθετήρα αντί για νυστέρι).
- Όφθαλμολογία (αποκόλληση αμφιβληστροειδούς).
Διαστημικές εφαρμογές:
Συστήματα κατάψυξης και στοιχεία καυσίμου.
Μελλοντικές εφαρμογές:
- Μεταφορά και διανομή ηλιακής ενέργειας.
- Θεραπεία καρκίνου, αύξηση γονιμότητας.
- Κρυογονικά καύσιμα (αποφυγή καπνού κατά τη καύση, ελάχιστη ρύπανση αέρα και νερού).
H Kρυογονική από ηθικής πλευράς
Βλέπουμε λοιπόν ότι η επιστήμη έχει φτάσει στο σημείο να προσπαθεί να επεκτείνει τα όρια της ανθρώπινης ζωής. Οι επιστήμονες, και ιδιαίτερα όσοι ασχολούνται με αυτό, είναι πολύ ενθουσιασμένοι. Τι πιστεύουν όμως οι απλοί άνθρωποι; Ποιες είναι οι αντιδράσεις τους στην ιδέα ότι η επιστήμη υπόσχεται στην ουσία “ανάσταση του νεκρού σώματος”;
«Δεν σου επιτρέπουν πλέον ούτε καν να πεθάνεις. Εξάλλου, το έχεις ήδη κάνει παγώνοντας γύρω σου οτιδήποτε ζούσε με τη μορφή της ευφυΐας και της αγάπης», έγραψε ο Ευγένιος Αρανίτσης στην Ελευθεροτυπία το 2009, και αποκάλεσε την επιστήμη της κρυονικής ‘μακάβρια μόδα’. Οι απόψεις του κόσμου όμως ποικίλουν κι αυτό εξαρτάται κυρίως από την ηλικία, τη θρησκεία, αλλά και το πόσο έτοιμος είναι ο καθένας να δεχτεί μια τόσο επαναστατική ιδέα.
Στα πλαίσια μιας έρευνας αντίδρασης του κόσμου, οι περισσότεροι εξέφρασαν αρνητική άποψη. Κάποιοι απ’ αυτούς, υποστήριξαν ότι αυτή θα ήταν μια καλή ιδέα, για νέους ανθρώπους οι οποίοι έφυγαν νωρίς από τη ζωή. Κι εδώ, γεννάται το ερώτημα: μα δεν έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα για ζωή και θάνατο; η ζωή ενός 20άρη είναι πολυτιμότερη από αυτή του 40άρη;
Η ηθική και τα ‘πιστεύω’ του καθενός υπαγορεύουν διαφορετικά όρια. Όμως κάποια ζητήματα προκύπτουν απ’ τον κοινό νου. Τι αξία θα είχε η ζωή αν ήταν ανεξάντλητη; Γιατί να παρέμβουμε σε κάτι τόσο τέλεια φτιαγμένο όπως είναι η φύση; Κι αν όλοι μια μέρα γίνουμε αθάνατοι, πως θα χωρέσουμε πάνω στη γη; Ας μη ξεχνάμε πως υπάρχει ο ‘κύκλος της ζωής’, μια αλυσίδα πράξεων και νόμων που “εφεύρε” η ίδια η φύση για την ομαλή διαβίωση μας. Σπάζοντας αυτή την αλυσίδα, είναι απολύτως βέβαιο πως θα διαταραχθούν οι -μέχρι τώρα- καλά “τακτοποιημένοι” κανόνες αυτού του κύκλου.
Πολλές φορές είναι προτιμότερο να φτάνουμε ένα επίτευγμα μέχρι ενός σημείου και όχι στα άκρα. Η Κρυογονική έχει προσφέρει ήδη αρκετά στην επιστήμη και τη τεχνολογία. Θα ήταν τουλάχιστον εγωιστικό, να χρησιμοποιήσουμε τη γνώση για να διαιωνίσουμε τους εαυτούς μας αντί το είδος μας
http://noexcus.blogspot.com
